Read the Bible

¹ Addidit quoque Job, assumens parabolam suam, et dixit:² [Vivit Deus, qui abstulit judicium meum,
et Omnipotens, qui ad amaritudinem adduxit animam meam.
³ Quia donec superest halitus in me,
et spiritus Dei in naribus meis,
⁴ non loquentur labia mea iniquitatem,
nec lingua mea meditabitur mendacium.
⁵ Absit a me ut justos vos esse judicem:
donec deficiam, non recedam ab innocentia mea.
⁶ Justificationem meam, quam cœpi tenere, non deseram:
neque enim reprehendit me cor meum in omni vita mea.

⁷ Sit ut impius, inimicus meus,
et adversarius meus quasi iniquus.
⁸ Quæ est enim spes hypocritæ, si avare rapiat,
et non liberet Deus animam ejus?
⁹ Numquid Deus audiet clamorem ejus,
cum venerit super eum angustia?
¹⁰ aut poterit in Omnipotente delectari,
et invocare Deum omni tempore?

¹¹ Docebo vos per manum Dei quæ Omnipotens habeat,
nec abscondam.
¹² Ecce vos omnes nostis:
et quid sine causa vana loquimini?
¹³ Hæc est pars hominis impii apud Deum,
et hæreditas violentorum, quam ob Omnipotente suscipient.
¹⁴ Si multiplicati fuerint filii ejus, in gladio erunt,
et nepotes ejus non saturabuntur pane:
¹⁵ qui reliqui fuerint ex eo sepelientur in interitu,
et viduæ illius non plorabunt.
¹⁶ Si comportaverit quasi terram argentum,
et sicut lutum præparaverit vestimenta:
¹⁷ præparabit quidem, sed justus vestietur illis,
et argentum innocens dividet.
¹⁸ Ædificavit sicut tinea domum suam,
et sicut custos fecit umbraculum.
¹⁹ Dives, cum dormierit, nihil secum auferet:
aperiet oculos suos, et nihil inveniet.
²⁰ Apprehendet eum quasi aqua inopia:
nocte opprimet eum tempestas.
²¹ Tollet eum ventus urens, et auferet,
et velut turbo rapiet eum de loco suo.
²² Et mittet super eum, et non parcet:
de manu ejus fugiens fugiet.
²³ Stringet super eum manus suas,
et sibilabit super illum, intuens locum ejus.]