Read the Bible

¹ Respondens autem Job, dixit :² Audivi frequenter talia : consolatores onerosi omnes vos estis.³ Numquid habebunt finem verba ventosa ? aut aliquid tibi molestum est, si loquaris ?⁴ Poteram et ego similia vestri loqui : atque utinam esset anima vestra pro anima mea !⁵ Consolarer et ego vos sermonibus, et moverem caput meum super vos.

⁶ Roborarem vos ore meo, et moverem labia mea, quasi parcens vobis.⁷ Sed quid agam ? Si locutus fuero, non quiescet dolor meus, et si tacuero, non recedet a me.⁸ Nunc autem oppressit me dolor meus, et in nihilum redacti sunt omnes artus mei.⁹ Rugæ meæ testimonium dicunt contra me, et suscitatur falsiloquus adversus faciem meam, contradicens mihi.¹⁰ Collegit furorem suum in me, et comminans mihi, infremuit contra me dentibus suis : hostis meus terribilibus oculis me intuitus est.¹¹ Aperuerunt super me ora sua, et exprobrantes percusserunt maxillam meam : saciati sunt pÅ“nis meis.¹² Conclusit me Deus apud iniquum, et manibus impiorum me tradidit.¹³ Ego ille quondam opulentus, repente contritus sum : tenuit cervicem meam, confregit me, et posuit me sibi quasi in signum.¹⁴ Circumdedit me lanceis suis, convulneravit lumbos meos : non pepercit, et effudit in terra viscera mea.¹⁵ Concidit me vulnere super vulnus : irruit in me quasi gigas.¹⁶ Saccum consui super cutem meam, et operui cinere carnem meam.

¹⁷ Facies mea intumuit a fletu, et palpebræ meæ caligaverunt.¹⁸ Hæc passus sum absque iniquitate manus meæ, cum haberem mundas ad Deum preces.¹⁹ Terra, ne operias sanguinem meum, neque inveniat in te locum latendi clamor meus :²⁰ ecce enim in cælo testis meus et conscius meus in excelsis.²¹ Verbosi amivi mei : ad Deum stillat oculus meus :²² atque utinam sic judicaretur vir cum Deo, quomodo judicatur filius hominis cum collega suo !