Read the Bible

¹ Tædet animam meam vitæ meæ ; dimittam adversum me eloquium meum, loquar in amaritudine animæ meæ.² Dicam Deo : Noli me condemnare ; indica mihi cur me ita judices.³ Numquid bonum tibi videtur, si calumnieris me, et opprimas me opus manuum tuarum, et consilium impiorum adjuves ?⁴ Numquid oculi carnei tibi sunt ? aut sicut videt homo, et tu videbis ?⁵ Numquid sicut dies hominis dies tui, et anni tui sicut humana sunt tempora,⁶ ut quæras iniquitatem meam, et peccatum meum scruteris,⁷ et scias quia nihil impium fecerim, cum sit nemo qui de manu tua possit eruere ?⁸ Manus tuæ fecerunt me, et plasmaverunt me totum in circuitu ; et sic repente præcipitas me ?⁹ Memento, quæso, quod sicut lutum feceris me, et in pulverem reduces me.¹⁰ Nonne sicut lac mulsisti me, et sicut caseum me coagulasti ?¹¹ Pelle et carnibus vestisti me ; ossibus et nervis compegisti me.

¹² Vitam et misericordiam tribuisti mihi, et visitatio tua custodivit spiritum meum.¹³ Licet hæc celes in corde tuo, tamen scio quia universorum memineris.¹⁴ Si peccavi, et ad horam pepercisti mihi, cur ab iniquitate mea mundum me esse non pateris ?¹⁵ Et si impius fuero, væ mihi est ; et si justus, non levabo caput, saturatus afflictione et miseria.¹⁶ Et propter superbiam quasi leænam capies me, reversusque mirabiliter me crucias.¹⁷ Instauras testes tuos contra me, et multiplicas iram tuam adversum me, et pÅ“næ militant in me.¹⁸ Quare de vulva eduxisti me ? qui utinam consumptus essem, ne oculus me videret !