Read the Bible

¹ Nam ipsi scitis, fratres, introi tum nostrum ad vos, quia non inanis fuit; ² sed ante passi et contumeliis affecti, sicut scitis, in Philippis, fiduciam habuimus in Deo nostro loqui ad vos evangelium Dei in multa sollicitudine. ³ Exhortatio enim nostra non ex errore neque ex immunditia neque in dolo, ⁴ sed sicut probati sumus a Deo, ut crederetur nobis evangelium, ita loquimur non quasi hominibus placentes, sed Deo, qui probat corda nostra. ⁵ Neque enim aliquando fuimus in sermone adulationis, sicut scitis, neque sub praetextu avaritiae, Deus testis, ⁶ nec quaerentes ab hominibus gloriam, neque a vobis neque ab aliis;

⁷ cum possemus oneri esse ut Christi apostoli, sed facti sumus parvuli in medio vestrum, tamquam si nutrix foveat filios suos; ⁸ ita desiderantes vos, cupide volebamus tradere vobis non solum evangelium Dei sed etiam animas nostras, quoniam carissimi nobis facti estis. ⁹ Memores enim estis, fratres, laboris nostri et fatigationis; nocte et die operantes, ne quem vestrum gravaremus, praedicavimus in vobis evangelium Dei. ¹⁰ Vos testes estis et Deus, quam sancte et iuste et sine querela vobis, qui credidistis, fuimus; ¹¹ sicut scitis qualiter unumquemque vestrum, tamquam pater filios suos, ¹² deprecantes vos et consolantes testificati sumus, ut ambularetis digne Deo, qui vocat vos in suum regnum et gloriam.

¹³ Ideo et nos gratias agimus Deo sine intermissione, quoniam cum accepissetis a nobis verbum auditus Dei, accepistis non ut verbum hominum sed, sicut est vere, verbum Dei, quod et operatur in vobis, qui creditis. ¹⁴ Vos enim imitatores facti estis, fratres, ecclesiarum Dei, quae sunt in Iudaea in Christo Iesu; quia eadem passi estis et vos a contribulibus vestris, sicut et ipsi a Iudaeis, ¹⁵ qui et Dominum occiderunt Iesum et prophetas et nos persecuti sunt et Deo non placent et omnibus hominibus adversantur, ¹⁶ prohibentes nos gentibus loqui, ut salvae fiant, ut impleant peccata sua semper. Pervenit autem ira Dei super illos usque in finem.

¹⁷ Nos autem, fratres, desolati a vobis ad tempus horae, facie non corde, abundantius festinavimus faciem vestram videre cum multo desiderio. ¹⁸ Propter quod voluimus venire ad vos, ego quidem Paulus et semel et iterum; et impedivit nos Satanas. ¹⁹ Quae est enim nostra spes aut gaudium aut corona gloriae nonne et vos ante Dominum nostrum Iesum in adventu eius? ²⁰ Vos enim estis gloria nostra et gaudium.