Read the Bible

¹ Erant autem appropinquantes ei publicani, et peccatores ut audirent illum.² Et murmurabant pharisæi, et scribæ, dicentes: Quia hic peccatores recipit, et manducat cum illis.³ Et ait ad illos parabolam istam dicens:⁴ Quis ex vobis homo, qui habet centum oves, et si perdiderit unam ex illis, nonne dimittit nonaginta novem in deserto, et vadit ad illam quæ perierat, donec inveniat eam?⁵ Et cum invenerit eam, imponit in humeros suos gaudens:⁶ et veniens domum convocat amicos et vicinos, dicens illis: Congratulamini mihi, quia inveni ovem meam, quæ perierat.⁷ Dico vobis quod ita gaudium erit in cælo super uno peccatore pœnitentiam agente, quam super nonaginta novem justis, qui non indigent pœnitentia.
⁸ Aut quæ mulier habens drachmas decem, si perdiderit drachmam unam, nonne accendit lucernam, et everrit domum, et quærit diligenter, donec inveniat?⁹ Et cum invenerit convocat amicas et vicinas, dicens: Congratulamini mihi, quia inveni drachmam quam perdideram.¹⁰ Ita, dico vobis, gaudium erit coram angelis Dei super uno peccatore pœnitentiam agente.

¹¹ Ait autem: Homo quidam habuit duos filios:¹² et dixit adolescentior ex illis patri: Pater, da mihi portionem substantiæ, quæ me contingit. Et divisit illis substantiam.¹³ Et non post multos dies, congregatis omnibus, adolescentior filius peregre profectus est in regionem longinquam, et ibi dissipavit substantiam suam vivendo luxuriose.¹⁴ Et postquam omnia consummasset, facta est fames valida in regione illa, et ipse cœpit egere.¹⁵ Et abiit, et adhæsit uni civium regionis illius: et misit illum in villam suam ut pasceret porcos.¹⁶ Et cupiebat implere ventrem suum de siliquis, quas porci manducabant: et nemo illi dabat.¹⁷ In se autem reversus, dixit: Quanti mercenarii in domo patris mei abundant panibus, ego autem hic fame pereo!¹⁸ surgam, et ibo ad patrem meum, et dicam ei: Pater, peccavi in cælum, et coram te:¹⁹ jam non sum dignus vocari filius tuus: fac me sicut unum de mercenariis tuis.²⁰ Et surgens venit ad patrem suum. Cum autem adhuc longe esset, vidit illum pater ipsius, et misericordia motus est, et accurrens cecidit super collum ejus, et osculatus est eum.²¹ Dixitque ei filius: Pater, peccavi in cælum, et coram te: jam non sum dignus vocari filius tuus.²² Dixit autem pater ad servos suos: Cito proferte stolam primam, et induite illum, et date annulum in manum ejus, et calceamenta in pedes ejus:²³ et adducite vitulum saginatum, et occidite, et manducemus, et epulemur:²⁴ quia hic filius meus mortuus erat, et revixit: perierat, et inventus est. Et cœperunt epulari.²⁵ Erat autem filius ejus senior in agro: et cum veniret, et appropinquaret domui, audivit symphoniam et chorum:²⁶ et vocavit unum de servis, et interrogavit quid hæc essent.²⁷ Isque dixit illi: Frater tuus venit, et occidit pater tuus vitulum saginatum, quia salvum illum recepit.²⁸ Indignatus est autem, et nolebat introire. Pater ergo illius egressus, cœpit rogare illum.²⁹ At ille respondens, dixit patri suo: Ecce tot annis servio tibi, et numquam mandatum tuum præterivi: et numquam dedisti mihi hædum ut cum amicis meis epularer.³⁰ Sed postquam filius tuus hic, qui devoravit substantiam suam cum meretricibus, venit, occidisti illi vitulum saginatum.³¹ At ipse dixit illi: Fili, tu semper mecum es, et omnia mea tua sunt:³² epulari autem, et gaudere oportebat, quia frater tuus hic mortuus erat, et revixit; perierat, et inventus est.