Read the Bible

¹ [Taceant ad me insulæ,
et gentes mutent fortitudinem:
accedant, et tunc loquantur;
simul ad judicium propinquemus.
² Quis suscitavit ab oriente Justum,
vocavit eum ut sequeretur se?
Dabit in conspectu ejus gentes,
et reges obtinebit:
dabit quasi pulverem gladio ejus,
sicut stipulam vento raptam arcui ejus.
³ Persequetur eos, transibit in pace:
semita in pedibus ejus non apparebit.
⁴ Quis hæc operatus est, et fecit,
vocans generationes ab exordio?
Ego Dominus:
primus et novissimus ego sum.
⁵ Viderunt insulæ, et timuerunt;
extrema terræ obstupuerunt:
appropinquaverunt, et accesserunt.
⁶ Unusquisque proximo suo auxiliabitur,
et fratri suo dicet: Confortare.
⁷ Confortavit faber ærarius
percutiens malleo
eum, qui cudebat tunc temporis,
dicens: Glutino bonum est;
et confortavit eum clavis, ut non moveretur.]
⁸ [Et tu, Israël, serve meus,
Jacob quem elegi,
semen Abraham amici mei:
⁹ in quo apprehendi te ab extremis terræ,
et a longinquis ejus vocavi te,
et dixi tibi: Servus meus es tu:
elegi te, et non abjeci te.

¹⁰ Ne timeas, quia ego tecum sum;
ne declines, quia ego Deus tuus:
confortavi te, et auxiliatus sum tibi,
et suscepit te dextera Justi mei.
¹¹ Ecce confundentur et erubescent
omnes qui pugnant adversum te;
erunt quasi non sint, et peribunt
viri qui contradicunt tibi.
¹² Quæres eos, et non invenies,
viros rebelles tuos;
erunt quasi non sint, et veluti consumptio
homines bellantes adversum te.
¹³ Quia ego Dominus Deus tuus,
apprehendens manum tuam,
dicensque tibi: Ne timeas:
ego adjuvi te.
¹⁴ Noli timere, vermis Jacob,
qui mortui estis ex Israël:
ego auxiliatus sum tibi, dicit Dominus,
et redemptor tuus Sanctus Israël.
¹⁵ Ego posui te quasi plaustrum triturans novum,
habens rostra serrantia;
triturabis montes, et comminues,
et colles quasi pulverem pones.
¹⁶ Ventilabis eos, et ventus tollet,
et turbo disperget eos;
et tu exsultabis in Domino,
in Sancto Israël lætaberis.
¹⁷ Egeni et pauperes
quærunt aquas, et non sunt;
lingua eorum siti aruit.
Ego Dominus exaudiam eos,
Deus Israël, non derelinquam eos.
¹⁸ Aperiam in supinis collibus flumina,
et in medio camporum fontes:
ponam desertum in stagna aquarum,
et terram inviam in rivos aquarum.
¹⁹ Dabo in solitudinem cedrum,
et spinam, et myrtum, et lignum olivæ;
ponam in deserto abietem,
ulmum, et buxum simul:
²⁰ ut videant, et sciant,
et recogitent, et intelligant pariter,
quia manus Domini fecit hoc,
et Sanctus Israël creavit illud.

²¹ Prope facite judicium vestrum,
dicit Dominus;
Afferte, si quid forte habetis,
dicit rex Jacob.
²² Accedant, et nuntient nobis
quæcumque ventura sunt;
priora quæ fuerunt, nuntiate,
et ponemus cor nostrum,
et sciemus novissima eorum;
et quæ ventura sunt, indicate nobis.
²³ Annuntiate quæ ventura sunt in futurum,
et sciemus quia dii estis vos;
bene quoque aut male, si potestis, facite,
et loquamur et videamus simul.
²⁴ Ecce vos estis ex nihilo,
et opus vestrum ex eo quod non est:
abominatio est qui elegit vos.
²⁵ Suscitavi ab aquilone, et veniet ab ortu solis:
vocabit nomen meum,
et adducet magistratus quasi lutum,
et velut plastes conculcans humum.
²⁶ Quis annuntiavit ab exordio ut sciamus,
et a principio ut dicamus: Justus es?
Non est neque annuntians, neque prædicens,
neque audiens sermones vestros.
²⁷ Primus ad Sion dicet: Ecce adsunt,
et Jerusalem evangelistam dabo.
²⁸ Et vidi,
et non erat neque ex istis quisquam
qui iniret consilium,
et interrogatus responderet verbum.
²⁹ Ecce omnes injusti,
et vana opera eorum;
ventus et inane simulacra eorum.]