Read the Bible

¹ Quoniam quidem multi conati sunt ordinare narrationem, quae in nobis completae sunt, rerum, ² sicut tradiderunt nobis, qui ab initio ipsi viderunt et ministri fuerunt verbi, ³ visum est et mihi, adsecuto a principio omnia, diligenter ex ordine tibi scribere, optime Theophile, ⁴ ut cognoscas eorum verborum, de quibus eruditus es, firmitatem.

⁵ Fuit in diebus Herodis regis Iudaeae sacerdos quidam nomine Zacharias de vice Abiae, et uxor illi de filiabus Aaron, et nomen eius Elisabeth. ⁶ Erant autem iusti ambo ante Deum, incedentes in omnibus mandatis et iustificationibus Domini, irreprehensibiles. ⁷ Et non erat illis filius, eo quod esset Elisabeth sterilis, et ambo processissent in diebus suis. ⁸ Factum est autem, cum sacerdotio fungeretur in ordine vicis suae ante Deum, ⁹ secundum consuetudinem sacerdotii sorte exiit, ut incensum poneret ingressus in templum Domini; ¹⁰ et omnis multitudo erat populi orans foris hora incensi. ¹¹ Apparuit autem illi angelus Domini stans a dextris altaris incensi; ¹² et Zacharias turbatus est videns, et timor irruit super eum. ¹³ Ait autem ad illum angelus: "Ne timeas, Zacharia, quoniam exaudita est deprecatio tua, et uxor tua Elisabeth pariet tibi filium, et vocabis nomen eius Ioannem. ¹⁴ Et erit gaudium tibi et exsultatio, et multi in nativitate eius gaudebunt: ¹⁵ erit enim magnus coram Domino et vinum et siceram non bibet et Spiritu Sancto replebitur adhuc ex utero matris suae ¹⁶ et multos filiorum Israel convertet ad Dominum Deum ipsorum. ¹⁷ Et ipse praecedet ante illum in spiritu et virtute Eliae, ut convertat corda patrum in filios et incredibiles ad prudentiam iustorum, parare Domino plebem perfectam". ¹⁸ Et dixit Zacharias ad angelum: "Unde hoc sciam? Ego enim sum senex, et uxor mea processit in diebus suis". ¹⁹ Et respondens angelus dixit ei: "Ego sum Gabriel, qui adsto ante Deum, et missus sum loqui ad te et haec tibi evangelizare. ²⁰ Et ecce: eris tacens et non poteris loqui usque in diem, quo haec fiant, pro eo quod non credidisti verbis meis, quae implebuntur in tempore suo". ²¹ Et erat plebs exspectans Zachariam, et mirabantur quod tardaret ipse in templo. ²² Egressus autem non poterat loqui ad illos, et cognoverunt quod visionem vidisset in templo; et ipse erat innuens illis et permansit mutus. ²³ Et factum est, ut impleti sunt dies officii eius, abiit in domum suam. ²⁴ Post hos autem dies concepit Elisabeth uxor eius et occultabat se mensibus quinque dicens: ²⁵ "Sic mihi fecit Dominus in diebus, quibus respexit auferre opprobrium meum inter homines".

²⁶ In mense autem sexto missus est angelus Gabriel a Deo in civitatem Galilaeae, cui nomen Nazareth, ²⁷ ad virginem desponsatam viro, cui nomen erat Ioseph de domo David, et nomen virginis Maria. ²⁸ Et ingressus ad eam dixit: "Ave, gratia plena, Dominus tecum". ²⁹ Ipsa autem turbata est in sermone eius et cogitabat qualis esset ista salutatio. ³⁰ Et ait angelus ei: "Ne timeas, Maria; invenisti enim gratiam apud Deum. ³¹ Et ecce concipies in utero et paries filium et vocabis nomen eius Iesum. ³² Hic erit magnus et Filius Altissimi vocabitur, et dabit illi Dominus Deus sedem David patris eius, ³³ et regnabit super domum Iacob in aeternum, et regni eius non erit finis". ³⁴ Dixit autem Maria ad angelum: "Quomodo fiet istud, quoniam virum non cognosco?". ³⁵ Et respondens angelus dixit ei: "Spiritus Sanctus superveniet in te, et virtus Altissimi obumbrabit tibi: ideoque et quod nascetur sanctum, vocabitur Filius Dei. ³⁶ Et ecce Elisabeth cognata tua et ipsa concepit filium in senecta sua, et hic mensis est sextus illi, quae vocatur sterilis, ³⁷ quia non erit impossibile apud Deum omne verbum". ³⁸ Dixit autem Maria: "Ecce ancilla Domini; fiat mihi secundum verbum tuum". Et discessit ab illa angelus.

