Read the Bible

¹ Audite verbum, quod locutus est Dominus super vos, domus Israel. ² Haec dicit Dominus: "Iuxta vias gentium nolite discere et a signis caeli nolite metuere, quae timent gentes, ³ quia leges populorum vanae sunt. Quia lignum de saltu praecidit opus manuum artificis in ascia, ⁴ argento et auro decoravit illud, clavis et malleis firmavit, ut non moveatur; ⁵ sicut formido in cucumerario sunt et non loquentur, portantur, quia incedere non valent: nolite ergo timere ea, quia nec male possunt facere nec bene". ⁶ Non est similis tui, Domine; magnus es tu, et magnum nomen tuum in fortitudine. ⁷ Quis non timebit te, o rex gentium? Te enim decet, quoniam inter cunctos sapientes gentium et in universis regnis earum nullus est similis tui. ⁸ Pariter insipientes et fatui sunt; doctrina vanitatis eorum lignum est. ⁹ Argentum involutum, quod de Tharsis affertur, et aurum de Ophaz, opus artificis et manuum aurificis, hyacinthus et purpura indumentum eorum; opus artificum universa haec. ¹⁰ Dominus autem Deus verus est, ipse Deus vivens et rex sempiternus; ab indignatione eius commovebitur terra, et non sustinebunt gentes comminationem eius. ¹¹ Sic ergo dicetis eis: "Dii, qui caelos et terram non fecerunt, pereant de terra et de his, quae sub caelis sunt". ¹² Qui fecit terram in fortitudine sua, firmavit orbem in sapientia sua et prudentia sua extendit caelos. ¹³ Ad vocem suam dat multitudinem aquarum in caelo et elevat nebulas ab extremitatibus terrae; fulgura in pluviam facit et educit ventum de thesauris suis. ¹⁴ Stultus factus est omnis homo absque scientia; confusus est omnis artifex in sculptili, quoniam falsum est, quod conflavit, et non est spiritus in eis. ¹⁵ Vana sunt et opus risu dignum; in tempore visitationis suae peribunt. ¹⁶ Non est his similis pars Iacob: qui enim formavit omnia, ipse est, et Israel tribus hereditatis eius, Dominus exercituum nomen illi.

¹⁷ Congrega de terra sarcinam tuam, quae habitas in obsidione, ¹⁸ quia haec dicit Dominus: "Ecce ego longe proiciam habitatores terrae in hac vice et tribulabo eos, ita ut inveniant me". ¹⁹ Vae mihi super contritione mea, pessima plaga mea! Ego autem dixi: "Plane haec infirmitas mea est, et portabo illam". ²⁰ Tabernaculum meum vastatum est, omnes funiculi mei dirupti sunt; filii mei exierunt a me et non subsistunt, non est qui extendat ultra tentorium meum et erigat pelles meas. ²¹ Quia stulte egerunt pastores et Dominum non quaesierunt; propterea non prosperati sunt, et omnis grex eorum dispersus est. ²² Vox auditionis ecce venit et commotio magna de terra aquilonis, ut ponat civitates Iudae solitudinem et habitaculum thoum. ²³ "Scio, Domine, quia non est hominis via eius, nec viri est, ut ambulet et dirigat gressus suos. ²⁴ Corripe me, Domine, verumtamen in iudicio et non in furore tuo, ne forte ad nihilum redigas me". ²⁵ Effunde indignationem tuam super gentes, quae non cognoverunt te, et super cognationes, quae nomen tuum non invocaverunt; quia comederunt Iacob et devoraverunt eum et consumpserunt illum et pascua eius dissipaverunt.