Read the Bible

¹ Praecepit autem Ioseph dispensatori domus suae dicens: "Imple saccos eorum frumento, quantum possunt capere, et pone pecuniam singulorum in summitate sacci. ² Scyphum autem meum argenteum et pretium, quod dedit tritici, pone in ore sacci iunioris". Factumque est ita. ³ Et, orto mane, dimissi sunt cum asinis suis. ⁴ Iamque urbem exierant et processerant paululum, tunc Ioseph, arcessito dispensatore domus: "Surge, inquit, et persequere viros; et apprehensis dicito: "Quare reddidistis malum pro bono? Cur furati estis mihi scyphum argenteum? ⁵ Nonne ipse est, in quo bibit dominus meus et in quo augurari solet? Pessimam rem fecistis!"". ⁶ Fecit ille, ut iusserat, et apprehensis per ordinem locutus est. ⁷ Qui responderunt: "Quare sic loquitur dominus noster? Absit a servis tuis, ut tantum flagitii commiserimus. ⁸ Pecuniam, quam invenimus in summitate saccorum, reportavimus ad te de terra Chanaan; et quomodo consequens est, ut furati simus de domo domini tui aurum vel argentum? ⁹ Apud quemcumque fuerit inventum servorum tuorum, quod quaeris, moriatur; et nos erimus servi domini nostri". ¹⁰ Qui dixit eis: "Fiat iuxta vestram sententiam: apud quemcumque fuerit inventum, ipse sit servus meus; vos autem eritis innoxii". ¹¹ Itaque festinato deponentes in terram saccos aperuerunt singuli. ¹² Quos scrutatus incipiens a maiore usque ad minimum invenit scyphum in sacco Beniamin. ¹³ At illi, scissis vestibus, oneratisque rursum asinis, reversi sunt in oppidum. ¹⁴ Et Iudas cum fratribus ingressus est ad Ioseph necdum enim de loco abierat omnesque ante eum pariter in terram corruerunt. ¹⁵ Quibus ille ait: "Cur sic agere voluistis? An ignoratis quod non sit similis mei in augurandi scientia?". ¹⁶ Cui Iudas: "Quid respondebimus, inquit, domino meo? Vel quid loquemur aut iuste poterimus obtendere? Deus invenit iniquitatem servorum tuorum; en omnes servi sumus domini mei, et nos et apud quem inventus est scyphus". ¹⁷ Respondit Ioseph: "Absit a me, ut sic agam! Qui furatus est scyphum, ipse sit servus meus; vos autem abite liberi ad patrem vestrum".

¹⁸ Accedens autem propius Iudas confidenter ait: "Oro, domine mi, loquatur servus tuus verbum in auribus tuis, et ne irascaris famulo tuo; tu es enim sicut pharao! ¹⁹ Dominus meus interrogavit prius servos suos: "Habetis patrem aut fratrem?". ²⁰ Et nos respondimus domino meo: "Est nobis pater senex et puer parvulus, qui in senectute illius natus est, cuius uterinus frater mortuus est; et ipse solus superest a matre sua, pater vero tenere diligit eum"". ²¹ Dixistique servis tuis: "Adducite eum ad me, et ponam oculos meos super illum". ²² Suggessimus domino meo: "Non potest puer relinquere patrem suum; si enim illum dimiserit, morietur". ²³ Et dixisti servis tuis: "Nisi venerit frater vester minimus vobiscum, non videbitis amplius faciem meam". ²⁴ Cum ergo ascendissemus ad famulum tuum patrem nostrum, narravimus ei omnia, quae locutus est dominus meus, ²⁵ et dixit pater noster: "Revertimini et emite nobis parum tritici". ²⁶ Cui diximus: "Ire non possumus. Si frater noster minimus descenderit nobiscum, proficiscemur simul; alioquin, illo absente, non poterimus videre faciem viri". ²⁷ Ad quae servus tuus pater meus respondit: "Vos scitis quod duos genuerit mihi uxor mea. ²⁸ Egressus est unus a me, et dixi: Bestia devoravit eum! Et hucusque non comparet. ²⁹ Si tuleritis et istum a facie mea, et aliquid ei in via contigerit, deducetis canos meos cum maerore ad inferos". ³⁰ Igitur, si intravero ad servum tuum patrem meum, et puer defuerit cum anima illius ex huius anima pendeat ³¹ videritque eum non esse nobiscum, morietur; et deducent famuli tui canos eius cum dolore ad inferos. ³² Servus tuus pro puero patri meo spopondit: Nisi reduxero eum, peccati reus ero in patrem meum omni tempore. ³³ Manebo itaque servus tuus pro puero in ministerio domini mei, et puer ascendat cum fratribus suis. ³⁴ Non enim possum redire ad patrem meum, absente puero, ne calamitatis, quae oppressura est patrem meum, testis assistam".