Read the Bible

¹ "Vae pastoribus, qui disper dunt et dissipant gregem pascuae meae!, dicit Dominus. ² Ideo haec dicit Dominus, Deus Israel, ad pastores, qui pascunt populum meum: Vos dissipastis gregem meum et eiecistis eos et non visitastis eos; ecce ego visitabo super vos malitiam operum vestrorum, ait Dominus. ³ Et ego congregabo reliquias gregis mei de omnibus terris, ad quas eiecero eos, et convertam eos ad rura sua, et crescent et multiplicabuntur. ⁴ Et suscitabo super eos pastores, et pascent eos; non formidabunt ultra et non pavebunt, et nullus quaeretur ex numero, dicit Dominus. ⁵ Ecce dies veniunt, dicit Dominus, et suscitabo David germen iustum; et regnabit rex et sapiens erit et faciet iudicium et iustitiam in terra. ⁶ In diebus illis salvabitur Iuda, et Israel habitabit confidenter; et hoc est nomen, quod vocabunt eum: Dominus iustitia nostra. ⁷ Propter hoc ecce dies veniunt, dicit Dominus, et non dicent ultra: "Vivit Dominus, qui eduxit filios Israel de terra Aegypti!", ⁸ sed: "Vivit Dominus, qui eduxit et adduxit semen domus Israel de terra aquilonis et de cunctis terris!", ad quas eieceram eos; et habitabunt in terra sua".

⁹ Ad prophetas. Contritum est cor meum in medio mei, contremuerunt omnia ossa mea; factus sum quasi vir ebrius et quasi homo madidus a vino, a facie Domini et a facie verborum sanctorum eius; ¹⁰ quia adulteris repleta est terra, quia a facie maledictionis luxit terra, arefacta sunt arva deserti, factus est cursus eorum malus, et fortitudo eorum iniustitia. ¹¹ "Propheta namque et sacerdos polluti sunt, et in domo mea inveni malum eorum, ait Dominus. ¹² Idcirco via eorum erit quasi lubricum; in tenebras proicientur et cadent in eis; afferam enim super eos mala, annum visitationis eorum, ait Dominus. ¹³ Et in prophetis Samariae vidi fatuitatem: prophetabant in Baal et decipiebant populum meum Israel. ¹⁴ Et in prophetis Ierusalem vidi horribilia: adulterium faciunt et in mendacio ambulant; et confortaverunt manus pessimorum, ut non converteretur unusquisque a malitia sua: facti sunt mihi omnes ut Sodoma, et habitatores eius quasi Gomorra". ¹⁵ Propterea haec dicit Dominus exercituum ad prophetas: "Ecce ego cibabo eos absinthio et potabo eos felle; a prophetis enim Ierusalem egressa est pollutio super omnem terram. ¹⁶ Haec dicit Dominus exercituum: Nolite audire verba prophetarum, qui prophetant vobis et decipiunt vos; visionem cordis sui loquuntur, non de ore Domini. ¹⁷ Dicunt his, qui despiciunt me: "Locutus est Dominus: Pax erit vobis"; et omni, qui ambulat in pravitate cordis sui, dixerunt: "Non veniet super vos malum". ¹⁸ Quis enim affuit in consilio Domini et vidit et audivit sermonem eius? Quis consideravit verbum illius et audivit? ¹⁹ Ecce turbo Domini, indignatio egressa est, et tempestas erumpens super caput impiorum irruet. ²⁰ Non cessabit furor Domini, usque dum faciat et usque dum compleat cogitationes cordis sui; in novissimis diebus intellegetis consilium eius. ²¹ Non mittebam prophetas, et ipsi currebant; non loquebar ad eos, et ipsi prophetabant. ²² Si stetissent in consilio meo, nota fecissent verba mea populo meo et avertissent utique eos a via sua mala et ab operibus suis pessimis. ²³ Putasne Deus e vicino ego sum, dicit Dominus, et non Deus de longe? ²⁴ Si occultabitur vir in absconditis, ego non videbo eum?, dicit Dominus. Numquid non caelum et terram ego impleo?, dicit Dominus. ²⁵ Audivi, quae dixerunt prophetae prophetantes in nomine meo mendacium atque dicentes: "Somniavi, somniavi". ²⁶ Usquequo istud est in corde prophetarum vaticinantium mendacium et prophetantium seductionem cordis sui? ²⁷ Qui volunt facere, ut obliviscatur populus meus nominis mei, propter somnia eorum, quae narrat unusquisque ad proximum suum, sicut obliti sunt patres eorum nominis mei propter Baal. ²⁸ Propheta, qui habet somnium, narret somnium et, qui habet sermonem meum, loquatur sermonem meum vere. Quid paleis ad triticum?, dicit Dominus. ²⁹ Numquid non verba mea sunt quasi ignis, dicit Dominus, et quasi malleus conterens petram? ³⁰ Propterea ecce ego ad prophetas, ait Dominus, qui furantur verba mea unusquisque a proximo suo. ³¹ Ecce ego ad prophetas, ait Dominus, qui assumunt linguas suas et aiunt: "Dicit Dominus". ³² Ecce ego ad prophetantes somnia mendacii, ait Dominus, qui narraverunt ea et seduxerunt populum meum in mendaciis suis et in iactantia sua, cum ego non misissem eos nec mandassem eis; qui nihil profuerunt populo huic, dicit Dominus.

³³ Si interrogaverit te populus iste vel propheta aut sacerdos dicens: "Quod est onus Domini", dices ad eos: Vos estis onus; proiciam quippe vos, dicit Dominus. ³⁴ Et propheta et sacerdos et populus, qui dicit: "Onus Domini", visitabo super virum illum et super domum eius. ³⁵ Haec dicetis unusquisque ad proximum et ad fratrem suum: "Quid respondit Dominus?" et "Quid locutus est Dominus?". ³⁶ Sed "Onus Domini" ultra non memorabitis, quia onus erit unicuique sermo suus, et pervertitis verba Dei viventis, Domini exercituum, Dei nostri. ³⁷ Haec dices ad prophetam: "Quid respondit tibi Dominus?" et "Quid locutus est Dominus?". ³⁸ Si autem "Onus Domini" dixeritis, propter hoc haec dicit Dominus: Quia dixistis sermonem istum: "Onus Domini", et misi ad vos dicens: Nolite dicere: "Onus Domini"; ³⁹ propterea, ecce ego tollam vos portans et proiciam vos et civitatem, quam dedi vobis et patribus vestris, a facie mea; ⁴⁰ et dabo vos in opprobrium sempiternum et in ignominiam aeternam, quae numquam oblivione delebitur".