Read the Bible

¹ Verba Ecclesiastes filii David regis Ierusalem." ² "Vanitas vanitatum, dixit Ecclesiastes, vanitas vanitatum et omnia vanitas". ³ Quid lucri est homini de universo labore suo, quo laborat sub sole?

⁴ Generatio praeterit, et generatio advenit, terra autem in aeternum stat. ⁵ Oritur sol, et occidit sol et ad locum suum anhelat ibique renascitur. ⁶ Gyrat per meridiem et flectitur ad aquilonem, lustrans universa in circuitu pergit spiritus et in circulos suos revertitur. ⁷ Omnia flumina pergunt ad mare, et mare non redundat; ad locum, unde exeunt, flumina illuc revertuntur in cursu suo. ⁸ Cunctae res difficiles; non potest eas homo explicare sermone. Non saturatur oculus visu, nec auris auditu impletur.

⁹ Quod fuit, ipsum est, quod futurum est. Quod factum est, ipsum est, quod faciendum est: ¹⁰ nihil sub sole novum. Si de quadam re dicitur: "Ecce hoc novum est", iam enim praecessit in saeculis, quae fuerunt ante nos. ¹¹ Non est priorum memoria, sed nec eorum quidem, qui postea futuri sunt, erit recordatio apud eos, qui futuri sunt in novissimo.

¹² Ego Ecclesiastes fui rex Israel in Ierusalem ¹³ et proposui in animo meo quaerere et investigare sapienter de omnibus, quae fiunt sub sole. Hanc occupationem pessimam dedit Deus filiis hominum, ut occuparentur in ea. ¹⁴ Vidi cuncta, quae fiunt sub sole; et ecce universa vanitas et afflictio spiritus. ¹⁵ Quod est curvum, rectum fieri non potest; et, quod deficiens est, numerari non potest. ¹⁶ Locutus sum ego in corde meo dicens: "Ecce ego magnificavi et apposui sapientiam super omnes, qui fuerunt ante me in Ierusalem; et mens mea contemplata est multam sapientiam et scientiam". ¹⁷ Dedique cor meum, ut scirem sapientiam et scientiam, insipientiam et stultitiam. Et agnovi quod in his quoque esset afflictio spiritus, eo quod ¹⁸ in multa sapientia multus sit maeror; et, qui addit scientiam, addit et laborem.