Read the Bible

¹ [Homo natus de muliere, brevi vivens tempore,
repletur multis miseriis.
² Qui quasi flos egreditur et conteritur,
et fugit velut umbra, et numquam in eodem statu permanet.
³ Et dignum ducis super hujuscemodi aperire oculos tuos,
et adducere eum tecum in judicium?
⁴ Quis potest facere mundum de immundo conceptum semine?
nonne tu qui solus es?
⁵ Breves dies hominis sunt:
numerus mensium ejus apud te est:
constituisti terminos ejus, qui præteriri non poterunt.
⁶ Recede paululum ab eo, ut quiescat,
donec optata veniat, sicut mercenarii, dies ejus.

⁷ Lignum habet spem:
si præcisum fuerit, rursum virescit,
et rami ejus pullulant.
⁸ Si senuerit in terra radix ejus,
et in pulvere emortuus fuerit truncus illius,
⁹ ad odorem aquæ germinabit,
et faciet comam, quasi cum primum plantatum est.
¹⁰ Homo vero cum mortuus fuerit, et nudatus,
atque consumptus, ubi, quæso, est?
¹¹ Quomodo si recedant aquæ de mari,
et fluvius vacuefactus arescat:
¹² sic homo, cum dormierit, non resurget:
donec atteratur cælum, non evigilabit,
nec consurget de somno suo.
¹³ Quis mihi hoc tribuat, ut in inferno protegas me,
et abscondas me donec pertranseat furor tuus,
et constituas mihi tempus in quo recorderis mei?
¹⁴ Putasne mortuus homo rursum vivat?
cunctis diebus quibus nunc milito, expecto
donec veniat immutatio mea.
¹⁵ Vocabis me, et ego respondebo tibi:
operi manuum tuarum porriges dexteram.

¹⁶ Tu quidem gressus meos dinumerasti:
sed parce peccatis meis.
¹⁷ Signasti quasi in sacculo delicta mea,
sed curasti iniquitatem meam.
¹⁸ Mons cadens defluit,
et saxum transfertur de loco suo:
¹⁹ lapides excavant aquæ,
et alluvione paulatim terra consumitur:
et hominem ergo similiter perdes.
²⁰ Roborasti eum paululum, ut in perpetuum transiret:
immutabis faciem ejus, et emittes eum.
²¹ Sive nobiles fuerint filii ejus,
sive ignobiles, non intelliget.
²² Attamen caro ejus, dum vivet, dolebit,
et anima illius super semetipso lugebit.]