Read the Bible

¹ Factum est autem, cum turba urgeret illum et audiret verbum Dei, et ipse stabat secus stagnum Genesareth ² et vidit duas naves stantes secus stagnum; piscatores autem descenderant de illis et lavabant retia. ³ Ascendens autem in unam navem, quae erat Simonis, rogavit eum a terra reducere pusillum; et sedens docebat de navicula turbas. ⁴ Ut cessavit autem loqui, dixit ad Simonem: "Duc in altum et laxate retia vestra in capturam". ⁵ Et respondens Simon dixit: "Praeceptor, per totam noctem laborantes nihil cepimus; in verbo autem tuo laxabo retia". ⁶ Et cum hoc fecissent, concluserunt piscium multitudinem copiosam; rumpebantur autem retia eorum. ⁷ Et annuerunt sociis, qui erant in alia navi, ut venirent et adiuvarent eos; et venerunt et impleverunt ambas naviculas, ita ut mergerentur. ⁸ Quod cum videret Simon Petrus, procidit ad genua Iesu dicens: "Exi a me, quia homo peccator sum, Domine". ⁹ Stupor enim circumdederat eum et omnes, qui cum illo erant, in captura piscium, quos ceperant; ¹⁰ similiter autem et Iacobum et Ioannem, filios Zebedaei, qui erant socii Simonis. Et ait ad Simonem Iesus: "Noli timere; ex hoc iam homines eris capiens". ¹¹ Et subductis ad terram navibus, relictis omnibus, secuti sunt illum.

¹² Et factum est, cum esset in una civitatum, et ecce vir plenus lepra; et videns Iesum et procidens in faciem rogavit eum dicens: "Domine, si vis, potes me mundare". ¹³ Et extendens manum tetigit illum dicens: "Volo, mundare!"; et confestim lepra discessit ab illo. ¹⁴ Et ipse praecepit illi, ut nemini diceret, sed: "Vade, ostende te sacerdoti et offer pro emundatione tua, sicut praecepit Moyses, in testimonium illis". ¹⁵ Perambulabat autem magis sermo de illo, et conveniebant turbae multae, ut audirent et curarentur ab infirmitatibus suis; ¹⁶ ipse autem secedebat in desertis et orabat.

¹⁷ Et factum est, in una dierum, et ipse erat docens, et erant pharisaei sedentes et legis doctores, qui venerant ex omni castello Galilaeae et Iudaeae et Ierusalem; et virtus Domini erat ei ad sanandum. ¹⁸ Et ecce viri portantes in lecto hominem, qui erat paralyticus, et quaerebant eum inferre et ponere ante eum. ¹⁹ Et non invenientes qua parte illum inferrent prae turba, ascenderunt supra tectum et per tegulas summiserunt illum cum lectulo in medium ante Iesum. ²⁰ Quorum fidem ut vidit, dixit: "Homo, remittuntur tibi peccata tua". ²¹ Et coeperunt cogitare scribae et pharisaei dicentes: "Quis est hic, qui loquitur blasphemias? Quis potest dimittere peccata nisi solus Deus?". ²² Ut cognovit autem Iesus cogitationes eorum, respondens dixit ad illos: "Quid cogitatis in cordibus vestris? ²³ Quid est facilius, dicere: "Dimittuntur tibi peccata tua", an dicere: "Surge et ambula"? ²⁴ Ut autem sciatis quia Filius hominis potestatem habet in terra dimittere peccata ait paralytico - : Tibi dico: Surge, tolle lectulum tuum et vade in domum tuam". ²⁵ Et confestim surgens coram illis tulit, in quo iacebat, et abiit in domum suam magnificans Deum. ²⁶ Et stupor apprehendit omnes, et magnificabant Deum; et repleti sunt timore dicentes: "Vidimus mirabilia hodie".

²⁷ Et post haec exiit et vidit publicanum nomine Levi sedentem ad teloneum et ait illi: "Sequere me". ²⁸ Et relictis omnibus, surgens secutus est eum. ²⁹ Et fecit ei convivium magnum Levi in domo sua; et erat turba multa publicanorum et aliorum, qui cum illis erant discumbentes. ³⁰ Et murmurabant pharisaei et scribae eorum adversus discipulos eius dicentes: "Quare cum publicanis et peccatoribus manducatis et bibitis?". ³¹ Et respondens Iesus dixit ad illos: "Non egent, qui sani sunt, medico, sed qui male habent. ³² Non veni vocare iustos sed peccatores in paenitentiam". ³³ At illi dixerunt ad eum: "Discipuli Ioannis ieiunant frequenter et obsecrationes faciunt, similiter et pharisaeorum; tui autem edunt et bibunt". ³⁴ Quibus Iesus ait: "Numquid potestis convivas nuptiarum, dum cum illis est sponsus, facere ieiunare? ³⁵ Venient autem dies; et cum ablatus fuerit ab illis sponsus, tunc ieiunabunt in illis diebus". ³⁶ Dicebat autem et similitudinem ad illos: "Nemo abscindit commissuram a vestimento novo et immittit in vestimentum vetus; alioquin et novum rumpet, et veteri non conveniet commissura a novo. ³⁷ Et nemo mittit vinum novum in utres veteres; alioquin rumpet vinum novum utres et ipsum effundetur, et utres peribunt; ³⁸ sed vinum novum in utres novos mittendum est. ³⁹ Et nemo bibens vetus vult novum; dicit enim: "Vetus melius est!"".