Read the Bible

¹ [In illo tempore, ait Dominus,
ejicient ossa regum Juda, et ossa principum ejus,
et ossa sacerdotum, et ossa prophetarum,
et ossa eorum qui habitaverunt Jerusalem,
de sepulchris suis:
² et expandent ea ad solem, et lunam,
et omnem militiam cæli,
quæ dilexerunt, et quibus servierunt,
et post quæ ambulaverunt,
et quæ quæsierunt, et adoraverunt.
Non colligentur, et non sepelientur:
in sterquilinium super faciem terræ erunt.
³ Et eligent magis mortem quam vitam,
omnes qui residui fuerint de cognatione hac pessima,
in universis locis quæ derelicta sunt,
ad quæ ejeci eos, dicit Dominus exercituum.]

⁴ Et dices ad eos: [Hæc dicit Dominus:
Numquid qui cadit non resurget?
et qui aversus est non revertetur?
⁵ Quare ergo aversus est populus iste in Jerusalem
aversione contentiosa?
Apprehenderunt mendacium,
et noluerunt reverti.
⁶ Attendi, et auscultavi:
nemo quod bonum est loquitur;
nullus est qui agat pœnitentiam super peccato suo,
dicens: Quid feci?
Omnes conversi sunt ad cursum suum,
quasi equus impetu vadens ad prælium.
⁷ Milvus in cælo cognovit tempus suum:
turtur, et hirundo, et ciconia custodierunt tempus adventus sui:
populus autem meus non cognovit judicium Domini.
⁸ Quomodo dicitis: Sapientes nos sumus,
et lex Domini nobiscum est?
vere mendacium operatus est stylus mendax scribarum!
⁹ Confusi sunt sapientes;
perterriti et capti sunt:
verbum enim Domini projecerunt,
et sapientia nulla est in eis.
¹⁰ Propterea dabo mulieres eorum exteris,
agros eorum hæredibus,
quia a minimo usque ad maximum
omnes avaritiam sequuntur:
a propheta usque ad sacerdotem
cuncti faciunt mendacium.
¹¹ Et sanabant contritionem filiæ populi mei ad ignominiam,
dicentes: Pax, pax!
cum non esset pax.
¹² Confusi sunt, quia abominationem fecerunt:
quinimmo confusione non sunt confusi,
et erubescere nescierunt.
Idcirco cadent inter corruentes:
in tempore visitationis suæ corruent, dicit Dominus.

¹³ Congregans congregabo eos, ait Dominus.
Non est uva in vitibus, et non sunt ficus in ficulnea:
folium defluxit,
et dedi eis quæ prætergressa sunt.
¹⁴ Quare sedemus?
convenite, et ingrediamur civitatem munitam,
et sileamus ibi:
quia Dominus Deus noster silere nos fecit,
et potum dedit nobis aquam fellis:
peccavimus enim Domino.
¹⁵ Exspectavimus pacem, et non erat bonum:
tempus medelæ, et ecce formido.
¹⁶ A Dan auditus est fremitus equorum ejus;
a voce hinnituum pugnatorum ejus commota est omnis terra:
et venerunt, et devoraverunt terram et plenitudinem ejus;
urbem et habitatores ejus.
¹⁷ Quia ecce ego mittam vobis serpentes regulos,
quibus non est incantatio:
et mordebunt vos, ait Dominus.
¹⁸ Dolor meus super dolorem,
in me cor meum mœrens.
¹⁹ Ecce vox clamoris filiæ populi mei de terra longinqua:
Numquid Dominus non est in Sion?
aut rex ejus non est in ea?
Quare ergo me ad iracundiam concitaverunt in sculptilibus suis,
et in vanitatibus alienis?
²⁰ Transiit messis, finita est æstas,
et nos salvati non sumus.
²¹ Super contritione filiæ populi mei contritus sum, et contristatus:
stupor obtinuit me.
²² Numquid resina non est in Galaad?
aut medicus non est ibi?
quare igitur non est obducta cicatrix filiæ populi mei?]