Read the Bible

¹ Addidit quoque Iob assu mens parabolam suam et dixit: ² "Vivit Deus, qui abstulit ius meum, et Omnipotens, qui ad amaritudinem adduxit animam meam, ³ quia, donec superest halitus in me, et spiritus Dei in naribus meis, ⁴ non loquentur labia mea iniquitatem, nec lingua mea meditabitur mendacium! ⁵ Absit a me, ut iustos vos esse iudicem; donec exspirem, non recedam ab innocentia mea. ⁶ Iustificationem meam, quam coepi tenere, non deseram, neque enim reprehendit me cor meum in omni vita mea.

⁷ Sit ut impius inimicus meus, et adversarius meus quasi iniquus. ⁸ Quae est enim spes impii, cum secet, cum rapiat Deus animam eius? ⁹ Numquid Deus audiet clamorem eius, cum venerit super eum angustia? ¹⁰ Aut poterit in Omnipotente delectari et invocare Deum omni tempore?

¹¹ Docebo vos manum Dei, quae Omnipotens habeat, nec abscondam. ¹² Ecce vos omnes observastis, et quid sine causa vana loquimini? ¹³ Haec est pars hominis impii apud Deum, et hereditas violentorum, quam ab Omnipotente suscipient. ¹⁴ Si multiplicati fuerint filii eius, in gladio erunt, et nepotes eius non saturabuntur pane. ¹⁵ Qui reliqui fuerint ex eo, sepelientur in interitu, et viduae illius non plorabunt. ¹⁶ Si comportaverit quasi terram argentum et sicut lutum praeparaverit vestimenta, ¹⁷ praeparabit quidem, sed iustus vestietur illis, et argentum innocens dividet. ¹⁸ Aedificavit sicut aranea domum suam, et sicut custos fecit umbraculum. ¹⁹ Dives, cum dormierit, nihil secum auferet; aperiet oculos suos et nihil inveniet. ²⁰ Apprehendet eum quasi aqua inopia, nocte opprimet eum tempestas. ²¹ Tollet eum ventus urens et auferet, et velut turbo rapiet eum de loco suo. ²² Et mittet super eum et non parcet; de manu eius fugiens fugiet. ²³ Complodet super eum manus suas et sibilabit eum de loco suo.