Read the Bible

¹ [In tempore illo, dicit Dominus,
ero Deus universis cognationibus Israël,
et ipsi erunt mihi in populum.
² Hæc dicit Dominus:
Invenit gratiam in deserto populus qui remanserat a gladio:
vadet ad requiem suam Israël.
³ Longe Dominus apparuit mihi.
Et in caritate perpetua dilexi te:
ideo attraxi te, miserans.
⁴ Rursumque ædificabo te, et ædificaberis, virgo Israël:
adhuc ornaberis tympanis tuis,
et egredieris in choro ludentium.
⁵ Adhuc plantabis vineas in montibus Samariæ:
plantabunt plantantes,
et donec tempus veniat, non vindemiabunt.
⁶ Quia erit dies in qua clamabunt custodes in monte Ephraim:
Surgite, et ascendamus in Sion ad Dominum Deum nostrum.
⁷ Quia hæc dicit Dominus:
Exsultate in lætitia, Jacob,
et hinnite contra caput gentium:
personate, et canite, et dicite:
Salva, Domine, populum tuum, reliquias Israël.
⁸ Ecce ego adducam eos de terra aquilonis,
et congregabo eos ab extremis terræ:
inter quos erunt cæcus et claudus,
prægnans et pariens simul,
cœtus magnus revertentium huc.
⁹ In fletu venient,
et in misericordia reducam eos:
et adducam eos per torrentes aquarum in via recta,
et non impingent in ea,
quia factus sum Israëli pater,
et Ephraim primogenitus meus est.

¹⁰ Audite verbum Domini, gentes,
et annuntiate in insulis quæ procul sunt,
et dicite: Qui dispersit Israël congregabit eum,
et custodiet eum sicut pastor gregem suum.
¹¹ Redemit enim Dominus Jacob,
et liberavit eum de manu potentioris.
¹² Et venient, et laudabunt in monte Sion:
et confluent ad bona Domini,
super frumento, et vino, et oleo,
et fœtu pecorum et armentorum:
eritque anima eorum quasi hortus irriguus,
et ultra non esurient.
¹³ Tunc lætabitur virgo in choro,
juvenes et senes simul:
et convertam luctum eorum in gaudium,
et consolabor eos, et lætificabo a dolore suo.
¹⁴ Et inebriabo animam sacerdotum pinguedine,
et populus meus bonis meis adimplebitur, ait Dominus.
¹⁵ Hæc dicit Dominus:
Vox in excelso audita est lamentationis:
luctus, et fletus Rachel plorantis filios suos,
et nolentis consolari super eis,
quia non sunt.
¹⁶ Hæc dicit Dominus:
Quiescat vox tua a ploratu,
et oculi tui a lacrimis,
quia est merces operi tuo, ait Dominus,
et revertentur de terra inimici:
¹⁷ et est spes novissimis tuis, ait Dominus,
et revertentur filii ad terminos suos.

¹⁸ Audiens audivi Ephraim transmigrantem:
Castigasti me, et eruditus sum,
quasi juvenculus indomitus:
converte me, et convertar,
quia tu Dominus Deus meus.
¹⁹ Postquam enim convertisti me, egi pœnitentiam:
et postquam ostendisti mihi, percussi femur meum.
Confusus sum, et erubui,
quoniam sustinui opprobrium adolescentiæ meæ.
²⁰ Si filius honorabilis mihi Ephraim,
si puer delicatus!
quia ex quo locutus sum de eo,
adhuc recordabor ejus.
Idcirco conturbata sunt viscera mea super eum:
miserans miserebor ejus, ait Dominus.
²¹ Statue tibi speculam;
pone tibi amaritudines;
dirige cor tuum in viam rectam in qua ambulasti:
revertere, virgo Israël,
revertere ad civitates tuas istas.
²² Usquequo deliciis dissolveris, filia vaga?
quia creavit Dominus novum super terram:
femina circumdabit virum.
²³ Hæc dicit Dominus exercituum, Deus Israël:
Adhuc dicent verbum istud
in terra Juda et in urbibus ejus,
cum convertero captivitatem eorum:
Benedicat tibi Dominus, pulchritudo justitiæ, mons sanctus:
²⁴ et habitabunt in eo Judas et omnes civitates ejus simul,
agricolæ et minantes greges.
²⁵ Quia inebriavi animam lassam,
et omnem animam esurientem saturavi.
²⁶ Ideo quasi de somno suscitatus sum:
et vidi, et somnus meus dulcis mihi.

²⁷ Ecce dies veniunt, dicit Dominus,
et seminabo domum Israël et domum Juda
semine hominum et semine jumentorum.
²⁸ Et sicut vigilavi super eos
ut evellerem, et demolirer, et dissiparem,
et disperderem, et affligerem,
sic vigilabo super eos
ut ædificem et plantem, ait Dominus.
²⁹ In diebus illis non dicent ultra:
Patres comederunt uvam acerbam,
et dentes filiorum obstupuerunt.
³⁰ Sed unusquisque in iniquitate sua morietur:
omnis homo qui comederit uvam acerbam,
obstupescent dentes ejus.
³¹ Ecce dies venient, dicit Dominus,
et feriam domui Israël et domui Juda fœdus novum,
³² non secundum pactum quod pepigi cum patribus eorum
in die qua apprehendi manum eorum
ut educerem eos de terra Ægypti,
pactum quod irritum fecerunt:
et ego dominatus sum eorum, dicit Dominus.
³³ Sed hoc erit pactum quod feriam cum domo Israël
post dies illos, dicit Dominus:
dabo legem meam in visceribus eorum,
et in corde eorum scribam eam,
et ero eis in Deum,
et ipsi erunt mihi in populum:
³⁴ et non docebit ultra vir proximum suum
et vir fratrem suum,
dicens: Cognosce Dominum:
omnes enim cognoscent me,
a minimo eorum usque ad maximum, ait Dominus:
quia propitiabor iniquitati eorum,
et peccati eorum non memorabor amplius.

³⁵ Hæc dicit Dominus qui dat solem in lumine diei,
ordinem lunæ et stellarum in lumine noctis:
qui turbat mare, et sonant fluctus ejus:
Dominus exercituum nomen illi:
³⁶ Si defecerint leges istæ coram me, dicit Dominus,
tunc et semen Israël deficiet,
ut non sit gens coram me cunctis diebus.
³⁷ Hæc dicit Dominus:
Si mensurari potuerint cæli sursum,
et investigari fundamenta terræ deorsum,
et ego abjiciam universum semen Israël,
propter omnia quæ fecerunt, dicit Dominus.
³⁸ Ecce dies veniunt, dicit Dominus,
et ædificabitur civitas Domino,
a turre Hananeel usque ad portam anguli.
³⁹ Et exibit ultra norma mensuræ
in conspectu ejus super collem Gareb,
et circuibit Goatha,
⁴⁰ et omnem vallem cadaverum, et cineris,
et universam regionem mortis
usque ad torrentem Cedron,
et usque ad angulum portæ equorum orientalis,
Sanctum Domini:
non evelletur, et non destruetur ultra in perpetuum.]