³⁹ Exsurgens autem Maria in diebus illis abiit in montana cum festinatione in civitatem Iudae ⁴⁰ et intravit in domum Zachariae et salutavit Elisabeth. ⁴¹ Et factum est, ut audivit salutationem Mariae Elisabeth, exsultavit infans in utero eius, et repleta est Spiritu Sancto Elisabeth ⁴² et exclamavit voce magna et dixit: "Benedicta tu inter mulieres, et benedictus fructus ventris tui. ⁴³ Et unde hoc mihi, ut veniat mater Domini mei ad me? ⁴⁴ Ecce enim ut facta est vox salutationis tuae in auribus meis, exsultavit in gaudio infans in utero meo. ⁴⁵ Et beata, quae credidit, quoniam perficientur ea, quae dicta sunt ei a Domino". ⁴⁶ Et ait Maria: "Magnificat anima mea Dominum, ⁴⁷ et exsultavit spiritus meus in Deo salvatore meo, ⁴⁸ quia respexit humilitatem ancillae suae. Ecce enim ex hoc beatam me dicent omnes generationes, ⁴⁹ quia fecit mihi magna, qui potens est, et sanctum nomen eius, ⁵⁰ et misericordia eius in progenies et progenies timentibus eum. ⁵¹ Fecit potentiam in brachio suo, dispersit superbos mente cordis sui; ⁵² deposuit potentes de sede et exaltavit humiles; ⁵³ esurientes implevit bonis et divites dimisit inanes. ⁵⁴ Suscepit Israel puerum suum, recordatus misericordiae, ⁵⁵ sicut locutus est ad patres nostros, Abraham et semini eius in saecula". ⁵⁶ Mansit autem Maria cum illa quasi mensibus tribus et reversa est in domum suam.

⁵⁷ Elisabeth autem impletum est tempus pariendi, et peperit filium. ⁵⁸ Et audierunt vicini et cognati eius quia magnificavit Dominus misericordiam suam cum illa, et congratulabantur ei. ⁵⁹ Et factum est, in die octavo venerunt circumcidere puerum et vocabant eum nomine patris eius, Zachariam. ⁶⁰ Et respondens mater eius dixit: "Nequaquam, sed vocabitur Ioannes". ⁶¹ Et dixerunt ad illam: "Nemo est in cognatione tua, qui vocetur hoc nomine". ⁶² Innuebant autem patri eius quem vellet vocari eum. ⁶³ Et postulans pugillarem scripsit dicens: "Ioannes est nomen eius". Et mirati sunt universi. ⁶⁴ Apertum est autem ilico os eius et lingua eius, et loquebatur benedicens Deum. ⁶⁵ Et factus est timor super omnes vicinos eorum, et super omnia montana Iudaeae divulgabantur omnia verba haec. ⁶⁶ Et posuerunt omnes, qui audierant, in corde suo dicentes: "Quid putas puer iste erit?". Etenim manus Domini erat cum illo.

⁶⁷ Et Zacharias pater eius impletus est Spiritu Sancto et prophetavit dicens: ⁶⁸ "Benedictus Dominus, Deus Israel, quia visitavit et fecit redemptionem plebi suae ⁶⁹ et erexit cornu salutis nobis in domo David pueri sui, ⁷⁰ sicut locutus est per os sanctorum, qui a saeculo sunt, prophetarum eius, ⁷¹ salutem ex inimicis nostris et de manu omnium, qui oderunt nos; ⁷² ad faciendam misericordiam cum patribus nostris et memorari testamenti sui sancti, ⁷³ iusiurandum, quod iuravit ad Abraham patrem nostrum, daturum se nobis, ⁷⁴ ut sine timore, de manu inimicorum liberati, serviamus illi ⁷⁵ in sanctitate et iustitia coram ipso omnibus diebus nostris. ⁷⁶ Et tu, puer, propheta Altissimi vocaberis: praeibis enim ante faciem Domini parare vias eius, ⁷⁷ ad dandam scientiam salutis plebi eius in remissionem peccatorum eorum, ⁷⁸ per viscera misericordiae Dei nostri, in quibus visitabit nos oriens ex alto, ⁷⁹ illuminare his, qui in tenebris et in umbra mortis sedent, ad dirigendos pedes nostros in viam pacis". ⁸⁰ Puer autem crescebat et confortabatur spiritu et erat in deserto usque in diem ostensionis suae ad Israel.