Read the Bible

¹ [Quis est iste, qui venit de Edom,
tinctis vestibus de Bosra?
iste formosus in stola sua,
gradiens in multitudine fortitudinis suæ?
Ego qui loquor justitiam,
et propugnator sum ad salvandum.
² Quare ergo rubrum est indumentum tuum,
et vestimenta tua sicut calcantium in torculari?
³ Torcular calcavi solus,
et de gentibus non est vir mecum;
calcavi eos in furore meo,
et conculcavi eos in ira mea:
et aspersus est sanguis eorum super vestimenta mea,
et omnia indumenta mea inquinavi.
⁴ Dies enim ultionis in corde meo;
annus redemptionis meæ venit.
⁵ Circumspexi, et non erat auxiliator;
quæsivi, et non fuit qui adjuvaret:
et salvavit mihi brachium meum,
et indignatio mea ipsa auxiliata est mihi.
⁶ Et conculcavi populos in furore meo,
et inebriavi eos in indignatione mea,
et detraxi in terram virtutem eorum.]

⁷ [Miserationum Domini recordabor;
laudem Domini
super omnibus quæ reddidit nobis Dominus,
et super multitudinem bonorum domui Israël,
quæ largitus est eis secundum indulgentiam suam,
et secundum multitudinem misericordiarum suarum.
⁸ Et dixit: Verumtamen populus meus est,
filii non negantes;
et factus est eis salvator.
⁹ In omni tribulatione eorum non est tribulatus,
et angelus faciei ejus salvavit eos:
in dilectione sua et in indulgentia sua
ipse redemit eos,
et portavit eos, et elevavit eos
cunctis diebus sæculi.
¹⁰ Ipsi autem ad iracundiam provocaverunt,
et afflixerunt spiritum Sancti ejus:
et conversus est eis in inimicum,
et ipse debellavit eos.
¹¹ Et recordatus est dierum sæculi Moysi, et populi sui.
Ubi est qui eduxit eos de mari
cum pastoribus gregis sui?
Ubi est qui posuit in medio ejus
spiritum Sancti sui;
¹² qui eduxit ad dexteram Moysen,
brachio majestatis suæ;
qui scidit aquas ante eos,
ut faceret sibi nomen sempiternum;
¹³ qui eduxit eos per abyssos,
quasi equum in deserto
non impingentem?
¹⁴ Quasi animal in campo descendens,
spiritus Domini ductor ejus fuit.
Sic adduxisti populum tuum,
ut faceres tibi nomen gloriæ.

¹⁵ Attende de cælo, et vide
de habitaculo sancto tuo, et gloriæ tuæ.
Ubi est zelus tuus, et fortitudo tua,
multitudo viscerum tuorum et miserationum tuarum?
Super me continuerunt se.
¹⁶ Tu enim pater noster:
et Abraham nescivit nos,
et Israël ignoravit nos:
tu, Domine, pater noster,
redemptor noster, a sæculo nomen tuum.
¹⁷ Quare errare nos fecisti, Domine, de viis tuis;
indurasti cor nostrum ne timeremus te?
Convertere propter servos tuos,
tribus hæreditatis tuæ.
¹⁸ Quasi nihilum possederunt populum sanctum tuum:
hostes nostri conculcaverunt sanctificationem tuam.
¹⁹ Facti sumus quasi in principio, cum non dominareris nostri,
neque invocaretur nomen tuum super nos.]