Read the Bible

¹ Taedet animam meam vitae meae; dimittam adversum me eloquium meum, loquar in amaritudine animae meae. ² Dicam Deo: Noli me condemnare, indica mihi cur me ita iudices. ³ Numquid bonum tibi videtur, si opprimas me et calumnieris me, opus manuum tuarum, et super consilium impiorum arrideas? ⁴ Numquid oculi carnei tibi sunt, aut, sicut videt homo, et tu videbis? ⁵ Numquid sicut dies hominis dies tui, et anni tui sicut humana sunt tempora, ⁶ ut quaeras iniquitatem meam et peccatum meum scruteris, ⁷ cum scias quia nihil impium fecerim, et sit nemo, qui de manu tua possit eruere?

⁸ Manus tuae fecerunt me et plasmaverunt me totum in circuitu; et sic repente praecipitas me? ⁹ Memento, quaeso, quod sicut lutum feceris me et in pulverem reduces me. ¹⁰ Nonne sicut lac mulsisti me et sicut caseum me coagulasti? ¹¹ Pelle et carnibus vestisti me; ossibus et nervis compegisti me. ¹² Vitam et misericordiam tribuisti mihi, et visitatio tua custodivit spiritum meum. ¹³ Licet haec celes in corde tuo, tamen scio haec in animo tuo versari.

¹⁴ Si peccaverim, observas me et ab iniquitate mea mundum me esse non pateris. ¹⁵ Et si impius fuero, vae mihi est; et si iustus, non levabo caput, saturatus afflictione et miseria. ¹⁶ Si superbia extollar, quasi catulum leonis capies me et iterum mirabilem te exhibebis in me. ¹⁷ Instauras testes tuos contra me et multiplicas iram tuam adversum me, et poenae militant in me. ¹⁸ Quare de vulva eduxisti me? Qui utinam consumptus essem, ne oculus me videret! ¹⁹ Fuissem quasi non essem, de utero translatus ad tumulum. ²⁰ Numquid non paucitas dierum meorum finietur brevi? Dimitte ergo me, ut refrigerem paululum dolorem meum, ²¹ antequam vadam, et non revertar, ad terram tenebrarum et umbrae mortis, ²² terram caliginis et tenebrarum, ubi umbra mortis et nullus ordo, sed sempiternus horror inhabitat".