Read the Bible

¹ Verbum quod factum est ad Jeremiam a Domino, dicens:² Surge, et descende in domum figuli, et ibi audies verba mea.³ Et descendi in domum figuli, et ecce ipse faciebat opus super rotam.⁴ Et dissipatum est vas quod ipse faciebat e luto manibus suis: conversusque fecit illud vas alterum, sicut placuerat in oculis ejus ut faceret.⁵ Et factum est verbum Domini ad me, dicens:⁶ [Numquid sicut figulus iste,
non potero vobis facere, domus Israël? ait Dominus:
ecce sicut lutum in manu figuli,
sic vos in manu mea, domus Israël.
⁷ Repente loquar adversum gentem et adversus regnum,
ut eradicem, et destruam, et disperdam illud:
⁸ si pœnitentiam egerit gens illa a malo suo
quod locutus sum adversus eam,
agam et ego pœnitentiam super malo
quod cogitavi ut facerem ei.
⁹ Et subito loquar de gente et de regno,
ut ædificem et plantem illud.
¹⁰ Si fecerit malum in oculis meis,
ut non audiat vocem meam,
pœnitentiam agam super bono quod locutus sum ut facerem ei.

¹¹ Nunc ergo dic viro Juda, et habitatoribus Jerusalem, dicens:
Hæc dicit Dominus:
Ecce ego fingo contra vos malum,
et cogito contra vos cogitationem:
revertatur unusquisque a via sua mala,
et dirigite vias vestras et studia vestra.
¹² Qui dixerunt: Desperavimus:
post cogitationes enim nostras ibimus,
et unusquisque pravitatem cordis sui mali faciemus.
¹³ Ideo hæc dicit Dominus:
Interrogate gentes:
Quis audivit talia horribilia,
quæ fecit nimis virgo Israël?
¹⁴ Numquid deficiet de petra agri nix Libani?
aut evelli possunt aquæ erumpentes frigidæ, et defluentes?
¹⁵ Quia oblitus est mei populus meus,
frustra libantes,
et impingentes in viis suis,
in semitis sæculi,
ut ambularent per eas in itinere non trito,
¹⁶ ut fieret terra eorum in desolationem,
et in sibilum sempiternum:
omnis qui præterierit per eam obstupescet,
et movebit caput suum.
¹⁷ Sicut ventus urens dispergam eos coram inimico:
dorsum, et non faciem, ostendam eis in die perditionis eorum.]

¹⁸ Et dixerunt: [Venite, et cogitemus contra Jeremiam cogitationes:
non enim peribit lex a sacerdote,
neque consilium a sapiente,
nec sermo a propheta:
venite, et percutiamus eum lingua,
et non attendamus ad universos sermones ejus.]¹⁹ [Attende, Domine, ad me,
et audi vocem adversariorum meorum.
²⁰ Numquid redditur pro bono malum,
quia foderunt foveam animæ meæ?
Recordare quod steterim in conspectu tuo
ut loquerer pro eis bonum,
et averterem indignationem tuam ab eis.
²¹ Propterea da filios eorum in famem,
et deduc eos in manus gladii:
fiant uxores eorum absque liberis, et viduæ:
et viri earum interficiantur morte:
juvenes eorum confodiantur gladio in prælio:
²² audiatur clamor de domibus eorum:
adduces enim super eos latronem repente,
quia foderunt foveam ut caperent me,
et laqueos absconderunt pedibus meis.
²³ Tu autem, Domine, scis omne consilium eorum
adversum me in mortem:
ne propitieris iniquitati eorum,
et peccatum eorum a facie tua non deleatur:
fiant corruentes in conspectu tuo;
in tempore furoris tui abutere eis.]