Read the Bible

¹ Een kunstig lied van Azaf. Leen het oor, mijn volk, aan mijn onderrichting, neigt uw oren naar de woorden van mijn mond.² Ik wil mijn mond openen tot een spreuk, raadselen uit den voortijd doen stromen.³ Wat wij gehoord hebben en weten, wat onze vaderen ons hebben verhaald,⁴ willen wij voor hun zonen niet verhelen, aan een volgend geslacht verhalend des Heeren roemruchte daden, zijn krachtsbetoon en de wonderen die hij verricht heeft.⁵ Hij stelde geboden op in Jakob, en een wet gaf hij in Israel, waaromtrent hij onzen vaderen gebood ze aan hun zonen bekend te maken;⁶ opdat het komende geslacht ze zou weten, de zonen die geboren werden zouden optreden en er van verhalen aan hun zonen.⁷ Zo zouden zij op God hun betrouwen zetten en Gods daden niet vergeten, maar zijn geboden inachtnemen;⁸ niet gelijk worden aan hun vaderen, een onhandelbaar en weerspannig geslacht, een geslacht welks hart wankelmoedig was, welks geest zich niet trouw aan God hield.¹⁰ Zij hielden het verbond Gods niet, en weigerden te wandelen in zijn wet;¹¹ zij vergaten wat hij gedaan had, en de wonderen die hij hun had getoond.¹² Ten aanschouwen van hun vaderen deed hij wonderen in het land van Egypte, het veld van Soan;¹³ hij kliefde de zee en deed hen er doortrekken; en maakte dat de wateren hoopsgewijze bleven staan;¹⁴ hij geleidde hen overdag in de wolk, en den gehelen nacht door in een vuurlicht;¹⁵ hij spleet rotssteenen in de woestijn, en drenkte rijkelijk als met vloeden;¹⁶ hij deed stromen uit de rots komen, en water afvloeien als rivieren.¹⁷ Maar zij gingen nog voort tegen hem te zondigen, door in de woestijn weerspannig te zijn tegen den Allerhoogste.¹⁸ Zij stelden in hun hart God op de proef, door spijs tot levensonderhoud te vragen,¹⁹ en spraken tegen God; zij zeiden: Zou God bij machte zijn een tafel in de woestijn aan te richten?²⁰ Wel sloeg hij den rotssteen, zodat water vloeide en beken stroomden; maar zou hij ook brood kunnen geven, of vlees verschaffen aan zijn volk? --²¹ Daarom werd de Heer, dit horende, gramstorig, en ontbrandde een vuur in Jakob, ja, toorn steeg op tegen Israel;²² omdat zij niet geloofden in God, niet vertrouwden op zijn hulp.²³ Hij gaf den wolken daarboven een bevel, en opende de deuren des hemels;²⁴ hij deed manna over hen regenen tot spijs en gaf hun het koorn des hemels;²⁵ mensen aten engelenbrood, hij zond hun teerkost tot verzadiging;²⁶ hij deed den oostenwind in den hemel opbreken, voerde door zijn sterkte den zuidenwind aan,²⁷ en deed over hen vlees regenen als stof, gevleugelde vogels als het zand der zeeen;²⁸ hij deed ze vallen midden in zijn legerplaats, rondom zijn woning.²⁹ Zij aten en werden ten volle verzadigd, hij willigde hun hun begeerte in.³⁰ Nog hadden zij niet genoeg van hun begeren, nog was hun eten in hun mond,³¹ of de toorn Gods stak tegen hen op; hij richtte een slachting aan onder hun welgedanen, en velde Israels jongelingen.³² Met dat al zondigden zij weder, en geloofden niet aan zijn wonderen.³³ Dies liet hij hen hun dagen in vluchtigheid doorbrengen, hun jaren in verbijstering;³⁴ of zij, wanneer hij hen doodde, naar hem vragen, en zich bekerend, naar God zouden uitzien.³⁵ En ja, zij gedachten dat God hun rotssteen was, en de allerhoogste God hun losser;³⁶ maar zij gaven hem mooie woorden, en bedrogen hem met hun tong;³⁷ hun hart hield niet aan hem vast, en zij bleven aan zijn verbond niet getrouw.³⁸ Maar hij is barmhartig, verzoent schuld en verderft niet, wendt vaak zijn toorn af en wekt niet zijn ganse grimmigheid op.³⁹ Hij gedacht dat zij vlees zijn, een wind, die heengaat en niet weerkeert.

