Read the Bible

¹ Dixit autem Dominus ad Moysen: "Ingredere ad pharaonem et loquere ad eum: Haec dicit Dominus, Deus Hebraeorum: Dimitte populum meum, ut sacrificet mihi. ² Quod si adhuc renuis et retines eos, ³ ecce manus Domini erit super possessionem tuam in agris, super equos et asinos et camelos et boves et oves, pestis valde gravis; ⁴ et distinguet Dominus inter possessiones Israel et possessiones Aegyptiorum, ut nihil omnino pereat ex his, quae pertinent ad filios Israel. ⁵ Constituitque Dominus tempus dicens: Cras faciet Dominus verbum istud in terra". ⁶ Fecit ergo Dominus verbum hoc altera die, mortuaque sunt omnia animantia Aegyptiorum; de animalibus vero filiorum Israel nihil omnino periit. ⁷ Et misit pharao ad videndum; nec erat quidquam mortuum de his, quae possidebat Israel. Ingravatumque est cor pharaonis, et non dimisit populum.

⁸ Et dixit Dominus ad Moysen et Aaron: "Tollite plenas manus cineris de camino, et spargat illum Moyses in caelum coram pharaone; ⁹ sitque pulvis super omnem terram Aegypti; erunt enim in hominibus et iumentis ulcera et vesicae turgentes in universa terra Aegypti". ¹⁰ Tuleruntque cinerem de camino et steterunt coram pharaone, et sparsit illum Moyses in caelum; factaque sunt ulcera vesicarum turgentium in hominibus et iumentis. ¹¹ Nec poterant malefici stare coram Moyse propter ulcera, quae in illis erant et in omni terra Aegypti. ¹² Induravitque Dominus cor pharaonis, et non audivit eos, sicut locutus est Dominus ad Moysen.

¹³ Dixitque Dominus ad Moysen: "Mane consurge et sta coram pharaone et dices ad eum: Haec dicit Dominus, Deus Hebraeorum: Dimitte populum meum, ut sacrificet mihi; ¹⁴ quia in hac vice mittam omnes plagas meas super cor tuum et super servos tuos et super populum tuum, ut scias quod non sit similis mei in omni terra. ¹⁵ Nunc enim extendens manum si percussissem te et populum tuum peste, perisses de terra. ¹⁶ Idcirco autem servavi te, ut ostendam in te fortitudinem meam, et narretur nomen meum in omni terra. ¹⁷ Adhuc retines populum meum et non vis dimittere eum? ¹⁸ En pluam cras, hac ipsa hora, grandinem multam nimis, qualis non fuit in Aegypto a die, qua fundata est, usque in praesens tempus. ¹⁹ Mitte ergo iam nunc et congrega iumenta tua et omnia, quae habes in agro; homines enim et iumenta universa, quae inventa fuerint foris nec congregata de agris, cadet super ea grando, et morientur". ²⁰ Qui timuit verbum Domini de servis pharaonis, fecit confugere servos suos et iumenta in domos; ²¹ qui autem neglexit sermonem Domini, dimisit servos suos et iumenta in agris.

²² Et dixit Dominus ad Moysen: "Extende manum tuam in caelum, ut fiat grando in universa terra Aegypti super homines et super iumenta et super omnem herbam agri in terra Aegypti". ²³ Extenditque Moyses virgam in caelum, et Dominus dedit tonitrua et grandinem ac discurrentia fulgura super terram; pluitque Dominus grandinem super terram Aegypti. ²⁴ Et grando et ignis immixta pariter ferebantur; tantaeque fuit magnitudinis, quanta ante numquam apparuit in universa terra Aegypti, ex quo gens illa condita est. ²⁵ Et percussit grando in omni terra Aegypti cuncta, quae fuerunt in agris, ab homine usque ad iumentum; cunctamque herbam agri percussit grando et omne lignum regionis confregit. ²⁶ Tantum in terra Gessen, ubi erant filii Israel, grando non cecidit. ²⁷ Misitque pharao et vocavit Moysen et Aaron dicens ad eos: "Nunc peccavi; Dominus iustus, ego et populus meus rei. ²⁸ Orate Dominum, ut desinant tonitrua Dei et grando, et dimittam vos, et nequaquam hic ultra manebitis". ²⁹ Ait Moyses: "Cum egressus fuero de urbe, extendam palmas meas ad Dominum; et cessabunt tonitrua, et grando non erit, ut scias quia Domini est terra. ³⁰ Novi autem quod et tu et servi tui necdum timeatis Dominum Deum". ³¹ Linum ergo et hordeum laesum est, eo quod hordeum iam spicas et linum iam folliculos germinaret; ³² triticum autem et far non sunt laesa, quia serotina erant. ³³ Egressusque Moyses a pharaone ex urbe tetendit manus ad Dominum; et cessaverunt tonitrua et grando, nec ultra effundebatur pluvia super terram. ³⁴ Videns autem pharao quod cessasset pluvia et grando et tonitrua, auxit peccatum; ³⁵ et ingravatum est cor eius et servorum illius et induratum nimis; nec dimisit filios Israel, sicut dixerat Dominus per manum Moysi.