Read the Bible

¹ Visio Isaiæ, filii Amos, quam vidit super Judam et Jerusalem, in diebus Oziæ, Joathan, Achaz, et Ezechiæ, regum Juda.

² [Audite, cæli, et auribus percipe, terra,
quoniam Dominus locutus est.
Filios enutrivi, et exaltavi;
ipsi autem spreverunt me.
³ Cognovit bos possessorem suum,
et asinus præsepe domini sui;
Israël autem me non cognovit,
et populus meus non intellexit.
⁴ Væ genti peccatrici,
populo gravi iniquitate,
semini nequam, filiis sceleratis!
dereliquerunt Dominum;
blasphemaverunt Sanctum Israël;
abalienati sunt retrorsum.
⁵ Super quo percutiam vos ultra, addentes prævaricationem?
omne caput languidum,
et omne cor mœrens.
⁶ A planta pedis usque ad verticem,
non est in eo sanitas;
vulnus, et livor, et plaga tumens,
non est circumligata, nec curata medicamine,
neque fota oleo.
⁷ Terra vestra deserta;
civitates vestræ succensæ igni:
regionem vestram coram vobis alieni devorant,
et desolabitur sicut in vastitate hostili.
⁸ Et derelinquetur filia Sion
ut umbraculum in vinea,
et sicut tugurium in cucumerario,
et sicut civitas quæ vastatur.
⁹ Nisi Dominus exercituum
reliquisset nobis semen,
quasi Sodoma fuissemus,
et quasi Gomorrha similes essemus.

¹⁰ Audite verbum Domini,
principes Sodomorum;
percipite auribus legem Dei nostri,
populus Gomorrhæ.
¹¹ Quo mihi multitudinem victimarum vestrarum?
dicit Dominus.
Plenus sum:
holocausta arietum,
et adipem pinguium,
et sanguinem vitulorum et agnorum et hircorum,
nolui.
¹² Cum veniretis ante conspectum meum,
quis quæsivit hæc de manibus vestris,
ut ambularetis in atriis meis?
¹³ Ne offeratis ultra sacrificium frustra:
incensum abominatio est mihi.
Neomeniam et sabbatum, et festivitates alias, non feram;
iniqui sunt cœtus vestri.
¹⁴ Calendas vestras, et solemnitates vestras odivit anima mea:
facta sunt mihi molesta; laboravi sustinens.
¹⁵ Et cum extenderitis manus vestras, avertam oculos meos a vobis,
et cum multiplicaveritis orationem, non exaudiam:
manus enim vestræ sanguine plenæ sunt.

¹⁶ Lavamini, mundi estote;
auferte malum cogitationum vestrarum
ab oculis meis:
quiescite agere perverse,
¹⁷ discite benefacere;
quærite judicium, subvenite oppresso,
judicate pupillo, defendite viduam.]
¹⁸ [Et venite, et arguite me, dicit Dominus.
Si fuerint peccata vestra ut coccinum,
quasi nix dealbabuntur;
et si fuerint rubra quasi vermiculus,
velut lana alba erunt.
¹⁹ Si volueritis, et audieritis me,
bona terræ comeditis.
²⁰ Quod si nolueritis, et me ad iracundiam provocaveritis,
gladius devorabit vos,
quia os Domini locutum est.

²¹ Quomodo facta est meretrix
civitas fidelis, plena judicii?
justitia habitavit in ea,
nunc autem homicidæ.
²² Argentum tuum versum est in scoriam;
vinum tuum mistum est aqua.
²³ Principes tui infideles,
socii furum.
Omnes diligunt munera,
sequuntur retributiones.
Pupillo non judicant,
et causa viduæ non ingreditur ad illos.
²⁴ Propter hoc ait Dominus,
Deus exercituum, Fortis Israël:
Heu! consolabor super hostibus meis,
et vindicabor de inimicis meis.
²⁵ Et convertam manum meam ad te,
et excoquam ad puram scoriam tuam,
et auferam omne stannum tuum.
²⁶ Et restituam judices tuos ut fuerunt prius,
et consiliarios tuos sicut antiquitus;
post hæc vocaberis civitas justi,
urbs fidelis.
²⁷ Sion in judicio redimetur,
et reducent eam in justitia.
²⁸ Et conteret scelestos, et peccatores simul;
et qui dereliquerunt Dominum consumentur.
²⁹ Confundentur enim ab idolis quibus sacrificaverunt,
et erubescetis super hortis quos elegeratis,
³⁰ cum fueritis velut quercus defluentibus foliis,
et velut hortus absque aqua.
³¹ Et erit fortitudo vestra ut favilla stuppæ,
et opus vestrum quasi scintilla,
et succendetur utrumque simul,
et non erit qui extinguat.]