Read the Bible

¹ Appropinquabat autem dies festus Azymorum, qui dici tur Pascha. ² Et quaerebant principes sacerdotum et scribae quomodo eum interficerent; timebant vero plebem. ³ Intravit autem Satanas in Iudam, qui cognominabatur Iscarioth, unum de Duodecim; ⁴ et abiit et locutus est cum principibus sacerdotum et magistratibus, quemadmodum illum traderet eis. ⁵ Et gavisi sunt et pacti sunt pecuniam illi dare. ⁶ Et spopondit et quaerebat opportunitatem, ut eis traderet illum sine turba.

⁷ Venit autem dies Azymorum, in qua necesse erat occidi Pascha. ⁸ Et misit Petrum et Ioannem dicens: "Euntes parate nobis Pascha, ut manducemus". ⁹ At illi dixerunt ei: "Ubi vis paremus?". ¹⁰ Et dixit ad eos: "Ecce, introeuntibus vobis in civitatem, occurret vobis homo amphoram aquae portans; sequimini eum in domum, in quam intrat. ¹¹ Et dicetis patri familias domus: "Dicit tibi Magister: Ubi est deversorium, ubi Pascha cum discipulis meis manducem?". ¹² Ipse vobis ostendet cenaculum magnum stratum; ibi parate". ¹³ Euntes autem invenerunt, sicut dixit illis, et paraverunt Pascha. ¹⁴ Et cum facta esset hora, discubuit, et apostoli cum eo. ¹⁵ Et ait illis: "Desiderio desideravi hoc Pascha manducare vobiscum, antequam patiar. ¹⁶ Dico enim vobis: Non manducabo illud, donec impleatur in regno Dei". ¹⁷ Et accepto calice, gratias egit et dixit: "Accipite hoc et dividite inter vos. ¹⁸ Dico enim vobis: Non bibam amodo de generatione vitis, donec regnum Dei veniat". ¹⁹ Et accepto pane, gratias egit et fregit et dedit eis dicens: "Hoc est corpus meum, quod pro vobis datur. Hoc facite in meam commemorationem". ²⁰ Similiter et calicem, postquam cenavit, dicens: "Hic calix novum testamentum est in sanguine meo, qui pro vobis funditur.

²¹ Verumtamen ecce manus tradentis me mecum est in mensa; ²² et quidem Filius hominis, secundum quod definitum est, vadit; verumtamen vae illi homini, per quem traditur!". ²³ Et ipsi coeperunt quaerere inter se, quis esset ex eis, qui hoc facturus esset. ²⁴ Facta est autem et contentio inter eos, quis eorum videretur esse maior. ²⁵ Dixit autem eis: "Reges gentium dominantur eorum; et, qui potestatem habent super eos, benefici vocantur. ²⁶ Vos autem non sic, sed qui maior est in vobis, fiat sicut iunior; et, qui praecessor est, sicut ministrator. ²⁷ Nam quis maior est: qui recumbit, an qui ministrat? Nonne qui recumbit? Ego autem in medio vestrum sum, sicut qui ministrat. ²⁸ Vos autem estis, qui permansistis mecum in tentationibus meis; ²⁹ et ego dispono vobis, sicut disposuit mihi Pater meus regnum, ³⁰ ut edatis et bibatis super mensam meam in regno meo et sedeatis super thronos iudicantes duodecim tribus Israel. ³¹ Simon, Simon, ecce Satanas expetivit vos, ut cribraret sicut triticum; ³² ego autem rogavi pro te, ut non deficiat fides tua. Et tu, aliquando conversus, confirma fratres tuos". ³³ Qui dixit ei: "Domine, tecum paratus sum et in carcerem et in mortem ire". ³⁴ Et ille dixit: "Dico tibi, Petre, non cantabit hodie gallus, donec ter abneges nosse me". ³⁵ Et dixit eis: "Quando misi vos sine sacculo et pera et calceamentis, numquid aliquid defuit vobis?". At illi dixerunt: "Nihil". ³⁶ Dixit ergo eis: "Sed nunc, qui habet sacculum, tollat, similiter et peram; et, qui non habet, vendat tunicam suam et emat gladium. ³⁷ Dico enim vobis: Hoc, quod scriptum est, oportet impleri in me, illud: "Cum iniustis deputatus est". Etenim ea, quae sunt de me, adimpletionem habent". ³⁸ At illi dixerunt: "Domine, ecce gladii duo hic". At ille dixit eis: "Satis est".

