Read the Bible

¹ Er is voor alles een dag, een tijd voor elke zaak onder den hemel:² een tijd voor baren en een tijd voor sterven, een tijd voor planten en een tijd voor uitrukken van het geplante,³ een tijd voor doden en een tijd voor genezen, een tijd voor afbreken en een tijd voor bouwen,⁴ een tijd voor wenen en een tijd voor lachen, een tijd voor weeklagen en een tijd voor dansen,⁵ een tijd voor stenen wegwerpen en een tijd voor stenen verzamelen, een tijd voor omhelzen en een tijd voor ver blijven van omhelzing,⁶ een tijd voor zoeken en een tijd voor verslingeren, een tijd voor bewaren en een tijd voor wegwerpen,⁷ een tijd voor scheuren en een tijd voor naaien, een tijd voor zwijgen en een tijd voor spreken,⁸ een tijd voor liefhebben en een tijd voor haten, een tijd voor oorlog en een tijd voor vrede.⁹ Wat heeft hij die het doet aan dat waarvoor hij zich moeite geeft?¹⁰ Ik zag de bezigheid die God den mensenkinderen gegeven heeft om er zich mee te kwellen.

¹¹ Alles heeft hij gemaakt behoorlijk op zijn tijd; ook heeft hij hun in het hart gegeven naar het eeuwige te zoeken, maar zonderdat de mens het werk dat God doet van het begin tot het einde kan nagaan.¹² Ik zag in, dat niets beter voor den mens is dan zich te verblijden en het zich aangenaam te maken in zijn leven.¹³ En ook, als iemand eet en drinkt en het goede geniet bij al zijn moeitevollen arbeid, dan is dit een gave Gods.¹⁴ Ik zag in, dat alwat God doet altijddoor hetzelfde blijft; daaraan is niets toe te voegen en daarvan is niets af te doen. God heeft het zo gemaakt, opdat men hem vreze.¹⁵ Alwat is was reeds, en alwat zijn zal was reeds; telkens zoekt God hetgeen voorbij is weder op.

¹⁶ Voorts zag ik onder de zon naar de plaats des gerichts, daar was de boosheid! en naar de plaats der gerechtigheid, daar was de boosheid!¹⁷ Ik zeide bij mijzelf: Den rechtschapene en den boze zal God oordelen; want voor elke zaak komt een tijd, en voor elk werk zal hij daar zijn.¹⁸ Ik zeide bij mijzelf: Het is om de mensenkinderen; opdat God hen schifte en opdat zij mogen zien dat zij slechts vee zijn;¹⁹ want het lot van de mensenkinderen en dat van het vee--een en hetzelfde lot hebben zij: de een sterft evengoed als de ander; zij hebben allen denzelfden adem, en de mens heeft niets voor boven het vee; want alles is ijdelheid.²⁰ Alles gaat naar een plaats; alles is uit stof, en alles keert terug naar het stof.²¹ Wie weet het, of de adem der mensenkinderen opstijgt naar boven en die van het vee afdaalt naar onder de aarde?²² Zo heb ik ingezien dat er niets beters is dan dat de mens zich verblijde in zijn werken; want dat is zijn deel; wie toch kan hem zover brengen dat hij ziet wat na hem zal zijn?