Read the Bible

¹ [Nunc autem derident me juniores tempore,
quorum non dignabar patres ponere cum canibus gregis mei:
² quorum virtus manuum mihi erat pro nihilo,
et vita ipsa putabantur indigni:
³ egestate et fame steriles, qui rodebant in solitudine,
squallentes calamitate et miseria.
⁴ Et mandebant herbas, et arborum cortices,
et radix juniperorum erat cibus eorum:
⁵ qui de convallibus ista rapientes,
cum singula reperissent, ad ea cum clamore currebant.
⁶ In desertis habitabant torrentium,
et in cavernis terræ, vel super glaream:
⁷ qui inter hujuscemodi lætabantur,
et esse sub sentibus delicias computabant:
⁸ filii stultorum et ignobilium,
et in terra penitus non parentes.
⁹ Nunc in eorum canticum versus sum,
et factus sum eis in proverbium.
¹⁰ Abominantur me, et longe fugiunt a me,
et faciem meam conspuere non verentur.
¹¹ Pharetram enim suam aperuit, et afflixit me,
et frenum posuit in os meum.
¹² Ad dexteram orientis calamitates meæ illico surrexerunt:
pedes meos subverterunt,
et oppresserunt quasi fluctibus semitis suis.
¹³ Dissipaverunt itinera mea;
insidiati sunt mihi, et prævaluerunt:
et non fuit qui ferret auxilium.
¹⁴ Quasi rupto muro, et aperta janua, irruerunt super me,
et ad meas miserias devoluti sunt.

¹⁵ Redactus sum in nihilum:
abstulisti quasi ventus desiderium meum,
et velut nubes pertransiit salus mea.
¹⁶ Nunc autem in memetipso marcescit anima mea,
et possident me dies afflictionis.
¹⁷ Nocte os meum perforatur doloribus,
et qui me comedunt, non dormiunt.
¹⁸ In multitudine eorum consumitur vestimentum meum,
et quasi capito tunicæ succinxerunt me.
¹⁹ Comparatus sum luto,
et assimilatus sum favillæ et cineri.
²⁰ Clamo ad te, et non exaudis me:
sto, et non respicis me.
²¹ Mutatus es mihi in crudelem,
et in duritia manus tuæ adversaris mihi.
²² Elevasti me, et quasi super ventum ponens;
elisisti me valide.
²³ Scio quia morti trades me,
ubi constituta est domus omni viventi.
²⁴ Verumtamen non ad consumptionem eorum emittis manum tuam:
et si corruerint, ipse salvabis.
²⁵ Flebam quondam super eo qui afflictus erat,
et compatiebatur anima mea pauperi.
²⁶ Expectabam bona, et venerunt mihi mala:
præstolabar lucem, et eruperunt tenebræ.
²⁷ Interiora mea efferbuerunt absque ulla requie:
prævenerunt me dies afflictionis.
²⁸ Mœrens incedebam sine furore;
consurgens, in turba clamabam.
²⁹ Frater fui draconum,
et socius struthionum.
³⁰ Cutis mea denigrata est super me,
et ossa mea aruerunt præ caumate.
³¹ Versa est in luctum cithara mea,
et organum meum in vocem flentium.]