Read the Bible

¹ Addidit quoque Job, assumens parabolam suam, et dixit :² Quis mihi tribuat ut sim juxta menses pristinos, secundum dies quibus Deus custodiebat me ?³ quando splendebat lucerna ejus super caput meum, et ad lumen ejus ambulabam in tenebris :⁴ sicut fui in diebus adolescentiæ meæ, quando secreto Deus erat in tabernaculo meo :⁵ quando erat Omnipotens mecum, et in circuitu meo pueri mei :⁶ quando lavabam pedes meos butyro, et petra fundebat mihi rivos olei :

⁷ quando procedebam ad portam civitatis, et in platea parabant cathedram mihi.⁸ Videbant me juvenes, et abscondebantur : et senes assurgentes stabant.⁹ Principes cessabant loqui, et digitum superponebant ori suo.¹⁰ Vocem suam cohibebant duces, et lingua eorum gutturi suo adhærebat.¹¹ Auris audiens beatificabat me, et oculus videns testimonium, reddebat mihi :¹² eo quod liberassem pauperem vociferantem, et pupillum cui non esset adjutor.¹³ Benedictio perituri super me veniebat, et cor viduæ consolatus sum.¹⁴ Justitia indutus sum, et vestivi me, sicut vestimento et diademate, judicio meo.¹⁵ Oculus fui cæco, et pes claudo.¹⁶ Pater eram pauperum, et causam quam nesciebam diligentissime investigabam.¹⁷ Conterebam molas iniqui, et de dentibus illius auferebam prædam.

¹⁸ Dicebamque : In nidulo meo moriar, et sicut palma multiplicabo dies.¹⁹ Radix mea aperta est secus aquas, et ros morabitur in messione mea.²⁰ Gloria mea semper innovabitur, et arcus meus in manu mea instaurabitur.²¹ Qui me audiebant, expectabant sententiam, et intenti tacebant ad consilium meum.²² Verbis meis addere nihil audebant, et super illos stillabat eloquium meum.²³ Expectabant me sicut pluviam, et os suum aperiebant quasi ad imbrem serotinum.²⁴ Siquando ridebam ad eos, non credebant, et lux vultus mei non cadebat in terram.²⁵ Si voluissem ire ad eos, sedebam primus : cumque sederem quasi rex, circumstante exercitu, eram tamen mÅ“rentium consolator.