Read the Bible

¹ Post hæc rex Assuerus exaltavit Aman filium Amadathi, qui erat de stirpe Agag : et posuit solium ejus super omnes principes, quos habebat.² Cunctique servi regis, qui in foribus palatii versabantur, flectebant genua, et adorabant Aman : sic enim præceperat eis imperator ; solus Mardochæus non flectebat genu, neque adorabat eum.³ Cui dixerunt pueri regis, qui ad fores palatii præsidebant : Cur præter ceteros non observas mandatum regis?⁴ Cumque hoc crebrius dicerent, et ille nollet audire, nuntiaverunt Aman, scire cupientes utrum perseveraret in sententia : dixerat enim eis se esse Judæum.⁵ Quod cum audisset Aman, et experimento probasset quod Mardochæus non flecteret sibi genu, nec se adoraret, iratus est valde,⁶ et pro nihilo duxit in unum Mardochæum mittere manus suas : audierat enim quod esset gentis Judææ ; magisque voluit omnem Judæorum, qui erant in regno Assueri, perdere nationem.⁷ Mense primo (cujus vocabulum est Nisan) anno duodecimo regni Assueri, missa est sors in urnam, quæ hebraice dicitur phur, coram Aman, quo die et quo mense gens Judæorum deberet interfici : et exivit mensis duodecimus, qui vocatur Adar.⁸ Dixitque Aman regi Assuero : Est populus per omnes provincias regni tui dispersus, et a se mutuo separatus, novis utens legibus et cæremoniis, insuper et regis scita contemnens. Et optime nosti quod non expediat regno tuo ut insolescat per licentiam.⁹ Si tibi placet, decerne, ut pereat, et decem millia talentorum appendam arcariis gazæ tuæ.¹⁰ Tulit ergo rex annulum, quo utebatur, de manu sua, et dedit eum Aman filio Amadathi de progenie Agag, hosti Judæorum,

¹¹ dixitque ad eum : Argentum, quod tu polliceris, tuum sit ; de populo age quod tibi placet.¹² Vocatique sunt scribæ regis mense primo Nisan, tertiadecima die ejusdem mensis : et scriptum est, ut jusserat Aman, ad omnes satrapas regis, et judices provinciarum, diversarumque gentium, ut quæque gens legere poterat, et audire pro varietate linguarum ex nomine regis Assueri : et litteræ signatæ ipsius annulo,¹³ missæ sunt per cursores regis ad universas provincias ut occiderent atque delerent omnes Judæos, a puero usque ad senem, parvulos, et mulieres, uno die, hoc est tertiodecimo mensis duodecimi, qui vocatur Adar ; et bona eorum diriperent.¹⁴ Summa autem epistolarum hæc fuit, ut omnes provinciæ scirent, et pararent se ad prædictam diem.¹⁵ Festinabant cursores, qui missi erant, regis imperium explere. Statimque in Susan pependit edictum, rege et Aman celebrante convivium, et cunctis Judæis, qui in urbe erant, flentibus.¹⁶ aut sicut abortivum absconditum non subsisterem, vel qui concepti non viderunt lucem.¹⁷ Ibi impii cessaverunt a tumultu, et ibi requieverunt fessi robore.¹⁸ Et quondam vincti pariter sine molestia, non audierunt vocem exactoris.¹⁹ Parvus et magnus ibi sunt, et servus liber a domino suo.

²⁰ Quare misero data est lux, et vita his qui in amaritudine animæ sunt ?²¹ Qui expectant mortem, et non venit, quasi effodientes thesaurum ;²² gaudentque vehementer cum invenerint sepulchrum ?²³ Viro cujus abscondita est via et circumdedit eum Deus tenebris ?²⁴ Antequam comedam, suspiro ; et tamquam inundantes aquæ, sic rugitus meus ;²⁵ quia timor quem timebam evenit mihi, et quod verebar accidit.²⁶ Nonne dissimulavi ? nonne silui ? nonne quievi ? Et venit super me indignatio.