Read the Bible

¹ Loquentibus autem illis ad populum, supervenerunt eis sa cerdotes et magistratus templi et sadducaei, ² dolentes quod docerent populum et annuntiarent in Iesu resurrectionem ex mortuis; ³ et iniecerunt in eos manus et posuerunt in custodiam in crastinum; erat enim iam vespera. ⁴ Multi autem eorum, qui audierant verbum, crediderunt; et factus est numerus virorum quinque milia.

⁵ Factum est autem in crastinum, ut congregarentur principes eorum et seniores et scribae in Ierusalem, ⁶ et Annas princeps sacerdotum et Caiphas et Ioannes et Alexander et quotquot erant de genere sacerdotali, ⁷ et statuentes eos in medio interrogabant: "In qua virtute aut in quo nomine fecistis hoc vos?". ⁸ Tunc Petrus repletus Spiritu Sancto dixit ad eos: "Principes populi et seniores, ⁹ si nos hodie diiudicamur in benefacto hominis infirmi, in quo iste salvus factus est, ¹⁰ notum sit omnibus vobis et omni plebi Israel quia in nomine Iesu Christi Nazareni, quem vos crucifixistis, quem Deus suscitavit a mortuis, in hoc iste astat coram vobis sanus. ¹¹ Hic est lapis, qui reprobatus est a vobis aedificatoribus, qui factus est in caput anguli. ¹² Et non est in alio aliquo salus, nec enim nomen aliud est sub caelo datum in hominibus, in quo oportet nos salvos fieri". ¹³ Videntes autem Petri fiduciam et Ioannis, et comperto quod homines essent sine litteris et idiotae, admirabantur et cognoscebant eos quoniam cum Iesu fuerant; ¹⁴ hominem quoque videntes stantem cum eis, qui curatus fuerat, nihil poterant contradicere.

¹⁵ Iubentes autem eos foras extra concilium secedere, conferebant ad invicem ¹⁶ dicentes: "Quid faciemus hominibus istis? Quoniam quidem notum signum factum est per eos omnibus habitantibus in Ierusalem manifestum, et non possumus negare; ¹⁷ sed ne amplius divulgetur in populum, comminemur eis, ne ultra loquantur in nomine hoc ulli hominum". ¹⁸ Et vocantes eos denuntiaverunt, ne omnino loquerentur neque docerent in nomine Iesu. ¹⁹ Petrus vero et Ioannes respondentes dixerunt ad eos: "Si iustum est in conspectu Dei vos potius audire quam Deum, iudicate; ²⁰ non enim possumus nos, quae vidimus et audivimus, non loqui". ²¹ At illi ultra comminantes dimiserunt eos, nequaquam invenientes, quomodo punirent eos, propter populum, quia omnes glorificabant Deum in eo, quod acciderat; ²² annorum enim erat amplius quadraginta homo, in quo factum erat signum istud sanitatis.

²³ Dimissi autem venerunt ad suos et annuntiaverunt quanta ad eos principes sacerdotum et seniores dixissent. ²⁴ Qui cum audissent, unanimiter levaverunt vocem ad Deum et dixerunt: "Domine, tu, qui fecisti caelum et terram et mare et omnia, quae in eis sunt, ²⁵ qui Spiritu Sancto per os patris nostri David pueri tui dixisti: "Quare fremuerunt gentes, et populi meditati sunt inania? ²⁶ Astiterunt reges terrae, et principes convenerunt in unum adversus Dominum et adversus Christum eius". ²⁷ Convenerunt enim vere in civitate ista adversus sanctum puerum tuum Iesum, quem unxisti, Herodes et Pontius Pilatus cum gentibus et populis Israel ²⁸ facere, quaecumque manus tua et consilium praedestinavit fieri. ²⁹ Et nunc, Domine, respice in minas eorum et da servis tuis cum omni fiducia loqui verbum tuum, ³⁰ in eo quod manum tuam extendas ad sanitatem et signa et prodigia facienda per nomen sancti pueri tui Iesu". ³¹ Et cum orassent, motus est locus, in quo erant congregati, et repleti sunt omnes Sancto Spiritu et loquebantur verbum Dei cum fiducia.

³² Multitudinis autem credentium erat cor et anima una, nec quisquam eorum, quae possidebant, aliquid suum esse dicebat, sed erant illis omnia communia. ³³ Et virtute magna reddebant apostoli testimonium resurrectionis Domini Iesu, et gratia magna erat super omnibus illis. ³⁴ Neque enim quisquam egens erat inter illos; quotquot enim possessores agrorum aut domorum erant, vendentes afferebant pretia eorum, quae vendebant, ³⁵ et ponebant ante pedes apostolorum; dividebatur autem singulis, prout cuique opus erat. ³⁶ Ioseph autem, qui cognominatus est Barnabas ab apostolis quod est interpretatum filius Consolationis Levites, Cyprius genere, ³⁷ cum haberet agrum, vendidit et attulit pecuniam et posuit ante pedes apostolorum.