Read the Bible

¹ Maskil. Asaph. Attendite, popule meus, doctrinam meam; inclinate aurem vestram in verba oris mei. ² Aperiam in parabolis os meum, eloquar arcana aetatis antiquae. ³ Quanta audivimus et cognovimus ea, et patres nostri narraverunt nobis, ⁴ non occultabimus a filiis eorum, generationi alteri narrantes laudes Domini et virtutes eius et mirabilia eius, quae fecit. ⁵ Constituit testimonium in Iacob et legem posuit in Israel; quanta mandaverat patribus nostris nota facere ea filiis suis, ⁶ ut cognoscat generatio altera, filii, qui nascentur. Exsurgent et narrabunt filiis suis, ⁷ ut ponant in Deo spem suam et non obliviscantur operum Dei et mandata eius custodiant. ⁸ Ne fiant sicut patres eorum, generatio rebellis et exasperans; generatio, quae non firmavit cor suum, et non fuit fidelis Deo spiritus eius.

⁹ Filii Ephraim, intendentes et mittentes arcum, conversi sunt in die belli. ¹⁰ Non custodierunt testamentum Dei et in lege eius renuerunt ambulare. ¹¹ Et obliti sunt factorum eius et mirabilium eius, quae ostendit eis. ¹² Coram patribus eorum fecit mirabilia in terra Aegypti, in campo Taneos. ¹³ Scidit mare et perduxit eos et statuit aquas quasi in utre. ¹⁴ Et deduxit eos in nube per diem et per totam noctem in illuminatione ignis. ¹⁵ Scidit petram in eremo et adaquavit eos velut abyssus multa. ¹⁶ Et eduxit rivulos de petra et deduxit tamquam flumina aquas. ¹⁷ Et apposuerunt adhuc peccare ei, in iram excitaverunt Excelsum in inaquoso. ¹⁸ Et tentaverunt Deum in cordibus suis, petentes escas animabus suis; ¹⁹ et contra Deum locuti sunt, dixerunt: "Numquid poterit Deus parare mensam in deserto?". ²⁰ Ecce percussit petram, et fluxerunt aquae, et torrentes inundaverunt. "Numquid et panem poterit dare aut parare carnes populo suo?". ²¹ Ideo audivit Dominus et exarsit, et ignis accensus est in Iacob, et ira ascendit in Israel. ²² Quia non crediderunt in Deo nec speraverunt in salutari eius. ²³ Verumtamen mandavit nubibus desuper et ianuas caeli aperuit; ²⁴ et pluit illis manna ad manducandum et panem caeli dedit eis: ²⁵ panem angelorum manducavit homo; cibaria misit eis ad abundantiam. ²⁶ Excitavit austrum in caelo et induxit in virtute sua africum; ²⁷ et pluit super eos sicut pulverem carnes et sicut arenam maris volatilia pennata: ²⁸ et ceciderunt in medio castrorum eorum, circa tabernacula eorum. ²⁹ Et manducaverunt et saturati sunt nimis, et desiderium eorum attulit eis. ³⁰ Nondum recesserant a desiderio suo, adhuc escae eorum erant in ore ipsorum, ³¹ et ira Dei ascendit super eos et occidit pingues eorum et electos Israel prostravit. ³² In omnibus his peccaverunt adhuc et non crediderunt in mirabilibus eius; ³³ et consumpsit in halitu dies eorum et annos eorum cum festinatione. ³⁴ Cum occideret eos, quaerebant eum et conversi veniebant diluculo ad eum; ³⁵ et rememorati sunt quia Deus adiutor est eorum, et Deus Excelsus redemptor eorum est. ³⁶ Et suaserunt ei in ore suo et lingua sua mentiti sunt ei; ³⁷ cor autem eorum non erat rectum cum eo, nec fideles erant in testamento eius. ³⁸ Ipse autem est misericors et propitiatur iniquitati et non disperdit. Saepe avertit iram suam et non accendit omnem furorem suum. ³⁹ Et recordatus est quia caro sunt, spiritus vadens et non rediens.

⁴⁰ Quoties exacerbaverunt eum in deserto, in iram concitaverunt eum in inaquoso! ⁴¹ Et reversi sunt et tentaverunt Deum et Sanctum Israel exacerbaverunt. ⁴² Non sunt recordati manus eius, diei, qua redemit eos de manu tribulantis. ⁴³ Cum posuit in Aegypto signa sua et prodigia sua in campo Taneos. ⁴⁴ Convertit in sanguinem flumina eorum et rivulos eorum, ne biberent. ⁴⁵ Misit in eos coenomyiam et comedit eos, ranam et perdidit eos. ⁴⁶ Dedit brucho fructus eorum, labores eorum locustae. ⁴⁷ Occidit in grandine vineas eorum, moros eorum in pruina. ⁴⁸ Tradidit grandini iumenta eorum et greges eorum flammae ignis. ⁴⁹ Misit in eos ardorem irae suae, indignationem et comminationem et angustiam, immissionem angelorum malorum. ⁵⁰ Complanavit semitam irae suae; non pepercit a morte animabus eorum et vitam eorum in peste conclusit. ⁵¹ Percussit omne primogenitum in terra Aegypti, primitias roboris eorum in tabernaculis Cham. ⁵² Abstulit sicut oves populum suum et perduxit eos tamquam gregem in deserto. ⁵³ Deduxit eos in spe, et non timuerunt, et inimicos eorum operuit mare. ⁵⁴ Et induxit eos in fines sanctificationis suae, in montem, quem acquisivit dextera eius. ⁵⁵ Et eiecit a facie eorum gentes et divisit eis terram in funiculo hereditatis et habitare fecit in tabernaculis eorum tribus Israel. ⁵⁶ Et tentaverunt et exacerbaverunt Deum Excelsum et testimonia eius non custodierunt. ⁵⁷ Recesserunt et praevaricati sunt, quemadmodum patres eorum; conversi sunt retro ut arcus pravus. ⁵⁸ In iram concitaverunt eum in collibus suis et in sculptilibus suis ad aemulationem eum provocaverunt. ⁵⁹ Audivit Deus et exarsit et sprevit valde Israel. ⁶⁰ Et reppulit habitaculum Silo, tabernaculum, ubi habitavit in hominibus. ⁶¹ Et tradidit in captivitatem virtutem suam et pulchritudinem suam in manus inimici. ⁶² Et conclusit in gladio populum suum et in hereditatem suam exarsit. ⁶³ Iuvenes eorum comedit ignis, et virgines eorum non sunt desponsatae. ⁶⁴ Sacerdotes eorum in gladio ceciderunt, et viduae eorum non plorabantur. ⁶⁵ Et excitatus est tamquam dormiens Dominus, tamquam potens crapulatus a vino. ⁶⁶ Et percussit inimicos suos in posteriora, opprobrium sempiternum dedit illis. ⁶⁷ Et reppulit tabernaculum Ioseph et tribum Ephraim non elegit, ⁶⁸ sed elegit tribum Iudae, montem Sion, quem dilexit. ⁶⁹ Et aedificavit sicut excelsum sanctuarium suum, sicut terram, quam fundavit in saecula. ⁷⁰ Et elegit David servum suum et sustulit eum de gregibus ovium, ⁷¹ de post fetantes accepit eum: pascere Iacob populum suum et Israel hereditatem suam. ⁷² Et pavit eos in innocentia cordis sui et in prudentia manuum suarum deduxit eos.