Read the Bible

¹ Et factum est verbum Domini ad me dicens: ² "Vade et clama in auribus Ierusalem dicens: Haec dicit Dominus: Recordatus sum tui, caritatis adulescentiae tuae et amoris desponsationis tuae, quando secuta es me in deserto, in terra, quae non seminatur. ³ Sanctus Domino Israel, primitiae frugum eius; omnes, qui devorabant eum, delinquebant; mala veniebant super eos, dicit Dominus. ⁴ Audite verbum Domini, domus Iacob et omnes cognationes domus Israel. ⁵ Haec dicit Dominus: Quid invenerunt patres vestri in me iniquitatis, quia elongaverunt a me et ambulaverunt post vanitatem et vani facti sunt? ⁶ Et non dixerunt: "Ubi est Dominus, qui ascendere nos fecit de terra Aegypti, qui traduxit nos per desertum, per terram inhabitabilem et inviam, per terram sitis et caliginis, per terram, in qua non ambulavit vir, neque habitavit homo?". ⁷ Et induxi vos in terram hortorum, ut comederetis fructum eius et optima illius; et ingressi contaminastis terram meam et hereditatem meam posuistis in abominationem. ⁸ Sacerdotes non dixerunt: "Ubi est Dominus?". Et tractantes legem nescierunt me, et pastores praevaricati sunt in me, et prophetae prophetaverunt in Baal et, quae nihil prosunt, secuti sunt.

⁹ Propterea adhuc iudicio contendam vobiscum, ait Dominus, et cum filiis filiorum vestrorum disceptabo. ¹⁰ En transite ad insulas Cetthim et videte et in Cedar mittite et considerate vehementer et videte, si factum est huiuscemodi: ¹¹ si mutavit gens deos, et certe ipsi non sunt dii; populus vero meus mutavit gloriam suam in id, quod nihil prodest. ¹² Obstupescite, caeli, super hoc et inhorrescite supra modum, dicit Dominus. ¹³ Duo enim mala fecit populus meus: me dereliquerunt fontem aquae vivae, ut foderent sibi cisternas, cisternas dissipatas, quae continere non valent aquas.

¹⁴ Numquid servus est Israel aut vernaculus? Quare ergo factus est in praedam? Super eum rugierunt leones ¹⁵ et dederunt vocem suam; posuerunt terram eius in solitudinem: civitates eius exustae sunt, et non est qui habitet in eis. ¹⁶ Filii quoque Mempheos et Taphnes decalvabunt tibi verticem. ¹⁷ Numquid non istud factum est tibi, quia dereliquisti Dominum Deum tuum eo tempore, quo ducebat te per viam? ¹⁸ Et nunc quid tibi vis in via Aegypti, ut bibas aquam Nili? Et quid tibi cum via Assyriorum, ut bibas aquam Fluminis? ¹⁹ Arguet te malitia tua, et aversio tua increpabit te; scito et vide quia malum et amarum est reliquisse te Dominum Deum tuum et non esse timorem mei apud te, dicit Dominus, Deus exercituum.

²⁰ A saeculo confregisti iugum tuum, rupisti vincula tua et dixisti: "Non serviam". In omni enim colle sublimi et sub omni ligno frondoso tu prosternebaris meretrix. ²¹ Ego autem plantavi te vineam electam, omne semen verum; quomodo ergo conversa es in palmites vineae alienae? ²² Si laveris te nitro et multiplicaveris tibi herbam fullonum, maculata es in iniquitate tua coram me, dicit Dominus Deus. ²³ Quomodo dicis: "Non sum polluta, post Baalim non ambulavi"? Vide viam tuam in convalle, scito quid feceris: camelus levis contorquens vias suas. ²⁴ Onager assuetus in solitudine in desiderio animae suae attrahit aerem; libidinem eius quis avertet? Omnes, qui quaerunt eam, non deficient, in menstruis eius invenient eam. ²⁵ Prohibe pedem tuum a nuditate et guttur tuum a siti. Et dixisti: "Vanum est, nequaquam; adamavi quippe alienos et post eos ambulabo". ²⁶ Quomodo confunditur fur, quando deprehenditur, sic confusi sunt domus Israel, ipsi et reges eorum, principes et sacerdotes et prophetae eorum ²⁷ dicentes ligno: "Pater meus es tu" et lapidi: "Tu me genuisti". Verterunt ad me tergum et non faciem, sed in tempore afflictionis suae dicent: "Surge et libera nos!". ²⁸ Ubi sunt dii tui, quos fecisti tibi? Surgant et liberent te in tempore afflictionis tuae; secundum numerum quippe civitatum tuarum facti sunt dii tui, Iuda.

²⁹ Quid vultis mecum iudicio contendere? Omnes praevaricati estis in me, dicit Dominus. ³⁰ Frustra percussi filios vestros: disciplinam non receperunt. Devoravit gladius vester prophetas vestros: quasi leo vastator. ³¹ O generatio, vos videte verbum Domini: numquid solitudo factus sum Israeli aut terra tenebrarum? Quare ergo dixit populus meus: "Recessimus, non veniemus ultra ad te"? ³² Numquid obliviscitur virgo ornamenti sui, sponsa fasciae pectoralis suae? Populus vero meus oblitus est mei diebus innumeris. ³³ Quam bene paras viam tuam ad quaerendum amorem! Et insuper in malum docuisti vias tuas, ³⁴ et in fimbriis tuis inventus est sanguis animarum pauperum innocentium: non effringentes invenisti eos; sed in omnibus his ³⁵ dixisti: "Innocens ego sum, propterea aversus est furor eius a me". Ecce ego iudicio contendam tecum, eo quod dixeris: "Non peccavi". ³⁶ Quam leviter mutas vias tuas! Et ab Aegypto confunderis, sicut confusa es ab Assyria. ³⁷ Nam et ab ista egredieris, et manus tuae erunt super caput tuum, quoniam obtrivit Dominus illos, quibus confisus es, et nihil habebis prosperum in eis.