⁴⁰ Hoe vaak zijn zij in de woestijn tegen hem weerspannig geweest, hebben zij hem bedroefd in de wildernis!⁴¹ Herhaaldelijk hebben zij God op de proef gesteld, en den Heilige Israels gegriefd.⁴² Zij gedachten niet zijn machtsbetoon, den tijd waarin hij hen verlost had van den tegenstander,⁴³ toen hij in Egypte zijn tekenen deed, zijn wonderen in het veld van Soan:⁴⁴ hij veranderde de Nijlarmen in bloed, en hun stromen in wat zij niet konden drinken;⁴⁵ hij zond onder hen muggen, die hen verteerden, en kikvorsen, die hen verdierven;⁴⁶ hij gaf hun gewas aan den kaalvreter, aan den sprinkhaan de vrucht van hun arbeid;⁴⁷ hij deed hun wijnstok sterven door den hagel, hun moerbeziebomen door den ijzel;⁴⁸ hij leverde aan den hagel hun vee over, hun kudden aan de bliksemschichten.⁴⁹ Hij liet tegen hen los zijn gloeienden toorn, gramschap en woede en nood, een zending van ongeluksboden;⁵⁰ hij bakende een pad voor zijn toorn af, verschoonde henzelf niet van den dood, maar gaf hun leven over aan de pest;⁵¹ hij sloeg alle eerstgeborenen in Egypte, de eerstelingen hunner sterkte in de tenten van Cham.⁵² Hij deed zijn volk opbreken als schapen, leidde hen als een kudde in de woestijn;⁵³ hij voerde hen zo dat zij zonder zorg of schrik konden wezen, en de zee bedekte hun vijanden;⁵⁴ hij bracht hen naar zijn heilig grondgebied naar den berg, dien zijn rechterhand zich verworven had;⁵⁵ hij verdreef natien voor hen uit, deed die ten erve toevallen, liet Israels stammen in haar tenten wonen.⁵⁶ Maar zij stelden wederspannig God, den Allerhoogste, op de proef, en onderhielden zijn voorschriften niet;⁵⁷ evenals hun vaderen, waren zij afvallig, trouweloos, wispelturig als een onbetrouwbare boog;⁵⁸ zij tergden hem door hun hoogten, maakten zijn ijverzucht gaande door hun beelden.⁵⁹ God hoorde het en werd gramstorig, en hij versmaadde Israel zeer;⁶⁰ hij gaf prijs de woning van Sjilo, de tent waarin hij onder de mensen woonde;⁶¹ hij leverde zijn sterkte over aan ballingschap, zijn luister in de hand des tegenstanders;⁶² hij gaf zijn volk aan het zwaard over, en op zijn erfdeel was hij gramstorig.⁶³ Zijn jongelingen verteerde een vuur, en zijn maagden bleven onbezongen;⁶⁴ zijn priesters vielen door het zwaard, en zijn weduwen weenden niet.⁶⁵ Toen ontwaakte de Heer, als een die sliep, als een held die luid schreeuwend uit zijn roes opstaat,⁶⁶ sloeg zijn tegenstanders van achteren, deed hun eeuwige schande aan.⁶⁷ Doch hij versmaadde de tent van Jozef, en verkoos den stam Efraim niet,⁶⁸ maar hij verkoor den stam Juda, den berg Sion, dien hij liefhad;⁶⁹ hij bouwde zijn heiligdom vast als den hemel, als de aarde, die hij voor eeuwig gegrondvest heeft;⁷⁰ en hij verkoor David zijn dienaar, nam hem van de schaapskooien,⁷¹ haalde hem van achter de zoogende schapen om te weiden zijn volk Jakob, Israel, zijn erve.⁷² En hij hoedde hen naar de braafheid van zijn hart, leidde hen met ervaren hand.