Read the Bible

¹ Intellectus Asaph. [Attendite, popule meus, legem meam;
inclinate aurem vestram in verba oris mei.
² Aperiam in parabolis os meum;
loquar propositiones ab initio.
³ Quanta audivimus, et cognovimus ea,
et patres nostri narraverunt nobis.
⁴ Non sunt occultata a filiis eorum in generatione altera,
narrantes laudes Domini et virtutes ejus,
et mirabilia ejus quæ fecit.
⁵ Et suscitavit testimonium in Jacob,
et legem posuit in Israël,
quanta mandavit patribus nostris
nota facere ea filiis suis:
⁶ ut cognoscat generatio altera:
filii qui nascentur et exsurgent,
et narrabunt filiis suis,
⁷ ut ponant in Deo spem suam,
et non obliviscantur operum Dei,
et mandata ejus exquirant:
⁸ ne fiant, sicut patres eorum,
generatio prava et exasperans;
generatio quæ non direxit cor suum,
et non est creditus cum Deo spiritus ejus.
⁹ Filii Ephrem, intendentes et mittentes arcum,
conversi sunt in die belli.
¹⁰ Non custodierunt testamentum Dei,
et in lege ejus noluerunt ambulare.

¹¹ Et obliti sunt benefactorum ejus,
et mirabilium ejus quæ ostendit eis.
¹² Coram patribus eorum fecit mirabilia
in terra Ægypti, in campo Taneos.
¹³ Interrupit mare, et perduxit eos,
et statuit aquas quasi in utre:
¹⁴ et deduxit eos in nube diei,
et tota nocte in illuminatione ignis.
¹⁵ Interrupit petram in eremo,
et adaquavit eos velut in abysso multa.
¹⁶ Et eduxit aquam de petra,
et deduxit tamquam flumina aquas.
¹⁷ Et apposuerunt adhuc peccare ei;
in iram excitaverunt Excelsum in inaquoso.
¹⁸ Et tentaverunt Deum in cordibus suis,
ut peterent escas animabus suis.
¹⁹ Et male locuti sunt de Deo;
dixerunt: Numquid poterit Deus parare mensam in deserto?
²⁰ quoniam percussit petram, et fluxerunt aquæ,
et torrentes inundaverunt.
Numquid et panem poterit dare,
aut parare mensam populo suo?

²¹ Ideo audivit Dominus et distulit;
et ignis accensus est in Jacob,
et ira ascendit in Israël:

²² quia non crediderunt in Deo,
nec speraverunt in salutari ejus.

²³ Et mandavit nubibus desuper,
et januas cæli aperuit.

²⁴ Et pluit illis manna ad manducandum,
et panem cæli dedit eis.

²⁵ Panem angelorum manducavit homo;
cibaria misit eis in abundantia.

²⁶ Transtulit austrum de cælo,
et induxit in virtute sua africum.

²⁷ Et pluit super eos sicut pulverem carnes,
et sicut arenam maris volatilia pennata.

²⁸ Et ceciderunt in medio castrorum eorum,
circa tabernacula eorum.

²⁹ Et manducaverunt, et saturati sunt nimis,
et desiderium eorum attulit eis:

³⁰ non sunt fraudati a desiderio suo.
Adhuc escæ eorum erant in ore ipsorum,

³¹ et ira Dei ascendit super eos:
et occidit pingues eorum,
et electos Israël impedivit.

³² In omnibus his peccaverunt adhuc,
et non crediderunt in mirabilibus ejus.

³³ Et defecerunt in vanitate dies eorum,
et anni eorum cum festinatione.

³⁴ Cum occideret eos, quærebant eum et revertebantur,
et diluculo veniebant ad eum.

³⁵ Et rememorati sunt quia Deus adjutor est eorum,
et Deus excelsus redemptor eorum est.

³⁶ Et dilexerunt eum in ore suo,
et lingua sua mentiti sunt ei;

³⁷ cor autem eorum non erat rectum cum eo,
nec fideles habiti sunt in testamento ejus.

