Read the Bible

¹ Daarna deed Job zijnen mond open en vloekte zijnen geboortedag;² en Job sprak:³ De dag moge verloren zijn, waarop ik geboren ben, en de nacht toen men zeide: Een jongsken is ontvangen.⁴ Die dag moge duister zijn, en God daarboven moge naar hem niet vragen; geen glans moge over hem schijnen.⁵ Duisternis en donkerheid mogen hem overweldigen, en dikke wolken mogen op hem blijven, en de damp bij dag make hem afgrijselijk.⁶ Donkerheid moge dien nacht innemen; hij moge zich onder de dagen des jaars niet verheugen, noch in het getal der maanden komen.⁷ Zie, die nacht moge eenzaam zijn, en geen gejuich kome daarin.⁸ De dagvervloekers mogen hem vervloeken, zij, die in staat zijn den leviathan te verwekken.⁹ Zijne sterren mogen duister zijn in zijne schemering; hij hope op het licht en het kome niet; en hij moge niet zien de oogleden des dageraads;¹⁰ omdat hij de deur der baarmoeder voor mij niet gesloten heeft, en niet verborgen het ongeluk voor mijne ogen.

¹¹ Waarom ben ik niet gestorven van den moederschoot af, waarom ben ik niet omgekomen, toen ik uit het lichaam kwam?¹² Waarom heeft men mij op den schoot genomen, waarom ben ik met borsten gezoogd?¹³ Dan zou ik nu liggen en stil zijn, slapen en rust hebben,¹⁴ met de koningen en raadsheren op de aarde, die woeste plaatsen bebouwen;¹⁵ of met vorsten, die goud hebben, of wier huizen vol zilver zijn;¹⁶ of als ene ontijdige geboorte, ware ik niet geweest, als de jonge kinderen, die het licht nooit gezien hebben.¹⁷ Aldaar moeten de goddelozen ophouden met razen; aldaar rusten wie veel moeite gehad hebben.¹⁸ Daar hebben de gevangenen vrede met elkander, en horen de stem des drijvers niet.¹⁹ Daar zijn beiden, klein en groot, de knecht en die van zijnen heer vrijgelaten is.

²⁰ Waarom is het licht gegeven aan den ellendige, en het leven aan de bedroefde harten,²¹ die den dood verwachten, maar hij komt niet; zij zouden hem wel uit het verborgene willen opgraven;²² die zich zeer verblijden en vrolijk zijn als zij een graf vinden;²³ en aan den man, wiens weg verborgen is, dien God voor hem bedekt?²⁴ Want als ik eten zal, moet ik zuchten, en mijn gekerm vliet uit als water.²⁵ Wat ik gevreesd heb is mij overkomen, en hetgeen ik schroomde heeft mij getroffen.²⁶ Was ik niet gelukkig? was ik niet stil? had ik geen goede rust? En er komt zulke onrust!