Read the Bible

¹ Jesus ergo ante sex dies Paschæ venit Bethaniam, ubi Lazarus fuerat mortuus, quem suscitavit Jesus.² Fecerunt autem ei cœnam ibi, et Martha ministrabat, Lazarus vero unus erat ex discumbentibus cum eo.³ Maria ergo accepit libram unguenti nardi pistici pretiosi, et unxit pedes Jesu, et extersit pedes ejus capillis suis: et domus impleta est ex odore unguenti.⁴ Dixit ergo unus ex discipulis ejus, Judas Iscariotes, qui erat eum traditurus:⁵ Quare hoc unguentum non veniit trecentis denariis, et datum est egenis?⁶ Dixit autem hoc, non quia de egenis pertinebat ad eum, sed quia fur erat, et loculos habens, ea quæ mittebantur, portabat.⁷ Dixit ergo Jesus: Sinite illam ut in diem sepulturæ meæ servet illud.⁸ Pauperes enim semper habetis vobiscum: me autem non semper habetis.⁹ Cognovit ergo turba multa ex Judæis quia illic est, et venerunt, non propter Jesum tantum, sed ut Lazarum viderent, quem suscitavit a mortuis.
¹⁰ Cogitaverunt autem principes sacerdotum ut et Lazarum interficerent:¹¹ quia multi propter illum abibant ex Judæis, et credebant in Jesum.

¹² In crastinum autem, turba multa quæ venerat ad diem festum, cum audissent quia venit Jesus Jerosolymam,¹³ acceperunt ramos palmarum, et processerunt obviam ei, et clamabant: Hosanna, benedictus qui venit in nomine Domini, rex Israël.¹⁴ Et invenit Jesus asellum, et sedit super eum, sicut scriptum est:¹⁵ Noli timere, filia Sion: ecce rex tuus venit sedens super pullum asinæ.¹⁶ Hæc non cognoverunt discipuli ejus primum: sed quando glorificatus est Jesus, tunc recordati sunt quia hæc erant scripta de eo, et hæc fecerunt ei.¹⁷ Testimonium ergo perhibebat turba, quæ erat cum eo quando Lazarum vocavit de monumento, et suscitavit eum a mortuis.¹⁸ Propterea et obviam venit ei turba: quia audierunt fecisse hoc signum.¹⁹ Pharisæi ergo dixerunt ad semetipsos: Videtis quia nihil proficimus? ecce mundus totus post eum abiit.

²⁰ Erant autem quidam gentiles, ex his qui ascenderant ut adorarent in die festo.²¹ Hi ergo accesserunt ad Philippum, qui erat a Bethsaida Galilææ, et rogabant eum, dicentes: Domine, volumus Jesum videre.²² Venit Philippus, et dicit Andreæ; Andreas rursum et Philippus dixerunt Jesu.²³ Jesus autem respondit eis, dicens: Venit hora, ut clarificetur Filius hominis.²⁴ Amen, amen dico vobis, nisi granum frumenti cadens in terram, mortuum fuerit,²⁵ ipsum solum manet: si autem mortuum fuerit, multum fructum affert. Qui amat animam suam, perdet eam; et qui odit animam suam in hoc mundo, in vitam æternam custodit eam.²⁶ Si quis mihi ministrat, me sequatur, et ubi sum ego, illic et minister meus erit. Si quis mihi ministraverit, honorificabit eum Pater meus.

²⁷ Nunc anima mea turbata est. Et quid dicam? Pater, salvifica me ex hac hora. Sed propterea veni in horam hanc:²⁸ Pater, clarifica nomen tuum. Venit ergo vox de cælo: Et clarificavi, et iterum clarificabo.²⁹ Turba ergo, quæ stabat, et audierat, dicebat tonitruum esse factum. Alii dicebant: Angelus ei locutus est.³⁰ Respondit Jesus, et dixit: Non propter me hæc vox venit, sed propter vos.³¹ Nunc judicium est mundi: nunc princeps hujus mundi ejicietur foras.³² Et ego, si exaltatus fuero a terra, omnia traham ad meipsum.³³ (Hoc autem dicebat, significans qua morte esset moriturus.)
³⁴ Respondit ei turba: Nos audivimus ex lege, quia Christus manet in æternum: et quomodo tu dicis: Oportet exaltari Filium hominis? quis est iste Filius hominis?³⁵ Dixit ergo eis Jesus: Adhuc modicum, lumen in vobis est. Ambulate dum lucem habetis, ut non vos tenebræ comprehendant; et qui ambulat in tenebris, nescit quo vadat.³⁶ Dum lucem habetis, credite in lucem, ut filii lucis sitis. Hæc locutus est Jesus, et abiit et abscondit se ab eis.

³⁷ Cum autem tanta signa fecisset coram eis, non credebant in eum;³⁸ ut sermo Isaiæ prophetæ impleretur, quem dixit: [Domine, quis credidit auditui nostro?
et brachium Domini cui revelatum est?]³⁹ Propterea non poterant credere, quia iterum dixit Isaias:⁴⁰ [Excæcavit oculos eorum, et induravit cor eorum
ut non videant oculis, et non intelligant corde,
et convertantur, et sanem eos.]⁴¹ Hæc dixit Isaias, quando vidit gloriam ejus, et locutus est de eo.

⁴² Verumtamen et ex principibus multi crediderunt in eum: sed propter pharisæos non confitebantur, ut e synagoga non ejicerentur.⁴³ Dilexerunt enim gloriam hominum magis quam gloriam Dei.

⁴⁴ Jesus autem clamavit, et dixit: Qui credit in me, non credit in me, sed in eum qui misit me.⁴⁵ Et qui videt me, videt eum qui misit me.⁴⁶ Ego lux in mundum veni, ut omnis qui credit in me, in tenebris non maneat.⁴⁷ Et si quis audierit verba mea, et non custodierit, ego non judico eum; non enim veni ut judicem mundum, sed ut salvificem mundum.⁴⁸ Qui spernit me et non accipit verba mea, habet qui judicet eum. Sermo quem locutus sum, ille judicabit eum in novissimo die.⁴⁹ Quia ego ex meipso non sum locutus, sed qui misit me, Pater, ipse mihi mandatum dedit quid dicam et quid loquar.⁵⁰ Et scio quia mandatum ejus vita æterna est: quæ ergo ego loquor, sicut dixit mihi Pater, sic loquor.