³⁹ Et egressus ibat secundum consuetudinem in montem Olivarum; secuti sunt autem illum et discipuli. ⁴⁰ Et cum pervenisset ad locum, dixit illis: "Orate, ne intretis in tentationem". ⁴¹ Et ipse avulsus est ab eis, quantum iactus est lapidis, et, positis genibus, orabat ⁴² dicens: "Pater, si vis, transfer calicem istum a me; verumtamen non mea voluntas sed tua fiat". ⁴³ Apparuit autem illi angelus de caelo confortans eum. Et factus in agonia prolixius orabat. ⁴⁴ Et factus est sudor eius sicut guttae sanguinis decurrentis in terram. ⁴⁵ Et cum surrexisset ab oratione et venisset ad discipulos, invenit eos dormientes prae tristitia ⁴⁶ et ait illis: "Quid dormitis? Surgite; orate, ne intretis in tentationem".

⁴⁷ Adhuc eo loquente, ecce turba; et, qui vocabatur Iudas, unus de Duodecim, antecedebat eos et appropinquavit Iesu, ut oscularetur eum. ⁴⁸ Iesus autem dixit ei: "Iuda, osculo Filium hominis tradis?". ⁴⁹ Videntes autem hi, qui circa ipsum erant, quod futurum erat, dixerunt: "Domine, si percutimus in gladio?". ⁵⁰ Et percussit unus ex illis servum principis sacerdotum et amputavit auriculam eius dextram. ⁵¹ Respondens autem Iesus ait: "Sinite usque huc!". Et cum tetigisset auriculam eius, sanavit eum. ⁵² Dixit autem Iesus ad eos, qui venerant ad se principes sacerdotum et magistratus templi et seniores: "Quasi ad latronem existis cum gladiis et fustibus? ⁵³ Cum cotidie vobiscum fuerim in templo, non extendistis manus in me; sed haec est hora vestra et potestas tenebrarum".

⁵⁴ Comprehendentes autem eum, duxerunt et introduxerunt in domum principis sacerdotum. Petrus vero sequebatur a longe. ⁵⁵ Accenso autem igni in medio atrio et circumsedentibus illis, sedebat Petrus in medio eorum. ⁵⁶ Quem cum vidisset ancilla quaedam sedentem ad lumen et eum fuisset intuita, dixit: ⁵⁷ "Et hic cum illo erat!". At ille negavit eum dicens: ⁵⁸ "Mulier, non novi illum!". Et post pusillum alius videns eum dixit: "Et tu de illis es!". Petrus vero ait: "O homo, non sum!". ⁵⁹ Et intervallo facto quasi horae unius, alius quidam affirmabat dicens: "Vere et hic cum illo erat, nam et Galilaeus est!". ⁶⁰ Et ait Petrus: "Homo, nescio quid dicis!". Et continuo adhuc illo loquente cantavit gallus. ⁶¹ Et conversus Dominus respexit Petrum; et recordatus est Petrus verbi Domini, sicut dixit ei: "Priusquam gallus cantet hodie, ter me negabis". ⁶² Et egressus foras flevit amare.

⁶³ Et viri, qui tenebant illum, illudebant ei caedentes; ⁶⁴ et velaverunt eum et interrogabant eum dicentes: "Prophetiza: Quis est, qui te percussit?". ⁶⁵ Et alia multa blasphemantes dicebant in eum. ⁶⁶ Et ut factus est dies, convenerunt seniores plebis et principes sacerdotum et scribae et duxerunt illum in concilium suum ⁶⁷ dicentes: "Si tu es Christus, dic nobis". Et ait illis: "Si vobis dixero, non credetis; ⁶⁸ si autem interrogavero, non respondebitis mihi. ⁶⁹ Ex hoc autem erit Filius hominis sedens a dextris virtutis Dei". ⁷⁰ Dixerunt autem omnes: "Tu ergo es Filius Dei?". Qui ait ad illos: "Vos dicitis quia ego sum". ⁷¹ At illi dixerunt: "Quid adhuc desideramus testimonium? Ipsi enim audivimus de ore eius!".