Read the Bible

¹ Toen begon hij tot hen in gelijkenissen te spreken. Iemand had een wijngaard beplant, dien omtuind, een persbak er in uitgehouwen en een toren gebouwd; hij verpachtte hem en ging op reis.² Op den rechten tijd zond hij tot de pachters een slaaf om van hen een deel van de vruchten van den wijngaard in ontvangst te nemen.³ Maar zij sloegen hem en zonden hem met leege handen weg.⁴ Toen zond hij een anderen slaaf tot hen; ook dezen sloegen zij op zijn hoofd en scholden hem uit.⁵ Weer een anderen zond hij; dien doodden zij. Nog vele andere, en zij sloegen dezen en doodden genen.⁶ Nu had hij nog enen, een geliefden zoon. Dezen zond hij het laatst tot hen, denkend: Zij zullen mijn zoon ontzien.⁷ Maar de pachters zeiden bij zichzelf: Dat is de erfgenaam; komt, laten wij hem doden; dan zal de erfenis ons eigendom zijn.⁸ Zo grepen zij hem, doodden hem en wierpen hem uit den wijngaard.⁹ Wat zal dan de eigenaar van den wijngaard doen? Hij zal komen, de pachters ombrengen en den wijngaard aan anderen geven.¹⁰ Hebt gij dit schriftwoord niet gelezen: De steen dien de bouwlieden hebben afgekeurd, die is hoeksteen geworden;¹¹ vanwege den Heer is dit geschied, en het is een wonder in ons oog?¹² Toen zochten zij hem in hun macht te krijgen; maar zij vreesden de schare; zij begrepen wel dat hij die gelijkenis op hen gezegd had. Zij lieten hem dan staan en gingen heen.

¹³ Eens zonden zij tot hen enige Farizeen en Herodianen om hem door een woord te vangen.¹⁴ Toen dezen bij hem kwamen, zeiden zij: Meester, wij weten dat gij een oprecht mens zijt en u aan niemand stoort; want gij ziet niemand naar de ogen en leert den weg Gods naar waarheid. Is het geoorloofd den keizer belasting te geven of niet? Zullen wij geven of niet geven?¹⁵ Maar hij, die hun geveinsdheid kende, zeide tot hen: Wat stelt gij mij op de proef? Geeft mij een zilverling om hem eens te bezien.¹⁶ Zij brachten hem er een. Hij zeide tot hen: Wie is dat? Hoe luidt het opschrift? Zij zeiden tot hem: Dat is de keizer.¹⁷ Toen zeide Jezus tot hen: Geeft den keizer wat des keizers is en Gode wat Gods is. En zij stonden verbaasd over hem.

¹⁸ Ook Sadduceen, die zeggen dat er geen opstanding is, kwamen tot hem en vroegen hem:¹⁹ Meester, Mozes heeft ons voorgeschreven, dat, als iemands broeder sterft en een vrouw achterlaat, zonder kinderen, zijn broeder de vrouw moet nemen en voor zijn broeder nakomelingen verwekken.²⁰ Nu waren er eens zeven broeders; de eerste nam een vrouw en liet toen hij stierf geen kroost na.²¹ Toen nam de tweede haar en stierf ook kinderloos; de derde desgelijks.²² Geen der zeven liet kroost na. Na allen stierf ook de vrouw.²³ In de opstanding nu, wanneer zij opstaan, van wien van hen zal zij de vrouw zijn? Want alle zeven hebben haar tot vrouw gehad.²⁴ Jezus zeide tot hen: Dwaalt gij op dit punt niet door noch de Schrift noch de kracht Gods te kennen?²⁵ Want wanneer zij uit de doden opstaan, huwen zij niet en worden niet uitgehuwelijkt, maar zijn als engelen in de hemelen.²⁶ En wat betreft de dodenopwekking zelf, hebt gij niet in het boek van Mozes, in het verhaal van het braambos, gelezen, hoe God hem zeide: Ik ben de God van Abraham, de God van Izaak, de God van Jakob?²⁷ Hij is geen God van doden, maar van levenden. Gij dwaalt zeer.

²⁸ En een der schriftgeleerden, die hen had horen redetwisten, kwam nader, en daar hij begreep dat hij hun een goed antwoord had gegeven, vroeg hij hem: Wat is het allereerste gebod?²⁹ Jezus antwoordde hem: Het eerste is: Hoor, Israel, de Heer onze God is de enige Heer;³⁰ en gij zult den Heer uw God liefhebben met uw ganse hart, uw gehele ziel, al uw verstand en al uw kracht.³¹ Het tweede is dit: Gij zult uw naaste liefhebben als uzelf. Groter dan deze geboden is er geen.³² Toen zeide de schriftgeleerde tot hem: Juist, meester; naar waarheid hebt gij gezegd dat Hij de Enige is en er geen buiten Hem is;³³ en Hem lief te hebben met het ganse hart, alle verstand en alle kracht en den naaste lief te hebben als zichzelf is beter dan brandoffers en alle andere offers.³⁴ Toen Jezus zag dat hij verstandig sprak, zeide hij tot hem: Gij zijt niet ver van het Godsrijk. Niemand durfde verder hem iets vragen.

³⁵ Nu nam Jezus het woord en sprak, toen hij in den tempel leerde: Hoe kunnen de schriftgeleerden zeggen dat de Christus Davids zoon is?³⁶ David zelf heeft toch door den Heiligen Geest gezegd: De Heer heeft gezegd tot mijn heer: Zit aan mijn rechterhand totdat Ik uw vijanden maak tot uw voetbank.³⁷ Als David zelf hem heer noemt, hoe is hij dan zijn zoon? --De talrijke schare hoorde hem gaarne.³⁸ En bij zijn onderricht zeide hij: Wacht u voor de schriftgeleerden, die er van houden in deftige kledij rond te gaan en op de markten gegroet te worden,³⁹ vooraan te zitten in de synagogen en de hoogste plaatsen bij maaltijden in te nemen;⁴⁰ zij, die de huizen der weduwen opeten en voor den schijn lange gebeden doen, zij zullen te zwaarder vonnis krijgen.

⁴¹ Eens zag hij, tegenover de offerkist gezeten, het aan, hoe de schare koperstukken in de offerkist wierp. Menige rijke wierp er veel in,⁴² en een arme weduwe kwam er twee penningen, samen een halven stuiver, in werpen.⁴³ Toen riep hij zijn leerlingen tot zich en zeide: Voorwaar, ik zeg u, die arme weduwe heeft meer in de offerkist geworpen dan alle anderen;⁴⁴ want allen gaven van hun overvloed, zij gaf van haar armoede, alwat zij voor levensonderhoud had.