Read the Bible

¹ In diebus illis ægrotavit Ezechias usque ad mortem; et introivit ad eum Isaias, filius Amos, propheta, et dixit ei: Hæc dicit Dominus: Dispone domui tuæ, quia morieris tu, et non vives.² Et convertit Ezechias faciem suam ad parietem, et oravit ad Dominum,³ et dixit: Obsecro, Domine, memento, quæso, quomodo ambulaverim coram te in veritate et in corde perfecto, et quod bonum est in oculis tuis fecerim. Et flevit Ezechias fletu magno.⁴ Et factum est verbum Domini ad Isaiam, dicens:⁵ Vade, et dic Ezechiæ: Hæc dicit Dominus Deus David patris tui: Audivi orationem tuam, et vidi lacrimas tuas; ecce ego adjiciam super dies tuos quindecim annos,⁶ et de manu regis Assyriorum eruam te, et civitatem istam, et protegam eam.⁷ Hoc autem tibi erit signum a Domino, quia faciet Dominus verbum hoc quod locutus est:⁸ ecce ego reverti faciam umbram linearum per quas descenderat in horologio Achaz in sole, retrorsum decem lineis. Et reversus est sol decem lineis per gradus quos descenderat.

⁹ Scriptura Ezechiæ, regis Juda, cum ægrotasset et convaluisset de infirmitate sua.¹⁰ [Ego dixi in dimidio dierum meorum:
Vadam ad portas inferi;
quæsivi residuum annorum meorum.
¹¹ Dixi: Non videbo Dominum Deum
in terra viventium;
non aspiciam hominem ultra,
et habitatorem quietis.
¹² Generatio mea ablata est, et convoluta est a me,
quasi tabernaculum pastorum.
Præcisa est velut a texente vita mea;
dum adhuc ordirer, succidit me:
de mane usque ad vesperam finies me.
¹³ Sperabam usque ad mane;
quasi leo, sic contrivit omnia ossa mea:
de mane usque ad vesperam finies me.
¹⁴ Sicut pullus hirundinis, sic clamabo;
meditabor ut columba.
Attenuati sunt oculi mei, suspicientes in excelsum.
Domine, vim patior: responde pro me.
¹⁵ Quid dicam, aut quid respondebit mihi,
cum ipse fecerit?
Recogitabo tibi omnes annos meos
in amaritudine animæ meæ.
¹⁶ Domine, si sic vivitur,
et in talibus vita spiritus mei,
corripies me, et vivificabis me.
¹⁷ Ecce in pace amaritudo mea amarissima.
Tu autem eruisti animam meam
ut non periret;
projecisti post tergum tuum
omnia peccata mea.
¹⁸ Quia non infernus confitebitur tibi,
neque mors laudabit te:
non exspectabunt qui descendunt in lacum
veritatem tuam.
¹⁹ Vivens, vivens ipse confitebitur tibi,
sicut et ego hodie;
pater filiis notam faciet
veritatem tuam.
²⁰ Domine, salvum me fac!
et psalmos nostros cantabimus
cunctis diebus vitæ nostræ
in domo Domini.]²¹ Et jussit Isaias ut tollerent massam de ficis, et cataplasmarent super vulnus, et sanaretur.²² Et dixit Ezechias: Quod erit signum quia ascendam in domum Domini?