Read the Bible

¹ Toen antwoordde Elifaz, de Themaniet, en zeide:² Zal een wijs man winderige wetenschap voor antwoord geven, en zal hij zijn buik vullen met oostenwind?³ Bestraffende door woorden, die niet baten, en door redenen, met dewelke hij geen voordeel doet?⁴ Ja, gij vernietigt de vreze, en neemt het gebed voor het aangezicht Gods weg.⁵ Want uw mond leert uw ongerechtigheid, en gij hebt de tong der arglistigen verkoren.⁶ Uw mond verdoemt u, en niet ik; en uw lippen getuigen tegen u.⁷ Zijt gij de eerste een mens geboren? Of zijt gij voor de heuvelen voortgebracht?⁸ Hebt gij den verborgen raad Gods gehoord, en hebt gij de wijsheid naar u getrokken?⁹ Wat weet gij, dat wij niet weten? Wat verstaat gij, dat bij ons niet is?¹⁰ Onder ons is ook een grijze, ja, een stokoude, meerder van dagen dan uw vader.¹¹ Zijn de vertroostingen Gods u te klein, en schuilt er enige zaak bij u?¹² Waarom rukt uw hart u weg, en waarom wenken uw ogen?¹³ Dat gij uw geest keert tegen God, en zulke redenen uit uw mond laat uitgaan.¹⁴ Wat is de mens, dat hij zuiver zou zijn, en die geboren is van een vrouw, dat hij rechtvaardig zou zijn?¹⁵ Zie, op Zijn heiligen zou Hij niet vertrouwen, en de hemelen zijn niet zuiver in Zijn ogen.¹⁶ Hoeveel te meer is een man gruwelijk en stinkende, die het onrecht indrinkt als water?

¹⁷ Ik zal u wijzen, hoor mij aan, en hetgeen ik gezien heb, dat zal ik vertellen;¹⁸ Hetwelk de wijzen verkondigd hebben, en men voor hun vaderen niet verborgen heeft;¹⁹ Denwelken alleen het land gegeven was, en door welker midden niemand vreemds doorging.²⁰ Te allen dage doet de goddeloze zichzelven weedom aan; en weinige jaren in getal zijn voor den tiran weggelegd.²¹ Het geluid der verschrikkingen is in zijn oren; in den vrede zelven komt de verwoester hem over.²² Hij gelooft niet uit de duisternis weder te keren, maar dat hij beloerd wordt ten zwaarde.²³ Hij zwerft heen en weder om brood, waar het zijn mag; hij weet, dat bij zijn hand gereed is de dag der duisternis.²⁴ Angst en benauwdheid verschrikken hem; zij overweldigt hem, gelijk een koning, bereid ten strijde.²⁵ Want hij strekt tegen God zijn hand uit, en tegen den Almachtige stelt hij zich geweldiglijk aan.²⁶ Hij loopt tegen Hem aan met den hals, met zijn dikke, hoog verhevene schilden;²⁷ Omdat hij zijn aangezicht met zijn vet bedekt heeft, en rimpelen gemaakt om de weekdarmen;²⁸ En heeft bewoond verdelgde steden, en huizen, die men niet bewoonde, die gereed waren tot steen hopen te worden.²⁹ Hij zal niet rijk worden, en zijn vermogen zal niet bestaan; en hun volmaaktheid zal zich niet uitbreiden op de aarde.³⁰ Hij zal van de duisternis niet ontwijken, de vlam zal zijn scheut verdrogen; hij zal wijken door het geblaas zijns monds.³¹ Hij betrouwe niet op ijdelheid, waardoor hij verleid wordt; want ijdelheid zal zijn vergelding wezen.³² Als zijn dag nog niet is, zal hij vervuld worden; want zijn tak zal niet groenen.³³ Men zal zijn onrijpe druiven afrukken, als van een wijnstok, en zijn bloeisel afwerpen, als van een olijfboom.³⁴ Want de vergadering der huichelaren wordt eenzaam, en het vuur verteert de tenten der geschenken.³⁵ Zijn ontvangen moeite, en baren ijdelheid, en hun buik richt bedrog aan.