Read the Bible

¹ Et cum evasissemus, tunc cognovimus quia Melita in sula vocatur. ² Barbari vero praestabant non modicam humanitatem nobis; accensa enim pyra, suscipiebant nos omnes propter imbrem, qui imminebat, et frigus. ³ Cum congregasset autem Paulus sarmentorum aliquantam multitudinem et imposuisset super ignem, vipera, a calore cum processisset, invasit manum eius. ⁴ Ut vero viderunt barbari pendentem bestiam de manu eius, ad invicem dicebant: "Utique homicida est homo hic, qui cum evaserit de mari, Ultio non permisit vivere". ⁵ Et ille quidem excutiens bestiam in ignem, nihil mali passus est; ⁶ at illi exspectabant eum in tumorem convertendum aut subito casurum et mori. Diu autem illis exspectantibus et videntibus nihil mali in eo fieri, convertentes se dicebant eum esse deum. ⁷ In locis autem illis erant praedia principis insulae nomine Publii, qui nos suscipiens triduo benigne hospitio recepit. ⁸ Contigit autem patrem Publii febribus et dysenteria vexatum iacere, ad quem Paulus intravit et, cum orasset et imposuisset ei manus, sanavit eum. ⁹ Quo facto, et ceteri, qui in insula habebant infirmitates, accedebant et curabantur; ¹⁰ qui etiam multis honoribus nos honoraverunt et navigantibus imposuerunt, quae necessaria erant.

¹¹ Post menses autem tres, navigavimus in navi Alexandrina, quae in insula hiemaverat, cui erat insigne Castorum. ¹² Et cum venissemus Syracusam, mansimus ibi triduo; ¹³ inde solventes devenimus Rhegium. Et post unum diem, superveniente austro, secunda die venimus Puteolos, ¹⁴ ubi, inventis fratribus, rogati sumus manere apud eos dies septem; et sic venimus Romam. ¹⁵ Et inde cum audissent de nobis fratres, occurrerunt nobis usque ad Appii Forum et Tres Tabernas; quos cum vidisset Paulus, gratias agens Deo, accepit fiduciam. ¹⁶ Cum introissemus autem Romam, permissum est Paulo manere sibimet cum custodiente se milite.

¹⁷ Factum est autem, ut post tertium diem convocaret primos Iudaeorum; cumque convenissent dicebat eis: "Ego, viri fratres, nihil adversus plebem faciens aut mores paternos, vinctus ab Hierosolymis traditus sum in manus Romanorum, ¹⁸ qui cum interrogationem de me habuissent, volebant dimittere, eo quod nulla causa esset mortis in me; ¹⁹ contradicentibus autem Iudaeis, coactus sum appellare Caesarem, non quasi gentem meam habens aliquid accusare. ²⁰ Propter hanc igitur causam rogavi vos videre et alloqui; propter spem enim Israel catena hac circumdatus sum". ²¹ At illi dixerunt ad eum: "Nos neque litteras accepimus de te a Iudaea, neque adveniens aliquis fratrum nuntiavit aut locutus est quid de te malum. ²² Rogamus autem a te audire quae sentis; nam de secta hac notum est nobis quia ubique ei contradicitur".

²³ Cum constituissent autem illi diem, venerunt ad eum in hospitium plures, quibus exponebat testificans regnum Dei suadensque eos de Iesu ex Lege Moysis et Prophetis a mane usque ad vesperam. ²⁴ Et quidam credebant his, quae dicebantur, quidam vero non credebant; ²⁵ cumque invicem non essent consentientes, discedebant, dicente Paulo unum verbum: "Bene Spiritus Sanctus locutus est per Isaiam prophetam ad patres vestros ²⁶ dicens: "Vade ad populum istum et dic: Auditu audietis et non intellegetis, et videntes videbitis et non perspicietis. ²⁷ Incrassatum est enim cor populi huius, et auribus graviter audierunt et oculos suos compresserunt, ne forte videant oculis et auribus audiant et corde intellegant et convertantur, et sanabo illos". ²⁸ Notum ergo sit vobis quoniam gentibus missum est hoc salutare Dei; ipsi et audient!".

³⁰ Mansit autem biennio toto in suo conducto; et suscipiebat omnes, qui ingrediebantur ad eum, ³¹ praedicans regnum Dei et docens quae sunt de Domino Iesu Christo cum omni fiducia sine prohibitione.