Read the Bible

¹ Kushtoji kujdes, o populli im, ligjit tim; dëgjo fjalët e gojës sime.² Do të hap gojën time për të thënë shëmbëlltyra, dhe kam për të paraqitur misteret e kohërave të lashta.³ Atë që ne kemi dëgjuar dhe kemi njohur, dhe që etërit tanë na kanë treguar,⁴ nuk do t'ua fshehim bijve të tyre, por do t'i tregojmë brezit të ardhshëm lavdet e Zotit, fuqinë e tij dhe mrekullinë që ai ka bërë.⁵ Ai ka vendosur një dëshmi te Jakobi dhe ka vënë një ligj në Izrael, dhe ka urdhëruar etërit tanë që t'ua bëjnë të njohura bijve të tyre,⁶ me qëllim që brezi i ardhshëm t'i njohë së bashku me bijtë që do të lindin; dhe këta nga ana e tyre t'ua tregojnë bijve të tyre,⁷ dhe të vendosin te Perëndia besimin e tyre dhe të mos harrojnë veprat e Perëndisë, por të respektojnë urdhërimet e tij;⁸ dhe të mos jenë si etërit e tyre, një brez kokëfortë dhe rebel, një brez me zemër të paqëndrueshme dhe me një frymë jo besnike ndaj Perëndisë.

⁹ Bijtë e Efraimit, njerëz të luftës, harkëtarë të zotë, kthyen shpinën ditën e betejës,¹⁰ nuk respektuan besëlidhjen e Perëndisë dhe nuk pranuan të ecnin sipas ligjit të tij,¹¹ harruan veprat e tij dhe mrekullitë që u kishte treguar.¹² Ai bëri mrekulli në prani të etërve të tyre, në vendin e Egjiptit dhe në fushën e Tsoanit.¹³ Ai e ndau detin dhe i bëri të kalojnë në mes të tij, dhe i mblodhi ujërat si një grumbull.¹⁴ Ditën drejtoi me anë të resë dhe tërë natën me një dritë zjarri.¹⁵ I çau shkëmbinjtë në shkretëtirë dhe i bëri të pijnë boll, si të ishte uji i humnerës së madhe.¹⁶ Nxori rrëket nga shkëmbi dhe bëri që të rridhnin ujëra si lumenj.¹⁷ Por ata vazhduan të mëkatojnë kundër tij dhe të ngrejnë krye kundër Shumë të Lartit në shkretëtirë,¹⁸ dhe e tunduan Perëndinë në zemër të tyre, duke kërkuar ushqim sipas dëshirave të tyre.¹⁹ Dhe folën kundër Perëndisë, duke thënë: "A mund të shtrojë Perëndia një sofër në shkretëtirë?²⁰ Ja, ai e goditi shkëmbin dhe prej tij dolën ujëra dhe vërshuan përrenj. A mund t'i japë bukë dhe mish popullit të tij?²¹ Dhe kështu Zoti i dëgjoi dhe u zemërua fort, dhe një zjarr u ndez kundër Jakobit dhe zemërimi kundër Izraelit u ndez,²² sepse nuk i kishin besuar Perëndisë dhe nuk kishin pasur besim në shpëtimin prej tij.²³ Megjithatë ai i urdhëroi retë e sipërme dhe hapi dyert e qiellit,²⁴ dhe bëri që mbi ta të binte mana për të ngrënë dhe u dha atyre grurin e qiellit.²⁵ Njeriu hëngri bukën e engjëjve; ai u dërgoi atyre ushqime sa të ngopeshin.²⁶ Ai bëri të ngrihet në qiell era e lindjes dhe në sajë të fuqisë së tij bëri të ngrihet era e jugut,²⁷ bëri të binin mbi ta mish si pluhuri dhe zogj si rëra e detit.²⁸ Bëri që këto të binin në mes të kampit të tyre, rreth çadrave të tyre.²⁹ Kështu ata hëngrën sa u ngopën, sepse Perëndia u kishte siguruar atyre atë që ata kishin dëshiruar.³⁰ Ata nuk kishin akoma kënaqur pangopësinë e tyre dhe kishin akoma ushqim në gojë,³¹ kur zemërimi i Perëndisë shpërtheu kundër tyre, vrau më të fuqishmit prej tyre dhe rrëzoi më të mirët e Izraelit.³² Megjithatë ata vazhduan të mëkatojnë dhe nuk u besuan mrekullive të tij.³³ Atëherë ai harxhoi ditët e tyre në kotësi dhe vitet e tyre në tmerre të papritura.³⁴ Kur i vriste, ata e kërkonin dhe ktheheshin të kërkonin Perëndinë me zell.³⁵ Kujtoheshin që Perëndia ishte Kështjella e tyre dhe që Perëndia shumë i larti ishte Shpëtimtari i tyre.³⁶ Por ata e mashtronin me gojën e tyre dhe e gënjenin me gjuhën e tyre.³⁷ Në fakt zemra e tyre nuk ishte e qëndrueshme ndaj tij dhe ata nuk ishin besnikë ndaj besëlidhjes së tij.³⁸ Por ai, që është i mëshirshëm, ua fali paudhësinë e tyre dhe nuk i shkatërroi, dhe shumë herë përmbajti zemërimin e tij dhe nuk e la indinjatën e tij të shpërthejë,³⁹ duke mbajtur mend që ata ishin mish, një frymë që kalon dhe nuk kthehet më.

