Read the Bible

¹ Zendt het lam van den beheerscher des lands van de rots de woestijn in, naar den berg der dochter Sions.² Gelijk vluchtende vogels, een uiteengejaagd nest, zullen Moabs dochteren zijn aan de veren van den Arnon.³ Schaf raad, treed als bemiddelares op, maak op den vollen middag uw schaduw tot nachtelijk donker; verberg de verdrevenen, verraad de vluchtelingen niet;⁴ laat Moabs verdrevenen bij u vertoeven, wees hun een schuilplaats tegen den verwoester. Wanneer de druk ten einde, de verwoesting voorbij, de vertreder uit het land verdwenen is,⁵ dan zal door vroomheid een troon bevestigd worden, en daarop in getrouwheid zitten, in Davids tent, een die richt en streeft naar recht en ijvert voor billijkheid.

⁶ Wij hebben gehoord dat Moabs hoogmoed zeer ver gaat, zijn hoovaardij, zijn hoogmoed, zijn overmoed, zijn onbehoorlijk gezwets.⁷ Daarom weeklage Moab om Moab; dat allen weeklagen, jammeren over de vruchtenkoeken van Kir-heres!⁸ Want Hesbons beemden zijn te schande gemaakt, Sibma's wijnstok kwijnt; beheerschers van natien hebben neergeslagen haar edele wingerden; die kwamen tot Jaezer, doolden de woestijn in; zijn ranken spreidden zich uit, staken de zee over.⁹ Dies zal ik, evenals over Jaezer, wenen over Sibma's wijnstok, u met mijn tranen drenken, Hesbon en Eleale; want over uw inzameling en wijnlezing is de verwoester gevallen.¹⁰ Weg is de vreugde en de blijdschap uit de gaarden; op de wijnbergen wordt gejuicht noch gejubeld; geen treder treedt wijn in de perskuipen; het lied is verstomd.¹¹ Daarom trilt mijn binnenste over Moab als een citer, mijn hart over Kir-heres.¹² En wanneer Moab op de hoogte verschijnt en zijn heiligdom binnentreedt om te bidden, dan zal het daarmee niets verkrijgen.¹³ Dit is het woord hetwelk de Heer voordezen over Moab gesproken heeft;¹⁴ thans zegt de Heer: Binnen drie jaren, als eens daglooners jaren, zal Moabs heerlijkheid met al dat groot rumoer, veracht worden en het overschot weinig, gering, onaanzienlijk zijn.