Read the Bible

¹ Atëherë Elifazi nga Temani u përgjigj dhe tha:² "Një njeri i urtë a përgjigjet vallë me njohuri të kota, dhe a mbushet me erëra lindore?³ Diskuton vallë me ligjërata boshe dhe me fjalë që nuk shërbejnë për asgjë?⁴ Po, ti heq mëshirën dhe eliminon lutjen përpara Perëndisë.⁵ Sepse prapësia jote t'i sugjeron fjalët dhe ti po zgjedh gjuhën e dinakëve.⁶ Jo unë, por vetë goja jote të dënon, dhe vetë buzët e tua dëshmojnë kundër teje.⁷ A je ti vallë i pari njeri që ka lindur apo je formuar përpara kodrave?⁸ A e ke dëgjuar ti këshillën sekrete të Perëndisë apo vetëm ti zotëroke diturinë?⁹ Çfarë di ti që ne nuk e dimë, ose çfarë kupton ti që nuk e kuptojmë edhe ne?¹⁰ Midis nesh ka njerëz flokëbardhë dhe pleq më të thinjur se ati yt.¹¹ Të duken gjëra të vogla përdëllimet e Perëndisë dhe fjalët e ëmbla që të drejton ty?¹² Pse, pra, zemra jote të çon larg dhe pse sytë e tu vetëtijnë,¹³ duke e drejtuar zemërimin tënd kundër Perëndisë dhe duke nxjerrë nga goja jote fjalë të tilla?".¹⁴ "Ç'është njeriu që ta konsiderojë veten të pastër dhe i linduri nga një grua për të qenë i drejtë?¹⁵ Ja, Perëndia nuk u zë besë as shenjtorëve të tij dhe qiejt nuk janë të pastër në sytë e tij;¹⁶ aq më pak një qenie e neveritshme dhe e korruptuar, njeriu, që e pi paudhësinë sikur të ishte ujë!

¹⁷ Dua të të flas, më dëgjo; do të të tregoj atë që kam parë,¹⁸ atë që të urtit tregojnë pa fshehur asgjë nga sa kanë dëgjuar prej etërve të tyre,¹⁹ të cilëve vetëm iu dha ky vend dhe pa praninë e asnjë të huaji në radhët e tyre.²⁰ I keqi heq dhembje tërë jetën e tij dhe vitet e caktuara për tiranin janë të numëruara.²¹ Zhurma të llahtarshme arrijnë në veshët e tij, dhe në kohën e bollëkut i sulet rrënuesi.²² Nuk ka shpresë kthimi nga errësira, dhe shpata e pret.²³ Endet e kërkon bukë, po ku mund ta gjejë? Ai e di se dita e territ është përgatitur në krah të tij.²⁴ Fatkeqësia dhe ankthi i shtien frikë, e sulmojnë si një mbret gati për betejë,²⁵ sepse ka shtrirë dorën e tij kundër Perëndisë, ka sfiduar të Plotfuqishmin,²⁶ duke u hedhur me kokëfortësi kundër tij me mburojat e tij të zbukuruara me tokëza.²⁷ Ndonëse fytyra e tij është e mbuluar me dhjamë dhe ijet e tij janë fryrë nga shëndoshja e tepërt;²⁸ ai banon në qytete të shkretuara, në shtëpi të pabanuara që do të katandisen në grumbuj gërmadhash.²⁹ Ai nuk do të pasurohet dhe fati i tij nuk ka për të vazhduar, as edhe pasuria e tij nuk do të shtohet mbi tokë.³⁰ Nuk do të arrijë të çlirohet nga terri, flaka do të thajë lastarët e tij, dhe do të çohet larg nga fryma e gojës së tij.³¹ Të mos mbështetet te kotësia; duke gënjyer veten, sepse kotësia ka për të qenë shpërblimi i tij.³² Do të kryhet para kohe, dhe degët e tij nuk do të gjelbërojnë më.³³ Do të jetë si një hardhi nga e cila merret rrushi ende i papjekur, si ulliri nga i cili shkundet lulja.³⁴ Sepse familja e hipokritëve do të jetë shterpë dhe zjarri do të përpijë çadrat e njeriut të korruptuar.³⁵ Ata sajojnë paudhësinë dhe shkaktojnë shkatërrimin; në gjirin e tyre bluhet mashtrimi.