⁴⁰ Sa herë provokuan indinjatën e tij në shkretëtirë dhe e hidhëruar në vetmi!⁴¹ Po, ata iu drejtuan Perëndisë shumë herë dhe përsëri e provokuan të Shenjtin e Izraelit.⁴² Nuk e kujtuan më fuqinë e tij as ditën që i kishte çliruar nga armiku,⁴³ kur ai kishte bërë mrekullitë e tij në Egjipt dhe në fushën e Tsoanit;⁴⁴ i kishte shndërruar lumenjtë dhe rrjedhat e ujit të Egjiptasve në gjak, me qëllim që të mos pinin dot.⁴⁵ Kishte dërguar kundër tyre mizëri mizash që t'i hanin dhe bretkosa që t'i shkatërronin.⁴⁶ Ua kishte dhënë të korrat e tyre krimbave dhe frytin e mundit të tyre karkalecave.⁴⁷ I kishte shkatërruar vreshtat e tyre me breshër dhe fiqtë e tyre të Egjiptit me ngrica.⁴⁸ Kishte braktisur bagëtinë e tyre në mëshirë të breshërit dhe kopetë e tyre në mëshirë të rrufeve.⁴⁹ Kishte lëshuar mbi ta zjarrin e zemërimit të tij, indinjatën, inatin dhe fatkeqësinë, një turmë lajmëtarësh të fatkeqësisë.⁵⁰ I kishte hapur udhën zemërimit të tij dhe nuk i kishte kursyer nga vdekja, por ia kishte braktisur jetën e tyre murtajës.⁵¹ I kishte goditur në Egjipt gjithë të parëlindurit dhe prodhimet e para në çadrat e Kamit.⁵² Por e kishte bërë popullin e tij të ikte si bagëtia dhe e kishte çuar nëpër shkretëtirë sikur të ishte një kope.⁵³ I kishte udhëhequr me siguri dhe ata nuk patën frikë, por deti i kishte përpirë armiqtë e tyre.⁵⁴ Dhe ai i solli kështu në tokën e tij të shenjtë, në malin që dora e djathtë e tij kishte pushtuar.⁵⁵ I dëboi kombet para tyre dhe u caktoi atyre me short trashëgiminë, dhe bëri që fiset e Izraelit të banonin në çadrat e tyre.⁵⁶ Por ata u orvatën dhe provokuan indinjatën e Perëndisë shumë të lartë dhe nuk respektuan statutet e tij.⁵⁷ U tërhoqën madje prapa dhe u suallën në mënyrë të pabesë ashtu si etërit e tyre, dhe devijuan si një hark që gabon;⁵⁸ provokuan zemërimin e tij me vendet e tyre të larta dhe e bënë ziliqar me skulpturat e tyre.⁵⁹ Perëndia dëgjoi dhe u zemërua, dhe ndjeu një neveri të madhe për Izraelin.⁶⁰ Kështu ai braktisi tabernakullin e Shilohut, çadrën që kishte ngritur midis njerëzve;⁶¹ dhe e la forcën e tij të bjerë rob dhe lavdinë e tij në dorë të armikut.⁶² Ia braktisi popullin e tij shpatës dhe u zemërua shumë kundër trashëgimisë së tij.⁶³ Zjarri i konsumoi të rinjtë e tyre dhe virgjëreshat e tyre nuk patën asnjë këngë dasme.⁶⁴ Priftërinjtë e tyre u vranë nga shpata dhe gratë e reja nuk mbajtën zi.⁶⁵ Pastaj Zoti u zgjua si nga gjumi, ashtu si një trim që bërtet nën ndikimin e verës.⁶⁶ I goditi armiqtë e tij në kurriz dhe i mbuloi me një turp të përjetshëm.⁶⁷ Hodhi poshtë çadrën e Jozefit dhe nuk zgjodhi fisin e Efraimit,⁶⁸ por zgjodhi fisin e Judës, malin e Sionit, që ai e do.⁶⁹ Ndërtoi shenjtëroren e tij, ashtu si vëndet shumë të larta, ashtu si tokat që ka krijuar përjetë.⁷⁰ Dhe zgjodhi Davidin, shërbëtorin e tij, dhe e mori nga vatha e dhenve,⁷¹ dhe e mori nga delet që mëndnin për të kullotur Jakobin, popullin e tij dhe Izraelin, trashëgiminë e tij.⁷² Dhe ai bëri që të kullosnin me ndershmërinë e zemrës së tyre dhe i udhëhoqi me shkathtësinë e duarve të tij.