Read the Bible

¹ Loof den Heer, mijn ziel! Heer, mijn God, gij zijt zeer groot, met majesteit en luister hebt gij u bekleed.² Hij hult zich in het licht als in een mantel, spant den hemel als een tentgordijn uit,³ hij, die in de wateren zijn opperzalen zoldert, wolken tot zijn wagen maakt, daarheen vaart op de vleugelen des winds;⁴ winden maakt hij tot zijn boden, tot zijn dienaren vlammend vuur.⁵ Hij heeft de aarde op haar steunsels gegrondvest, zodat zij nooit ofte nimmer wankelt.⁶ Den oceaan hadt gij er over gedekt als een kleed, boven de bergen stonden de wateren;⁷ zij vloden voor uw bestraffende taal, voor uw donderende stem spoedden zij zich angstig weg--⁸ bergen rezen op, valleien zonken in--naar de plaats die gij voor hen bestemd hadt;⁹ gij steldet een grens die zij niet mochten overschrijden, zij mochten de aarde niet weder bedekken.

¹⁰ Hij is het die bronnen uitzendt in de dalen: tussen bergen vloeien zij daarheen,¹¹ zij drenken al het gedierte des velds, de woudezels lessen hun dorst;¹² daarbij wonen de vogelen des hemels, uit de twijgen laten zij zich horen.¹³ Hij drenkt de bergen uit zijn opperzalen; van de vrucht uwer werken wordt de aarde verzadigd;¹⁴ hij doet het gras uitspruiten voor het vee, de gewassen ten dienste des mensen om uit de aarde het brood te doen voortkomen,¹⁵ den wijn, die 's mensen hart verheugt om het aangezicht te doen blinken van olie, en het brood dat 's mensen krachten schraagt.¹⁶ Verzadigd worden de bomen van den Heer, de cederen van den Libanon, door hem geplant,¹⁷ waarin de vogelen nestelen, de ooievaar, welks woning de cypressen zijn;¹⁸ de hooge bergen zijn voor de steenbokken, de rotskloven een toevluchtsoord voor de klipdassen.

¹⁹ Hij heeft de maan gemaakt voor feestgetijden, de zon weet den tijd waarop zij moet ondergaan.²⁰ Beschikt gij duisternis, zo wordt het nacht; dan komen alle dieren des wouds in beweging,²¹ de leeuwenwelpen brullen om buit om hun spijs te vragen van God;²² gaat de zon op, zo trekken zij zich terug en leggen zich neder in hun holen;²³ de mens gaat uit naar zijn werk, naar zijn arbeid tot aan den avondstond.²⁴ Hoe talrijk zijn uw werken, Heer! Gij hebt ze alle met wijsheid gewrocht; vol is de aarde van uw eigendom.²⁵ Daar hebt gij de zee, groot en wijd van omvang; daarin is een gewemel, ontelbaar, dieren, klein en groot;²⁶ daar trekken schepen heen en weder, het Gedrocht, dat gij geformeerd hebt om er mede te spelen.²⁷ Zij allen wachten op u, dat gij hun spijze geeft te rechter tijd.²⁸ Gij geeft hun, zij nemen tot zich; gij opent uw hand, zij worden met het goede verzadigd.²⁹ Verbergt gij uw aangezicht, zij worden verbijsterd; neemt gij hun adem weg, zij geven den geest en keren tot hun stof terug;³⁰ zendt gij uw geest uit, dan worden zij geschapen en vernieuwt gij het gelaat des aardrijks.

³¹ Dure des Heeren eer in eeuwigheid, verblijde de Heer zich in zijn werken,³² hij, bij wiens aanblik de aarde siddert, bij wiens aanraking de bergen rooken!³³ Ik wil zingen tot eer van den Heer zolang ik leef, zolang ik er nog ben met stem en snaren roemen mijn God.³⁴ Moge mijn lofrede hem aangenaam zijn; ik, ja ik zal mij verblijden in den Heer.³⁵ Mogen de zondaars van de aarde worden weggevaagd, en de bozen, totdat zij niet meer zijn. Loof den Heer, mijn ziel!