Read the Bible

¹ Et factum est in undecimo anno, prima mensis: factus est sermo Domini ad me, dicens:² [Fili hominis, pro eo quod dixit Tyrus de Jerusalem:
Euge, confractæ sunt portæ populorum,
conversa est ad me:
implebor; deserta est:
³ propterea hæc dicit Dominus Deus:
Ecce ego super te, Tyre,
et ascendere faciam ad te gentes multas,
sicut ascendit mare fluctuans.
⁴ Et dissipabunt muros Tyri,
et destruent turres ejus:
et radam pulverem ejus de ea,
et dabo eam in limpidissimam petram.
⁵ Siccatio sagenarum erit in medio maris,
quia ego locutus sum, ait Dominus Deus:
et erit in direptionem gentibus.
⁶ Filiæ quoque ejus quæ sunt in agro,
gladio interficientur:
et scient quia ego Dominus.]
⁷ [Quia hæc dicit Dominus Deus:
Ecce ego adducam ad Tyrum
Nabuchodonosor regem Babylonis ab aquilone,
regem regum,
cum equis, et curribus, et equitibus,
et cœtu, populoque magno.
⁸ Filias tuas quæ sunt in agro, gladio interficiet,
et circumdabit te munitionibus,
et comportabit aggerem in gyro,
et elevabit contra te clypeum:
⁹ et vineas et arietes temperabit in muros tuos,
et turres tuas destruet in armatura sua.
¹⁰ Inundatione equorum ejus operiet te pulvis eorum:
a sonitu equitum, et rotarum, et curruum, movebuntur muri tui,
cum ingressus fuerit portas tuas quasi per introitum urbis dissipatæ.
¹¹ Ungulis equorum suorum conculcabit omnes plateas tuas:
populum tuum gladio cædet,
et statuæ tuæ nobiles in terram corruent.
¹² Vastabunt opes tuas,
diripient negotiationes tuas,
et destruent muros tuos,
et domos tuas præclaras subvertent:
et lapides tuos, et ligna tua, et pulverem tuum
in medio aquarum ponent.
¹³ Et quiescere faciam multitudinem canticorum tuorum:
et sonitus cithararum tuarum non audietur amplius.
¹⁴ Et dabo te in limpidissimam petram,
siccatio sagenarum eris,
nec ædificaberis ultra,
quia ego locutus sum, ait Dominus Deus.

¹⁵ Hæc dicit Dominus Deus Tyro:
Numquid non a sonitu ruinæ tuæ,
et gemitu interfectorum tuorum,
cum occisi fuerint in medio tui,
commovebuntur insulæ?
¹⁶ Et descendent de sedibus suis omnes principes maris,
et auferent exuvias suas,
et vestimenta sua varia abjicient,
et induentur stupore:
in terra sedebunt,
et attoniti super repentino casu tuo admirabuntur:
¹⁷ et assumentes super te lamentum, dicent tibi:
Quomodo peristi, quæ habitas in mari, urbs inclyta,
quæ fuisti fortis in mari cum habitatoribus tuis,
quos formidabant universi?
¹⁸ Nunc stupebunt naves in die pavoris tui,
et turbabuntur insulæ in mari,
eo quod nullus egrediatur ex te.
¹⁹ Quia hæc dicit Dominus Deus:
Cum dedero te urbem desolatam,
sicut civitates quæ non habitantur;
et adduxero super te abyssum,
et operuerint te aquæ multæ;
²⁰ et detraxero te cum his qui descendunt in lacum
ad populum sempiternum;
et collocavero te in terra novissima sicut solitudines veteres,
cum his qui deducuntur in lacum,
ut non habiteris;
porro cum dedero gloriam in terra viventium:
²¹ in nihilum redigam te, et non eris:
et requisita non invenieris ultra in sempiternum,
dicit Dominus Deus.]