Read the Bible

¹ A e di ti kohën kur pjellin dhitë e malit apo ke vërejtur vallë pjelljen e drenushave?² A di ti të numërosh muajt kur merr fund barra e tyre, apo njeh ti kohën kur duhet të pjellin?³ Mblidhen dhe pjellin të vegjlit e tyre, duke u dhënë fund kështu dhembjeve të tyre.⁴ Të vegjlit e tyre bëhen të fortë, rriten jashtë, shkëputen dhe nuk kthehen më pranë tyre.⁵ Kush lë të lirë gomarin e egër, kush e ka zgjidhur gomarin e egër,⁶ të cilit i kam caktuar të rrijë në shkretëtirë dhe tokën e kripur si banesë?⁷ Ai përçmon zhurmën e qytetit dhe nuk dëgjon britmat e asnjë zotërie.⁸ Hapësirat e gjera të maleve janë kullota e tij, dhe ai shkon dhe kërkon çdo gjë që është e gjelbër.⁹ Bualli vallë a pranon të të shërbejë ose të kalojë natën pranë grazhdit tënd?¹⁰ A mund ta lidhësh vallë buallin me litar që të lërojë tokën në hulli, ose të lesojë luginat pas teje?¹¹ A do t'i kesh besim atij, sepse forca e tij është e madhe, ose do t'ia lësh atij punën tënde?¹² A do të mbështetesh tek ai për të çuar në shtëpi grurin dhe për ta mbledhur në lëmë?

¹³ Krahët e strucit rrahin tërë gaz, por ato nuk janë me siguri krahët dhe pendët e lejlekut.¹⁴ Ai në fakt i braktis vezët e tij për tokë dhe i lë të ngrohen në pluhur.¹⁵ duke harruar që një këmbë mund t'i shtypë ose një kafshë e fushave mund t'i shkelë.¹⁶ I trajton ashpër të vegjlit e tij, sikur të mos ishin të vetët; por lodhja e tij pa asnjë interes është e kotë,¹⁷ sepse Perëndia e ka lënë pa dituri dhe nuk i ka dhënë zgjuarsi.¹⁸ Por kur ngrihet më këmbë për të ikur, tallet me kalin dhe me kalorësin e tij.

¹⁹ A je ti ai që i ke dhënë forcën kalit dhe ia ke veshur qafën me jele që valëviten?²⁰ A je ti ai që e bën të kërcejë si një karkalec? Hingëllima e tij krenare të kall tmerr.²¹ Çukërmon në luginë duke u kënaqur nga forca e tij; sulet në mes të kacafytjes me armë.²² Përbuz frikën dhe nuk trembet, as zmbrapset përpara shpatës.²³ Mbi të kërcet këllëfi i shigjetave, shtiza që vetëtin dhe ushta.²⁴ Me zjarr dhe vrull i zhduk distancat dhe nuk qëndron në vend kur bie buria.²⁵ Që në dëgjimin e parë të burisë, ai thotë: "Aha"!, dhe e nuhat nga larg betejën, zërin kumbues të kapitenëve dhe britmën e luftës.

²⁶ Mos vallë për shkak të zgjuarsisë sate ngrihet e fluturon krahathati dhe i hap krahët e tij drejt jugut?²⁷ Éshtë vallë nën komandën tënde që shqiponja ngrihet lart dhe e bën folenë e saj në vende të larta?²⁸ Banon mbi shkëmbinj dhe qëndron mbi krepa të rrëpirta.²⁹ Nga lart ajo përgjon gjahun dhe sytë e saj vrojtojnë larg.³⁰ Të vegjlit e saj thithin gjak dhe, ku ka të vrarë, atje ndodhet ajo".