Read the Bible

¹ Recordatus autem Deus Noë, cunctorumque animantium, et omnium jumentorum, quæ erant cum eo in arca, adduxit spiritum super terram, et imminutæ sunt aquæ.² Et clausi sunt fontes abyssi, et cataractæ cæli : et prohibitæ sunt pluviæ de cælo.³ Reversæque sunt aquæ de terra euntes et redeuntes : et cÅ“perunt minui post centum quinquaginta dies.⁴ Requievitque arca mense septimo, vigesimo septimo die mensis, super montes Armeniæ.⁵ At vero aquæ ibant et decrescebant usque ad decimum mensem : decimo enim mense, primo die mensis, apparuerunt cacumina montium.⁶ Cumque transissent quadraginta dies, aperiens Noë fenestram arcæ, quam fecerat, dimisit corvum,⁷ qui egrediebatur, et non revertebatur, donec siccarentur aquæ super terram.⁸ Emisit quoque columbam post eum, ut videret si jam cessassent aquæ super faciem terræ.⁹ Quæ cum non invenisset ubi requiesceret pes ejus, reversa est ad eum in arcam : aquæ enim erant super universam terram : extenditque manum, et apprehensam intulit in arcam.¹⁰ Expectatis autem ultra septem diebus aliis, rursum dimisit columbam ex arca.¹¹ At illa venit ad eum ad vesperam, portans ramum olivæ virentibus foliis in ore suo : intellexit ergo Noë quod cessassent aquæ super terram.¹² Expectavitque nihilominus septem alios dies : et emisit columbam, quæ non est reversa ultra ad eum.¹³ Igitur sexcentesimo primo anno, primo mense, prima die mensis, imminutæ sunt aquæ super terram : et aperiens Noë tectum arcæ, aspexit, viditque quod exsiccata esset superficies terræ.¹⁴ Mense secundo, septimo et vigesimo die mensis arefacta est terra.¹⁵ Locutus est autem Deus ad Noë, dicens :

¹⁶ Egredere de arca, tu et uxor tua, filii tui et uxores filiorum tuorum tecum.¹⁷ Cuncta animantia, quæ sunt apud te, ex omni carne, tam in volatilibus quam in bestiis et universis reptilibus, quæ reptant super terram, educ tecum, et ingredimini super terram : crescite et multiplicamini super eam.¹⁸ Egressus est ergo Noë, et filii ejus : uxor illius, et uxores filiorum ejus cum eo.¹⁹ Sed et omnia animantia, jumenta, et reptilia quæ reptant super terram, secundum genus suum, egressa sunt de arca.

²⁰ Ædificavit autem Noë altare Domino : et tollens de cunctis pecoribus et volucribus mundis, obtulit holocausta super altare.²¹ Odoratusque est Dominus odorem suavitatis, et ait : Nequaquam ultra maledicam terræ propter homines : sensus enim et cogitatio humani cordis in malum prona sunt ab adolescentia sua : non igitur ultra percutiam omnem animam viventem sicut feci.²² Cunctis diebus terræ, sementis et messis, frigus et æstus, æstas et hiems, nox et dies non requiescent.²³ Ponamque divisionem inter populum meum et populum tuum : cras erit signum istud.²⁴ Fecitque Dominus ita. Et venit musca gravissima in domos Pharaonis et servorum ejus, et in omnem terram Ægypti : corruptaque est terra ab hujuscemodi muscis.²⁵ Vocavitque Pharao Moysen et Aaron, et ait eis : Ite et sacrificate Deo vestro in terra hac.²⁶ Et ait Moyses : Non potest ita fieri : abominationes enim Ægyptiorum immolabimus Domino Deo nostro : quod si mactaverimus ea quæ colunt Ægyptii coram eis, lapidibus nos obruent.²⁷ Viam trium dierum pergemus in solitudinem : et sacrificabimus Domino Deo nostro, sicut præcepit nobis.²⁸ Dixitque Pharao : Ego dimittam vos ut sacrificetis Domino Deo vestro in deserto : verumtamen longius ne abeatis, rogate pro me.²⁹ At ait Moyses : Egressus a te, orabo Dominum : et recedet musca a Pharaone, et a servis suis, et a populo ejus cras : verumtamen noli ultra fallere, ut non dimittas populum sacrificare Domino.³⁰ Egressusque Moyses a Pharaone, oravit Dominum.³¹ Qui fecit juxta verbum illius, et abstulit muscas a Pharaone, et a servis suis, et a populo ejus : non superfuit ne una quidem.³² Et ingravatum est cor Pharaonis, ita ut nec hac quidem vice dimitteret populum.