Read the Bible

¹ Omiserunt autem tres viri isti respondere Job, eo quod justus sibi videretur.² Et iratus indignatusque est Eliu filius Barachel Buzites, de cognatione Ram: iratus est autem adversum Job, eo quod justum se esse diceret coram Deo.³ Porro adversum amicos ejus indignatus est, eo quod non invenissent responsionem rationabilem, sed tantummodo condemnassent Job.⁴ Igitur Eliu expectavit Job loquentem, eo quod seniores essent qui loquebantur.⁵ Cum autem vidisset quod tres respondere non potuissent, iratus est vehementer.

⁶ Respondensque Eliu filius Barachel Buzites, dixit: [Junior sum tempore, vos autem antiquiores:
idcirco, demisso capite,
veritus sum vobis indicare meam sententiam.
⁷ Sperabam enim quod ætas prolixior loqueretur,
et annorum multitudo doceret sapientiam.
⁸ Sed, ut video, spiritus est in hominibus,
et inspiratio Omnipotentis dat intelligentiam.
⁹ Non sunt longævi sapientes,
nec senes intelligunt judicium.
¹⁰ Ideo dicam: Audite me:
ostendam vobis etiam ego meam sapientiam.
¹¹ Expectavi enim sermones vestros;
audivi prudentiam vestram,
donec disceptaremini sermonibus;
¹² et donec putabam vos aliquid dicere, considerabam:
sed, ut video, non est qui possit arguere Job,
et respondere ex vobis sermonibus ejus.
¹³ Ne forte dicatis: Invenimus sapientiam:
Deus projecit eum, non homo.
¹⁴ Nihil locutus est mihi:
et ego non secundum sermones vestros respondebo illi.

¹⁵ Extimuerunt, nec responderunt ultra,
abstuleruntque a se eloquia.
¹⁶ Quoniam igitur expectavi, et non sunt locuti:
steterunt, nec ultra responderunt:
¹⁷ respondebo et ego partem meam,
et ostendam scientiam meam.
¹⁸ Plenus sum enim sermonibus,
et coarctat me spiritus uteri mei.
¹⁹ En venter meus quasi mustum absque spiraculo,
quod lagunculas novas disrumpit.
²⁰ Loquar, et respirabo paululum:
aperiam labia mea, et respondebo.
²¹ Non accipiam personam viri,
et Deum homini non æquabo.
²² Nescio enim quamdiu subsistam,
et si post modicum tollat me factor meus.]