Bible Lexicons

χάλκεος, έα,

Ion. -έη (Hom. always -είη (v. χάλκειος)), εον (also εος, εον Il. 18.222 (ὄπα χάλκεον Αἰακίδαο, where Zenod. χαλκέην as disyll.), Hdt. (v. infr.): rarely in Trag., A. Ch. 686, S. Fr. 534.3, 7 (anap.), E. Ion 1; Aeol., Dor. χάλκιος Epich. 79, Alc. 15.3, SIG 945.6 (Assos, iv B. C.), IGRom. 4.1302.35 (Cyme, i B. C. /i A. D.), also Boeot., cf. χαλκοῦς; Att. χαλκοῦς, ῆ, οῦν (IG 12.313.55, etc., but χαλκέων δέλτων Pl. Ax. 371a codd.); also χάλκειος, v. cross χάλκειος: (χαλκός): —

of copper or bronze, brazen, οὐδός, δόμος, τεῖχος, Il. 8.15, 18.371, Od. 10.4; ἄξων, κύκλα, Il. 13.30, 5.723; χ. Ἀράων θάλαμοι Antim. in PMilan. 17.48; χ. καὶ ἀδαμαντίνοις τείχεσι Aeschin. 3.84; ὀδός Astyd. 9, Ister 30; esp. of arms and armour, ἔγχος, ξίφος, Il. 3.317, 335; σάκος 7.220; θώρηξ, χιτών, 13.398, 440; ἔντεα 18.131, etc.; χαλκέοις ὅπλοις E. Ph. 1359; also λέβητος χαλκέου A. Ch. 686, cf. E. Cyc. 392; χαλκέοισικάδοις, χαλκέοις δρεπάνοις, S.l.c.; in Trag. mostly contr., χαλκοῖς βάθροισι Id. OC 1591; χαλκῆς ὑπαὶ σάλπιγγος Id. El. 711; χαλκῆς ἐκ δέλτου Id. Tr. 683. of statues, χ. Ζεύς, χ. Ποσειδέων, a bronze statue of.., Hdt. 9.81; χ. ταῦρος Pi. P. 1.95; ἡ χαλκῆ Ἀθηνᾶ D. 19.272; ἱστάναι τινὰ χαλκοῦν Id. 13.21; ἄξιος σταθῆναι χαλκοῦς Arist. Rh. 1410a33; στήλη ἐφ' ᾗ ὁ στρατηγός ἐστιν ὁ χαλκοῦς And. 1.38; cf. χαλκῆ. χ. ἀγών a contest for a shield of brass, Pi. N. 10.22.

2. metaph., brazen, i. e. hard, stout, strong, χάλκεος Ἄρης Il. 5.704, etc. (unless wearing brazen armour, cf. χάλκεοι ἄνδρες Orac. ap. Hdt. 2.152); Χαλκοῦς, nickname of Aristomedes, Din. ap. Did. in D. 9.57, Philem. 1.2 D., Plu. Dem. 11; χ. στονόεντ' ὅμαδον Pi. I. 8(7).27; χ. αὐδά Id. Pae. 2.100; χάλκεον ἦτορ a heart of brass, Il. 2.490; ὄπα χ. 18.222; χ. ὕπνος, i. e. the sleep of death, 11.241; χαλκέοισι νώτοις, of Atlas, E. Ion 1.

3. χαλκῆ μυῖα, a boy's game, a sort of blind-man's-buff, Herod. 9a, Poll. 9.123.

II as Subst., v. cross χαλκοῦς. [χάλκεοι is disyll. in Hes. Op. 150.]