Read the Bible

¹ [Audite me, qui sequimini quod justum est,
et quæritis Dominum;
attendite ad petram unde excisi estis,
et ad cavernam laci de qua præcisi estis.
² Attendite ad Abraham, patrem vestrum,
et ad Saram, quæ peperit vos:
quia unum vocavi eum,
et benedixi ei, et multiplicavi eum.
³ Consolabitur ergo Dominus Sion,
et consolabitur omnes ruinas ejus:
et ponet desertum ejus quasi delicias,
et solitudinem ejus quasi hortum Domini.
Gaudium et lætitia invenietur in ea,
gratiarum actio et vox laudis.

⁴ Attendite ad me, popule meus,
et tribus mea, me audite:
quia lex a me exiet,
et judicium meum in lucem populorum requiescet.
⁵ Prope est justus meus, egressus est salvator meus,
et brachia mea populos judicabunt;
me insulæ exspectabunt,
et brachium meum sustinebunt.
⁶ Levate in cælum oculos vestros,
et videte sub terra deorsum:
quia cæli sicut fumus liquescent,
et terra sicut vestimentum atteretur,
et habitatores ejus sicut hæc interibunt:
salus autem mea in sempiternum erit,
et justitia mea non deficiet.
⁷ Audite me, qui scitis justum,
populus meus, lex mea in corde eorum:
nolite timere opprobrium hominum,
et blasphemias eorum ne metuatis:
⁸ sicut enim vestimentum, sic comedet eos vermis,
et sicut lanam, sic devorabit eos tinea:
salus autem mea in sempiternum erit,
et justitia mea in generationes generationum.

⁹ Consurge, consurge, induere fortitudinem,
brachium Domini!
consurge sicut in diebus antiquis,
in generationibus sæculorum.
Numquid non tu percussisti superbum,
vulnerasti draconem?
¹⁰ numquid non tu siccasti mare,
aquam abyssi vehementis;
qui posuisti profundum maris viam,
ut transirent liberati?
¹¹ Et nunc qui redempti sunt a Domino, revertentur,
et venient in Sion laudantes,
et lætitia sempiterna super capita eorum:
gaudium et lætitiam tenebunt;
fugiet dolor et gemitus.
¹² Ego, ego ipse consolabor vos.
Quis tu, ut timeres ab homine mortali,
et a filio hominis qui quasi fœnum ita arescet?
¹³ Et oblitus es Domini, factoris tui,
qui tetendit cælos et fundavit terram;
et formidasti jugiter tota die
a facie furoris ejus qui te tribulabat,
et paraverat ad perdendum.
Ubi nunc est furor tribulantis?
¹⁴ Cito veniet gradiens ad aperiendum;
et non interficiet usque ad internecionem,
nec deficiet panis ejus.
¹⁵ Ego autem sum Dominus Deus tuus,
qui conturbo mare, et intumescunt fluctus ejus:
Dominus exercituum nomen meum.
¹⁶ Posui verba mea in ore tuo,
et in umbra manus meæ protexi te,
ut plantes cælos, et fundes terram,
et dicas ad Sion: Populus meus es tu.]

¹⁷ [Elevare, elevare,
consurge, Jerusalem,
quæ bibisti de manu Domini
calicem iræ ejus;
usque ad fundum calicis soporis bibisti,
et potasti usque ad fæces.
¹⁸ Non est qui sustentet eam,
ex omnibus filiis quos genuit;
et non est qui apprehendat manum ejus,
ex omnibus filiis quos enutrivit.
¹⁹ Duo sunt quæ occurrerunt tibi;
quis contristabitur super te?
Vastitas, et contritio, et fames, et gladius;
quis consolabitur te?
²⁰ Filii tui projecti sunt, dormierunt
in capite omnium viarum
sicut oryx illaqueatus,
pleni indignatione Domini,
increpatione Dei tui.
²¹ Idcirco audi hoc, paupercula,
et ebria non a vino.
²² Hæc dicit dominator tuus Dominus,
et Deus tuus, qui pugnabit pro populo suo:
Ecce tuli de manu tua
calicem soporis,
fundum calicis indignationis meæ:
non adjicies ut bibas illum ultra.
²³ Et ponam illum in manu eorum qui te humiliaverunt,
et dixerunt animæ tuæ:
Incurvare, ut transeamus;
et posuisti ut terram corpus tuum,
et quasi viam transeuntibus.]