Read the Bible

¹ Melius est nomen bonum quam unguenta pretiosa, et dies mortis die nativitatis. ² Melius est ire ad domum luctus quam ad domum convivii; in illa enim finis cunctorum hominum, et vivens hoc conferet in corde. ³ Melior est tristitia risu, quia per tristitiam vultus corrigitur animus. ⁴ Cor sapientium in domo luctus, et cor stultorum in domo laetitiae. ⁵ Melius est a sapiente corripi quam laetari stultorum canticis, ⁶ quia sicut sonitus spinarum ardentium sub olla, sic risus stulti. Sed et hoc vanitas.

⁷ Quia calumnia stultum facit sapientem, et munus cor insanire facit. ⁸ "Melior est finis negotii quam principium, melior est patiens arrogante". ⁹ Ne sis velox in animo ad irascendum, quia ira in sinu stulti requiescit. ¹⁰ Ne dicas: "Quid, putas, causae est quod priora tempora meliora fuere quam nunc sunt?". Non enim ex sapientia interrogas de hoc.

¹¹ Bona est sapientia cum divitiis et prodest videntibus solem. ¹² Sicut enim protegit sapientia, sic protegit pecunia; hoc autem plus habet eruditio, quod sapientia vitam tribuit possessori suo. ¹³ Considera opera Dei: quod nemo possit corrigere, quod ille curvum fecerit. ¹⁴ In die bona fruere bonis et in die mala considera: sicut hanc, sic et illam fecit Deus, ita ut non inveniat homo quidquam de futuro. ¹⁵ Cuncta vidi in diebus vanitatis meae: est iustus, qui perit in iustitia sua, et impius, qui multo vivit tempore in malitia sua. ¹⁶ Noli esse nimis iustus neque sapiens supra modum! Cur te perdere vis? ¹⁷ Ne agas nimis impie et noli esse stultus! Cur mori debeas in tempore non tuo? ¹⁸ Bonum est ut, quod habes, teneas, sed et ab illo ne subtrahas manum tuam, quia qui timet Deum, utrumque devitat. ¹⁹ Sapientia confortabit sapientem super decem principes civitatis. ²⁰ Nullus enim homo iustus in terra, qui faciat bonum et non peccet. ²¹ Sed et cunctis sermonibus, qui dicuntur, ne accommodes cor tuum, ne forte audias servum tuum maledicentem tibi; ²² scit enim conscientia tua, quia et tu crebro maledixisti aliis.

²³ Cuncta tentavi in sapientia, dixi: "Sapiens efficiar". ²⁴ Et ipsa longius recessit a me. Longe est, quod fuit; et alta est profunditas. Quis inveniet eam? ²⁵ Lustravi universa animo meo, ut scirem et considerarem et quaererem sapientiam et rationem et ut cognoscerem impietatem esse stultitiam et errorem imprudentiam. ²⁶ Et invenio amariorem morte mulierem, quae laqueus venatorum est, et sagena cor eius, vincula sunt manus illius. Qui placet Deo, effugiet eam; qui autem peccator est, capietur ab illa. ²⁷ Ecce hoc inveni, dixit Ecclesiastes, unum et alterum, ut invenirem rationem, ²⁸ quam adhuc quaerit anima mea, et non inveni: Hominem de mille unum repperi, mulierem ex omnibus non inveni. ²⁹ Ecce solummodo hoc inveni: Quod fecerit Deus hominem rectum, et ipsi quaesierint infinitas quaestiones.