Read the Bible

¹ Hæc ostendit mihi Dominus Deus: et ecce uncinus pomorum.² Et dixit: Quid tu vides, Amos? Et dixi: Uncinum pomorum. Et dixit Dominus ad me: [Venit finis super populum meum Israël;
non adjiciam ultra ut pertranseam eum.
³ Et stridebunt cardines templi in die illa,
dicit Dominus Deus:
multi morientur;
in omni loco projicietur silentium.]

⁴ [Audite hoc, qui conteritis pauperem,
et deficere facitis egenos terræ,
⁵ dicentes: Quando transibit mensis,
et venundabimus merces?
et sabbatum, et aperiemus frumentum,
ut imminuamus mensuram, et augeamus siclum,
et supponamus stateras dolosas,
⁶ ut possideamus in argento egenos et pauperes pro calceamentis,
et quisquilias frumenti vendamus?
⁷ Juravit Dominus in superbiam Jacob:
Si oblitus fuero usque ad finem omnia opera eorum.
⁸ Numquid super isto non commovebitur terra,
et lugebit omnis habitator ejus,
et ascendet quasi fluvius universus,
et ejicicetur, et defluet, quasi rivus Ægypti?
⁹ Et erit in die illa, dicit Dominus Deus:
occidet sol in meridie,
et tenebrescere faciam terram in die luminis:
¹⁰ et convertam festivitates vestras in luctum,
et omnia cantica vestra in planctum,
et inducam super omne dorsum vestrum saccum,
et super omne caput calvitium:
et ponam eam quasi luctum unigeniti,
et novissima ejus quasi diem amarum.

¹¹ Ecce dies veniunt, dicet Dominus,
et mittam famem in terram:
non famem panis, neque sitim aquæ,
sed audiendi verbum Domini.
¹² Et commovebuntur a mari usque ad mare,
et ab aquilone usque ad orientem:
circuibunt quærentes verbum Domini,
et non invenient.
¹³ In die illa deficient virgines pulchræ et adolescentes in siti,
¹⁴ qui jurant in delicto Samariæ,
et dicunt: Vivit Deus tuus, Dan,
et vivit via Bersabee;
et cadent, et non resurgent ultra.]