³⁸ Ipse autem est misericors,
et propitius fiet peccatis eorum,
et non disperdet eos.
Et abundavit ut averteret iram suam,
et non accendit omnem iram suam.

³⁹ Et recordatus est quia caro sunt,
spiritus vadens et non rediens.

⁴⁰ Quoties exacerbaverunt eum in deserto;
in iram concitaverunt eum in inaquoso?

⁴¹ Et conversi sunt, et tentaverunt Deum,
et sanctum Israël exacerbaverunt.

⁴² Non sunt recordati manus ejus,
die qua redemit eos de manu tribulantis:

⁴³ sicut posuit in Ægypto signa sua,
et prodigia sua in campo Taneos;

⁴⁴ et convertit in sanguinem flumina eorum,
et imbres eorum, ne biberent.

⁴⁵ Misit in eos cœnomyiam, et comedit eos,
et ranam, et disperdidit eos;

⁴⁶ et dedit ærugini fructus eorum,
et labores eorum locustæ;

⁴⁷ et occidit in grandine vineas eorum,
et moros eorum in pruina;

⁴⁸ et tradidit grandini jumenta eorum,
et possessionem eorum igni;

⁴⁹ misit in eos iram indignationis suæ,
indignationem, et iram, et tribulationem,
immissiones per angelos malos.

⁵⁰ Viam fecit semitæ iræ suæ:
non pepercit a morte animabus eorum,
et jumenta eorum in morte conclusit:

⁵¹ et percussit omne primogenitum in terra Ægypti;
primitias omnis laboris eorum in tabernaculis Cham:

⁵² et abstulit sicut oves populum suum,
et perduxit eos tamquam gregem in deserto:

⁵³ et deduxit eos in spe, et non timuerunt,
et inimicos eorum operuit mare.

⁵⁴ Et induxit eos in montem sanctificationis suæ,
montem quem acquisivit dextera ejus;
et ejecit a facie eorum gentes,
et sorte divisit eis terram in funiculo distributionis;

⁵⁵ et habitare fecit in tabernaculis eorum tribus Israël.

⁵⁶ Et tentaverunt, et exacerbaverunt Deum excelsum,
et testimonia ejus non custodierunt.

⁵⁷ Et averterunt se, et non servaverunt pactum:
quemadmodum patres eorum, conversi sunt in arcum pravum.

⁵⁸ In iram concitaverunt eum in collibus suis,
et in sculptilibus suis ad æmulationem eum provocaverunt.

⁵⁹ Audivit Deus, et sprevit,
et ad nihilum redegit valde Israël.

⁶⁰ Et repulit tabernaculum Silo,
tabernaculum suum, ubi habitavit in hominibus.

⁶¹ Et tradidit in captivitatem virtutem eorum,
et pulchritudinem eorum in manus inimici.

⁶² Et conclusit in gladio populum suum,
et hæreditatem suam sprevit.

⁶³ Juvenes eorum comedit ignis,
et virgines eorum non sunt lamentatæ.

⁶⁴ Sacerdotes eorum in gladio ceciderunt,
et viduæ eorum non plorabantur.

⁶⁵ Et excitatus est tamquam dormiens Dominus,
tamquam potens crapulatus a vino.

⁶⁶ Et percussit inimicos suos in posteriora;
opprobrium sempiternum dedit illis.

⁶⁷ Et repulit tabernaculum Joseph,
et tribum Ephraim non elegit:

⁶⁸ sed elegit tribum Juda,
montem Sion, quem dilexit.

⁶⁹ Et ædificavit sicut unicornium sanctificium suum,
in terra quam fundavit in sæcula.

⁷⁰ Et elegit David, servum suum,
et sustulit eum de gregibus ovium;
de post fœtantes accepit eum:

⁷¹ pascere Jacob servum suum,
et Israël hæreditatem suam.

⁷² Et pavit eos in innocentia cordis sui,
et in intellectibus manuum suarum deduxit eos.]