Read the Bible

¹ Quod factum est verbum Domini ad Jeremiam, de sermonibus siccitatis.² [Luxit Judæa, et portæ ejus corruerunt,
et obscuratæ sunt in terra,
et clamor Jerusalem ascendit.
³ Majores miserunt minores suos ad aquam:
venerunt ad hauriendum.
Non invenerunt aquam:
reportaverunt vasa sua vacua.
Confusi sunt, et afflicti,
et operuerunt capita sua.
⁴ Propter terræ vastitatem,
quia non venit pluvia in terram,
confusi sunt agricolæ:
operuerunt capita sua.
⁵ Nam et cerva in agro peperit, et reliquit,
quia non erat herba.
⁶ Et onagri steterunt in rupibus;
traxerunt ventum quasi dracones:
defecerunt oculi eorum,
quia non erat herba.
⁷ Si iniquitates nostræ responderint nobis, Domine,
fac propter nomen tuum:
quoniam multæ sunt aversiones nostræ:
tibi peccavimus.
⁸ Exspectatio Israël,
salvator ejus in tempore tribulationis,
quare quasi colonus futurus es in terra,
et quasi viator declinans ad manendum?
⁹ quare futurus es velut vir vagus,
ut fortis qui non potest salvare?
Tu autem in nobis es, Domine,
et nomen tuum invocatum est super nos:
ne derelinquas nos.

¹⁰ Hæc dicit Dominus populo huic,
qui dilexit movere pedes suos,
et non quievit,
et Domino non placuit:
Nunc recordabitur iniquitatum eorum,
et visitabit peccata eorum.
¹¹ Et dixit Dominus ad me:
Noli orare pro populo isto in bonum.
¹² Cum jejunaverint,
non exaudiam preces eorum,
et si obtulerint holocautomata et victimas,
non suscipiam ea:
quoniam gladio, et fame, et peste consumam eos.]¹³ Et dixi: [A, a, a, Domine Deus:
prophetæ dicunt eis:
Non videbitis gladium,
et fames non erit in vobis:
sed pacem veram dabit vobis in loco isto.]¹⁴ Et dicit Dominus ad me: [Falso prophetæ vaticinantur in nomine meo:
non misi eos, et non præcepi eis,
neque locutus sum ad eos.
Visionem mendacem, et divinationem,
et fraudulentiam, et seductionem cordis sui,
prophetant vobis.
¹⁵ Idcirco hæc dicit Dominus
de prophetis qui prophetant in nomine meo,
quos ego non misi, dicentes:
Gladius et fames non erit in terra hac:
In gladio et fame consumentur prophetæ illi.
¹⁶ Et populi quibus prophetant
erunt projecti in viis Jerusalem
præ fame et gladio,
et non erit qui sepeliat eos:
ipsi et uxores eorum,
filii et filiæ eorum:
et effundam super eos malum suum.

¹⁷ Et dices ad eos verbum istud:
Deducant oculi mei lacrimam per noctem et diem,
et non taceant,
quoniam contritione magna
contrita est virgo filia populi mei,
plaga pessima vehementer.
¹⁸ Si egressus fuero ad agros,
ecce occisi gladio:
et si introiero in civitatem,
ecce attenuati fame.
Propheta quoque et sacerdos abierunt in terram quam ignorabant.
¹⁹ Numquid projiciens abjecisti Judam?
aut Sion abominata est anima tua?
quare ergo percussisti nos ita ut nulla sit sanitas?
Exspectavimus pacem,
et non est bonum:
et tempus curationis,
et ecce turbatio.
²⁰ Cognovimus, Domine, impietates nostras,
iniquitates patrum nostrorum,
quia peccavimus tibi.
²¹ Ne des nos in opprobrium, propter nomen tuum,
neque facias nobis contumeliam solii gloriæ tuæ:
recordare, ne irritum facias fœdus tuum nobiscum.
²² Numquid sunt in sculptilibus gentium qui pluant?
aut cæli possunt dare imbres?
nonne tu es Dominus Deus noster, quem exspectavimus?
tu enim fecisti omnia hæc.]